อื่นๆ

ทางหนีไฟหลอน

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ทางหนีไฟหลอน

ผมและเพื่อนๆ 6 คน นัดกันไปเที่ยวที่ทะเลแห่งหนึ่งทางภาคใต้ เราเลือกที่พักที่ราคาค่อนข้างถูก เพราะพวกเรายังเรียนอยู่ในระดับมหาวิทยาลัย ยังไม่มีรายได้เป็นของตัวเอง และคิดว่าทั้งวันเราคงต้องออกไปเที่ยวข้างนอก คงไม่ได้อยู่ที่ห้องมากนัก เก็บเงินเอาไว้ใช้ในส่วนอื่นน่าจะดีกว่า เมื่อมาถึงที่นี่ พวกเราต่างตื่นเต้นที่จะได้เที่ยวทะเลใต้เป็นครั้งแรก

ที่พักของเรามีลักษณะเป็นตึก 4 ชั้น ค่อนข้างเก่า ผมเดาว่าอายุน่าจะหลายสิบปี พวกเราแบ่งกันพักห้องละ 2 คน เมื่อกลับมาจากหาอะไรทานที่ตลาด
จนอิ่ม พวกเราก็มารวมตัว นั่งคุยกันที่ห้องของผม ด้วยความที่พวกเราเป็นแก๊งค์ชายล้วนวัยคะนอง จึงคุยกันเอ็ดตะโรเสียงดังลั่นโรงแรม แต่ก็นั่นแหละ ถึงรู้ว่ามันเสียมารยาท แต่ก็ไม่มีใครยอมลดเสียงลงเลย ตะโกนใส่กันอย่างไม่ลดลาวาศอก
ปัง ปัง ปัง !!! ...... เสียงประตูห้องถูกเคาะดังลั่น ราวกับว่าคนเคาะจะพังประตูเข้ามาเสียให้ได้
"ใครวะ ???...." ไอ้เอเพื่อนของผมทักขึ้น
"แม่ง ก็พวกมึงอ่ะคุยเสียงดัง" ไอ้เอ็มพูดย้ำถึงความไม่มีมารยาทของพวกเรา
"มึงอ่ะแหละตัวดีเลย...." ไอ้บีพูด พร้อมเอามือตบหัวไอ้เอ็ม และพวกเราก็ร่วมวงตบหัวไอ้เอ็มพร้อมส่งเสียงโวยวายขึ้นอีกครั้ง
ปัง ปัง ปัง !!! ...... เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง
"มึงไปดูเลย......" ผมพูดพร้อมไล่ให้ไอ้เอ็มที่นั่งอยู่ใกล้ประตูที่สุดเดินไปดู
"ไม่เห็นมีใครเลยว่ะ.....สงสัยแม่งไม่แน่จริง 555+" สุดเสียงไอ้เอ็มที่มองไปที่ด้านนอกห้องด้วยตาแมว เสียงประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง

Advertisement

Advertisement

ปัง ปัง ปัง !!! คราวนี้ผมลุกไปเอง คว้าลูกบิดรีบเปิดประตู เพื่อหวังให้ทันเห็นคนที่มาเคาะ
สายตาของผม มองเห็นร่างของใครคนหนึ่ง วิ่งไปที่สุดตึกแล้วเลี้ยวไปทางขวา ซึ่งนั่นเป็นทางไปประตูหนีไฟ ผมรีบวิ่งตามเพื่อจะดูว่าเป็นใคร เมื่อไปถึง ประตู ที่มีลักษณะครึ่งล่างเป็นอะลูมิเนียม ครึ่งบนเป็นบานกระจกสีดำที่มีขนาดกว้างประมาณ 1 เมตร ผมเห็นเงาของคนภายในกระจกนั้น เป็นชายใส่เสื้อสีขาว
"ออกมาเลย....มึงอ่ะ" ผมเข้าใจว่านั่นคือไอ้โจ เพื่อนของผม ที่พักอยู่ห้องด้านบนยังไม่ได้ลงมาที่ห้องผม เพื่อคุยโทรศัพท์กับแฟน
"กูบอกให้ออกมาาาาา....." ผมพูดพร้อมกับหัวเราะในความใสซื่อของเพื่อน ที่พยายามแอบ แต่ผมยังเห็นมันอยู่ดี

เงา
ผมดึงประตูนั้น เพื่อที่จะไปจับตัวมัน แต่ทำไม่ได้ดั่งใจคิด นั่นเพราะประตูถูกล็อค!!!!
ผมก้มลงมองที่ประตูนั้น สิ่งที่ทำให้ผมใจสั่น ก็คือประตูนั้น มันถูกล็อกจากด้านใน ซึ่งเป็นด้านที่ผมยืนอยู่ ผมเงยหน้าขึ้นมองไปยังร่างนั้น ผ่านกระจกบานมืด ร่างนั้นค่อยๆขยับเข้ามาชิดกับกระจก เผยรอยยิ้มที่มุมปาก ทีละนิด ทีละนิด ด้วยแววตาที่แข็งกร้าวผมค่อยๆถอยหลังหนี ปากอยากจะตะโกนเรียกเพื่อนให้มาช่วย แต่เหมือนแรงทั้งหมดของผมหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ ขาของผมหมดแรง ร่างของผมค่อยๆทรุดกองลงกับพื้น เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของเพื่อน
ที่บ่งบอกให้อุ่นใจ ว่าพวกมันยังยืนรอผมอยู่ที่หน้าห้องพักก็ดังขึ้น
"เห้ยย....เจอมั้ยวะ" เพื่อนผมตะโกนถาม
"ช่วยกูด้วยยยยย....." ผมรวบรวมแรงทั้งหมดที่มี ตะโกนกลับไปด้วยน้ำเสียงที่แทบจะร้องไห้
"เห้ยยย...เมิงเป็นอะไรวะ" พวกมันพากันวิ่งมาหาผมอย่างตื่นตระหนก
ผมชี้นิ้วไปที่กระจกบานนั้น แต่ทว่าร่างของชายที่อยู่หลังกระจกนั้นได้หายไปแล้ว ผมเล่าเหตุการณ์ที่ผมเจอให้เพื่อนผมฟัง คืนนั้นพวกเราไม่กล้าแยกห้องกันนอน พากันมานอนรวมในห้องผมเพียงห้องเดียว และถ้าคืนนี้มีใครมาเคาะที่ห้องอีก ก็จะไม่เปิดประตูออกไปดูเด็ดขาด

Advertisement

Advertisement

พวกเราคุยกันถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และคิดว่าอาจจะเกิดจากที่พวกเราเสียงดังโวยวาย จนสร้างความรำคาญให้กับเค้าก็ได้ เช้ามาพวกผมจึงพากันไปตักบาตรทำบุญ เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับเค้า เพราะพวกผมยังต้องพักที่นี่อีก 2 คืนซึ่งหลังจากคืนนั้น พวกเราก็ไม่เจอเหตุการณ์อะไรแปลกๆแบบนั้นอีก

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นเวลาไปพักที่ไหนแปลกที่ พวกผมจะบอกกล่าว ขอขมาเจ้าที่เจ้าทางวิญญาณสัมภเวสีต่างๆ และไม่กล้าส่งเสียงดังอีกเลย......

ขอบคุณภาพประกอบจาก

https://wallup.net/

https://floridapolitics.com/

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์