อื่นๆ

รองเท้า...ของใคร

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
รองเท้า...ของใคร

สวัสดีค่ะวันนี้จะมาเล่าเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับฉัน เมื่อสองปีที่แล้วให้ฟัง เรื่องมีอยู่ว่า มีวันหนึ่งฉันกับแม่ได้ไปหาญาติที่ต่างจังหวัดแต่ขากลับมันดันมืดพอดีเลยต้องแวะหาที่พักเพื่อที่จะได้เดินทางกลับในวันพรุ่งนี้   แต่ว่าพอฉันจะเดินทางกลับบ้านรองเท้าของฉันดันหายไปแต่ดันเจอรองเท้าคู่หนึ่งมาแทนซึ่งไม่รู้ว่าเป็นของใคร มาวางไว้แทน  ฉันก็รู้สึกงงนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้สนอะไรมาก พอไม่มีรองเท้าใส่กลับบ้านฉัน เลยคิดว่าต้องใส่รองเท้าคู่นี้กลับแทนซะแล้ว พอคิดได้แบบนั้นก็   เอารองเท้าคู่นั้นกลับบ้านมาด้วย  และฉันกับแม่ก็ได้จัดการขนของใส่รถ และฉันก็ได้ใส่รองเท้าคู่นั้นราวกับว่าเป็นคู่ที่ฉันใส่เป็นประจำ

piaxbay

พอกลับถึงบ้าน ก็รีบอาบน้ำเข้านอน พอตกดึกรู้สึกหิวเลยไปหาของกินในครัว และฉันก็ได้เห็นรอยๆหนึ่งเป็นรอยรองเท้าและตอนนี้มันได้มาอยู่ที่โต๊ะทานข้าวซึ่งมันไม่น่าจะเป็นไปได้เลย เพราะจำได้ว่าเก็บไว้ในตู้แล้ว ถ้าไม่ได้เห็นฉันคงลืมไปแล้วว่าเอามันมาด้วย พอสังเกตดูมันมีรอยขีดๆเขียนๆอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะเต็มไปหมด แต่มันเป็นลางๆ ถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็น ฉันไม่ซีเรียสอยู่แล้ว เลยคิดว่าจะใส่ไปทำงานด้วย แล้วฉันก็เดินทางไปทำงานตามปกติ ตอนเดินฉันรู้สึกเหมือนมีคนเดินอยู่ข้างหลัง และก็ได้ยินเสียง แกร่ก แกร่กๆ แต่พอหันไปกลับไม่เจออะไร พอเดินรู้สึกหลังวูบวาบ และก็มีคนทักว่า  มากับใครอะ เพื่อนใหม่หรอไม่เคยเห็นเลยอะ พอได้ยินแบบนั้นฉันก็บอกว่า ป้าหนูมาคนเดียวนะ ป้าพูดอะไรก็ไม่รู้ ป้าก็ตอบว่า  อ้าวเมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลยผู้หญิงผมขาวคนนั้นอะ ตอนนั้นฉันรู้สึกกลัวอยู่นิดๆ เพราะตั้งแต่ฉันกลับมาจากบ้านญาติฉันก็ ไม่เหมือนเดิมรู้สึกเหมือนมีใครอยู่ด้วยตลอดเวลาทั้งเวลาอาบน้ำหรือว่านอน   หรือเวลาไหนๆก็ตาม

Advertisement

Advertisement

pixapay

วันนั้นแม่ของฉันบอกว่า จะพาฉันไปงานแต่งให้รีบไปแต่งตัวให้เรียบร้อย  พอถึงงานแต่งเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่ต้อนรับหน้างานก็ยิ้มให้ ข้างหลัง อย่างกับว่ามีอีกคนๆหนึ่งมาด้วย ฉันกับแม่ก็เลยสงสัยในใจว่ายิ้มให้ใครกันเรามากันแค่สองคน พอเข้ามาในงานเราก็หาที่นั่งกัน แต่น่าแปลกที่คนในงานกลับเว้นซึ่งข้างๆที่นั่งฉันและแม่ ซึ่งไม่มีใครมานั่งเลยมันว่างๆอยู่อย่างงั้น แม่และฉันก็ได้แต่แปลกใจ จนงานเลิก ก็กลับบ้าน แม่ก็พูดขึ้นมาว่าวันนี้เจอแต่เรื่องแปลกๆ ฉันก็ได้แต่นิ่งเงียบไม่พูดอะไร  และพลางคิดในใจว่า สงสัยเจอดีเข้าแล้วเมื่อตอนไปบ้านญาติคงมีอะไรตามมาด้วย แต่ฉันไม่ได้คิดถึงรองเท้าคู่นั้นเลยนะคะฉันยังคงคิดว่าเป็นเพราะไปบ้านญาติ จนกระทั่งวันหนึ่งแม่บอกว่าจะไปหาเพื่อนที่ต่างจังหวัด พอตกกลางคืนฉันก็หลับไปแต่ฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนคนเดินอยู่หน้าห้อง เสียงมันค่อยๆดังและดัง  ฉันจึงลุกไปเปิดประตูแต่พอเปิดไปก็ไม่เจออะไร เลยคิดว่าคงหูแว่ว แต่ว่าพอกลับไปนอนก็ได้ยินอีกครั้งเสียงคนเดินขึ้นลงบันได พอเดินไปดูฉันก็เจอสิ่งๆหนึ่ง มันเป็นเงาขาวๆน่าจะเป็นผู้หญิงกำลังเดินมาหาฉันๆเห็นดังนั้นก็รีบวิ่งกลับไปที่ห้องทันที และก็รีบข่มตาหลับทั้งอย่างนั้น

Advertisement

Advertisement

pixabaypixabay

พอรุ่ง มือถือก็ดังขึ้น ที่ทำงานโทรมาบอกให้ไปจัดการกับงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ เพราะบริษัทต้องเร่งส่งงานลูกค้าเพราะงั้นต้องรีบฉันเลยรีบไปที่ทำงานทันที พอไปถึงมีแค่พี่แม่บ้านอยู่คนนึง พี่แม่บ้านก็บอกว่า งั้นพี่กลับก่อนนะ ยังไงหนูก็อยู่ได้เนอะ มีเพื่อนอยู่ด้วยนี่ ฉันได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัวพร้อมกับลมที่พัดมามันได้อารมณ์แบบสุดๆ ฉันก็บอกพี่แม่บ้านว่าหนูจะกลับแล้วค่ะ พี่แม่บ้านก็งงทำไมเพิ่งมาและรีบกลับ พอกลับมาถึงบ้านฉันก็ทบทวนว่าฉันไปทำอะไรไว้ถึงได้เจอแต่เรื่องแปลกๆ และพอนึกได้อาจจะเป็นเพราะเราไปเอารองเท้านั้นมาก็เป็นได้ ฉันเลยตัดสินใจนำรองเท้าไปคืนในที่ๆเดิมที่ฉันเจอมัน และตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่ได้เจอกับอะไรหรือเรื่องแปลกๆอีกเลย

จบแล้วค่ะขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ไว้มีเรื่องสนุก ๆจะมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ ไว้พบกันค่ะ

Advertisement

Advertisement

ขอบคุณรูปภาพจาก Pixabay.com

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์