เรยา วิญญาณอาฆาต

เรื่องเล่าจากเจ้าถิ่น : เรยา วิญญาณอาฆาต

โปรด อย่าถามว่าฉันเป็นใคร เมื่อในอดีต และโปรดอย่าถาม ว่าอดีตฉันเคยรักใคร รู้ไว้อย่างเดียว เดี๋ยวนี้รักเธอ และรักตลอดไป นักร้องสาวขับขานบทเพลงตามท่วงทำนองของดนตรี ผู้คนในหมู่บ้านมาร่วมงานแต่งงานของทิวากับราตรีอย่างคับคั่ง ดนตรียังคงบรรเลงคลอไป ไม่มีใครสนใจสิ่งรอบข้าง ยังคงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน ทิวากับราตรี อยู่ในห้วงภวังค์แห่งความรัก เขาทั้งสองยืนสวมกอดกันและกันอย่างมีความสุข

แต่ ทว่า เวลานั้น กลับมีหญิงสาวลึกลับ ปรากฏกายขึ้นในชุดสีแดงเพลิง กำลังมองหาใครคนหนึ่งอยู่ หล่อนจ้องมาที่ทิวาด้วยสายตาอาฆาต  สายลมพัดพริ้วต้นไม้ไหวเอนและเริ่มหนักขึ้น ๆ สายฝนเริ่มโปรยปลาย เหมือนตั้งใจให้เกิดเหตุการณ์ ความมืดมิดได้เข้ามาทำลายบรรยากาศของงานรื่นเริง ดนตรีหยุดบรรเลง ทุกคนตกใจส่งเสียงกรีดร้อง ทิวา ราตรี พยายามไปหาเทียนไขเพื่อจุดให้เกิดแสงสว่างเพื่อคลี่คลายสถานการณ์ให้ดีขึ้น

ทิวา มีลูกติด ที่เกิดกับภรรยาคนแรก ไม่มีใครรู้เรื่องราวเกี่ยกับแม่ของรุ่ง ทุกอย่างถูกปิดเป็นความลับเท่ากับอายุของรุ่ง ตอนนี้รุ่งมีอายุได้ 5ปี มีเพียง ชีวิน เท่านั้นที่ล่วงรู้ความลับนี้ วันต่อมาที่หมู่บ้านปกาสัย ก็เกิดเหตุการณ์ประหลาด หญิงสาวผู้หนึ่งมีอาการชัก เหมือนผีเข้า พ่อเฒ่าซันไปดูอาการเพื่อทำการขับไล่วิญญาณ แต่วิญญาณที่สิงอยู่ในร่างของหญิงผู้นั้น เป็นวิญญาณที่มีความอาฆาตรุนแรง วิญญาณตนนั้นสะกดเธอและบังคับให้หญิงสาวผู้นั้นบีบคอตนเอง จนเธอสิ้นใจตายไปในที่สุด พ่อเฒ่าซัน เริ่มวิตกกังวล เพราะหมู่บ้านของตน ไม่เคยเกิดปรากฏการณ์เช่นนี้ คนในหมู่บ้านตายไปทีละคนๆ

