อื่นๆ

แม่...นั่นมันแสงอะไร

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
แม่...นั่นมันแสงอะไร

เรื่องนี้ผ่านมาประมาณ 20 ปีที่แล้ว เราและครอบครัว มี พ่อ แม่ เรา และ น้องชาย พวกเราสี่คนกำลังเดินทางกลับบ้าน เนื่องจากบ้านเราอยู่นอกเมือง

วันนั้นพ่อและจำเป็นจะต้องเข้าไปธุระในตัวเมือง จึงได้ขับรถกันไป สี่คนพ่อแม่ลูก  ระยะทางจากบ้านเราไปถึงตัวเมืองประมาณ 40 กิโล

กว่าที่พ่อกับแม่จะทำธุระเสร็จก็เป็นเวลาประมาณ สองทุ่ม ต้องบอกก่อนว่าเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว ประมาณ 2-3ทุ่มก็ดึกมากแล้ว คนต่างจังหวัด โซนนอกๆเมืองก็เข้าบ้านกันหมด ปิดไฟเงียบอยู่ในบ้านใครบ้านมันหมดแล้ว

เราก็ขับรถกันไปเรื่อยๆ จนผ่านวัดหนึ่ง เป็นวัดที่อยู่สามแยกที่จะแยกไปทางตำบลที่บ้านเราอยู่ จู่ๆก็มีแสงไฟดวงหนึ่ง ลอยออกมาจากวัด เป็นแสงไฟสีส้มๆ กระพริบเล็กน้อย เราเห็นเหมือนมีหัวและมีผมปิดหน้าปิดตาทั้งหมด มีสายห้อยระโยงระยางคล้ายใส้ ลอยตามรถเรามา ลอยอยู่ในระดับเสาไฟฟ้าข้างทาง เราตกใจมาก เพราะเราเองเห็นเป็นคนแรก แล้วก็กลัวสุดๆไปเลย เราจึงบอกแม่คนแรกเลยว่า…

Advertisement

Advertisement

เรา:“นั่นแม่  นั่นมันแสงอะไรอะ”

แม่:”หยุดพูด อย่าไปพูดถึงมัน”

แม่นั่นมันแสงอะไร

Image by StockSnap from Pixabay

แล้วแม่ก็จับเรากับน้อง ลงไปแอบ ตรงที่พักเท้าด้านล่าง เพราะเราเป็นคนตัวเล็ก และน้องก็เพิ่ง5ขวบ จึงสามารถมุดลงไปแอบที่พักเท้าได้ โดยที่แม่นั่งยกเท้านั่งขัดสมาธ ไปตลอดทางจนถึงบ้าน

พอเราแอบอยู่ด้านล่าง แสงไฟนั่นก็ยังตามมาเรื่อยๆ ตลอดทาง มันแปลกมากๆ เมื่อพ่อขับรถย้ายเลนไปทางซ้าย สิ่งนั้นก็ลอยตามมา ข้างแนวสายไฟข้างทางด้านซาย เมื่อพ่อขับรถย้ายเลนไปด้านขวา แสงไฟสีส้มนั้น ก็ลอยย้ายตามไปด้านขวาตามเหมือนกัน จึงแน่ใจแล้วแน่ๆว่าเจ้าแสงนี้ตามเรามาอย่างแน่นอน พ่อจึงรีบขับรถแบบเหยียบมิดเข็มไมล์เลยทีเดียว และเมื่อพ่อขับรถถึงบ้าน พ่อก็รีบให้แม่เอาเรากับน้องชายเข้าบ้านแล้วปิดประตูแน่น ส่วนพ่อได้ไปเล่าให้ญาติๆฟัง

พ่อ: “มีกระสือตามพี่มา ช่วยพี่หน่อย ”

Advertisement

Advertisement

ญาติ: “ได้พี่ เดี่ยวผมไปเตรียมหาอาวุธก่อน”

ทุกคนตระเตรียมไปหยิบปืนและอาวุธที่จะมาป้องกันตัว ส่วนกระสือนั้น ก็ลอยหยุดอยู่ที่หน้าบ้านเราสักพักหนึ่ง ไม่ทันได้ปะทะกับพ่อและญาติๆ แล้วก็ลอยหายไปทางตรงข้ามกับบ้านเรา ซึ่งมีวัดประจำตำบลอยู่ด้านหลัง หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เห็น แสงแว๊บๆที่มีแต่หัวกับใส้  ที่พ่อกับญาติๆ เรียกว่า “กระสือ” สุดแสนน่ากลัวแบบนั้นอีกเลย

ทุกครั้งที่เรานึกถึงเรื่องนี้ เราจะถามแม่ว่า จำเรื่องกระสือที่เราเคยเจอนี้ได้ไหม แม่ก็บอกว่า “หยุดพูด อย่าไปพูดถึงมัน อย่าทำให้มันมีตัวตน”

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์