ไปเที่ยวปีใหม่กลับครอบครัวแสนสุข

หลังนี้แหละเพราะเราเห็นเด็กผู้ชาย 2 คนมายืนโบกมือให้หน้าบ้าน...เราก็เลยบอกคนในรถว่าบ้านหลังนี้แหละพี่...พอแน่ใจว่าใช่ก็พากันเลี้ยวรถเข้าไปจอดหน้าบ้าน..

.แล้วก็พากันลงจากรถ...พอลงไปซักพักพี่สะใภ้ก็ถามเพื่อนแกว่าแล้วลูกชายเธอ 2 คนล่ะไปไหน(เพื่อนพี่สะใภ้มีลูกชาย 3 คน คนโตกับคนกลางอายุประมาณ 7-8 ขวบ คนเล็ก 3 เดือนครึ่ง)...พี่เค้าบอกว่าไปบ้านย่าตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว...ซึ่งพอเราได้ยินดังนั้นเราก็เลยพูดขึ้นมาว่าเอ้าพี่แต่เมื่อกี้หนูเห็นเด็กผู้ชาย 2 คนมายืนโบกมือให้หนูอยู่หน้าบ้านเมื่อกี้นี้...แต่พี่เค้าก็ยังยืนยันว่าลูกเค้าไม่อยู่จริงๆ...เราก็ยังเถียงเค้าว่าเห็นจริงๆ...พี่เค้าก็ยังยืนยันคำเดิม...จนเราเงียบไม่พูดอะไร...แต่ก็คิดในใจว่าแล้วที่ฉันเห็นเมื่อกี้มันคืออะไร...จนพอขึ้นรถกลับบ้านเราก็ถามทุกคนบนรถว่ามีใครเห็นเหมือนเราบ้าง...ทุกคนบอกว่าเห็นแต่เห็นไม่ชัดแล้วก็คิดว่าเป็นลูกของเพื่อนพี่สะใภ้ด้วย...พอเราได้ยินดังนั้นก็ไม่พูดอะไรได้แต่นั่งเงียบมาจนถึงบ้านพี่สะใภ้...พอลงจากรถแล้วขึ้นไปที่ห้องนอนเราก็เล่าให้น้องสาวของพี่สะใภ้ฟังว่าพี่หนูเห็นจริงๆนะไม่ได้โกหก...พี่เค้าก็เลยบอกว่ากุมารที่น้องเลี้ยงหรือเปล่าเค้าตามมา...เค้าก็พูดต่อว่าที่น้องบอกว่าให้กลับบ้านเค้าคงยังไม่กลับหรอกคงรอกลับพร้อมน้อง...และที่เค้ามาให้เห็นเค้าคงมาบอกเราแหละว่าบ้านหลังนี้คือบ้านเพื่อนพี่สะใภ้...ซึ่งเราก็คิดถึงชุดที่เค้าใส่เราก็เลยคิดได้ว่าเป็นชุดเบนเท็นที่เราทำบุญไปให้เค้าตอนวันเกิดเรา...แต่เราไม่เห็นหน้าเค้า