พ่อเฒ่าซัน จึงเรียก ทิวามาถามไถ่ แกปิดบัง อะไร ข้า อยู่หรือป่าว ทิวาหน้าซีด และค่อยๆเล่าเรื่องให้พ่อเฒ่าซันได้ฟัง เมื่อสมัยผมยังเป็นวัยรุ่น ใช้ชีวิตสนุกไปวันๆ ผมเคยได้เสียกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอชื่อ เรยา จนกระทั่ง เรยา ตั้งท้อง เวลานั้น ผมยังไม่พร้อม จึงบอกให้ เรยา เอาเด็กออก เรยา ไม่ยอม ผมกับชีวิน จึงหลอกให้ เรยา มาพบเพื่อตกลงกัน ผมขับรถพา เรยา ไปที่แห่งหนึ่ง เรยา รู้ว่าเส้นทางที่จะไปไม่ใช่สถานที่ที่ผมบอกเธอไป เธอเปิดประตูรถกระโดดลง ผมกับชีวินไล่ตามเธอไปในป่าข้างทาง เวลานั้น เรยา ตั้งท้องเกือบ 9 เดือน เธอวิ่งหนีจนสะดุดล้ม  เธอเจ็บท้องมาก และคลอดลูกในที่สุด ทารกที่คลอดออกมาไม่ส่งเสียงร้อง  เรยา คิดว่าลูกของเธอตาย เธอกรีดร้องดั่งคนเสียสติ ผมพลั้งมือบีบคอเธอ จนเธอแน่นิ่ง ผมกลับชีวินเลยฝังเธอไว้ตรงนั้น ผมได้ยินเสียงเด็กร้อง เด็กยังไม่ตายผมเลยเอาเด็กกลับมาเลี้ยงแล้วตังชื่อว่า “รุ่ง”

พ่อเฒ่าซัน ได้ฟังดังนั้น จึงบอกแก่ทิวา นางตามมาแก้แค้นแก แกจะต้องปลดปล่อยวิญญาณของนางโดยใช้กริชเล่มนี้ พ่อเฒ่าซันเอื้อมมือไปหยิบกล่องไม้ที่เก็บกริชอาคมที่อาจารย์ของแกเคยให้ไว้ แกจะต้องเอากริช เล่มนี้ปักเข้าไปที่ขั้วหัวใจของนาง

ภาพโดย : สมภัสสร

ค่ำคืนแห่งการเผชิญหน้า ได้มาถึง ทิวาออกไปยังชายป่าที่เขาฝังร่างของเรยาไว้ เรยา ปรากฏกายขึ้นและทำร้ายผู้คนที่ร่วมมือกับทิวา ตายไปต่อหน้าทิวาทีละคน ๆ หล่อนเหวี่ยงร่างที่ไร้วิญญาณลอยไปกระแทกกับต้นไม้ใหญ่ เรยาค่อยๆก้าวเดินเข้ามาหาทิวา และกระซิบข้างหูของทิวา ฉันรักคุณที่สุด ทิวาพยักหน้ารับ ทิวาค่อยเอากริชที่ซ่อนอยู่ในมือปักไปที่ขั้วหัวใจของเรยา เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แล้วค่อยๆดึงกริชเล่มนั้นออกจากขั้วหัวใจ  ไอ้คนชั่วแกทำอะไรฉันไม่ได้หรอก เรยาบอกกับทิวา เรยาเคลื่อนไหวเข้าประชิดตัวทิวาอย่างรวดเร็ว เธอใช้กริชเล่มนั้นปักไปที่ลำคอของทิวา เลือดสีแดงพุ่งกระฉูด ทิวาดิ้นทุรนทุราย ชักกระตุกและสิ้นใจตายดวงตายังเบิกโพลง ราตรีกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว เมื่อเห็นทิวาสิ้นใจตายลงไปต่อหน้า เรยา สาวเท้าก้าวเดินอย่างช้าๆ ตรงเข้ามาหาราตรี  ราตรีตัวสั่นงันงกด้วยความหวาดกลัว เรยา ส่งกริชเล่มนั้นให้กับราตรี พร้อมกับพูดว่า "ปลดปล่อยฉัน" จงใช้กริชเล่มนี้ ปักเข้าที่ขั้วหัวใจของฉัน  เธอเป็นคนดี ฉันขอฝาก “รุ่ง”ลูกชายของฉัน ด้วย เลี้ยงเขาให้เติบโตเป็นคนดี ราตรีรับกริชเล่มนั้นมาไว้ในมือ เธอหลับตาพริ้มและใช้กริชเล่มนั้นปักเข้าไปที่ขั้วหัวใจของ เรยา เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และร่างของ เรยา ก็ค่อยๆ สลายเป็นอากาศธาตุ