ชายปริศนาในหอผู้ป่วย

ภาพโดย robinsonk26 จาก pixabay (https://cdn.pixabay.com/photo/2017/10/03/16/41/scary-2813139_960_720.jpg)

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับคนในใกล้ชิดเราจริงๆ หากจะเล่าคงต้องย้อนไปเมื่อประมาณเกือบ 20 ปีมาแล้ว เรื่องราวนี้เกิดกับน้าสาวของเราเองตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.ปลาย น้าสาวเราเป็นพยาบาลวิชาชีพอยู่ประจำหอผู้ป่วยตาในโรงพยาบาลของรัฐแห่งหนึ่งภายในอำเภอนั้นเอง ถึงจะบอกว่าเป็นโรงพยาบาลประจำอำเภอก็จริงแต่ระดับของโรงพยาบาลนั้นจัดเป็นโรงพยาบาลขนาดใหญ่ทีเดียว วันเกิดเหตุนั้นน้าสาวเราขึ้นเวรดึก

เวรดึกคือเวรที่เข้าเวลาเที่ยงคืนและออกช่วงแปดโมงเช้าของวันรุ่งขึ้น หลังโอเคเวรกับพยาบาลเวรบ่ายเรียบร้อยแล้ว ก็ทำภารกิจดูแลผู้ป่วยตามปกติเสร็จเรียบร้อยแล้วก็มานั่งที่เคาน์เตอร์ภายในวอร์ดผู้ป่วย เวลานั้นเป็นช่วงที่เงียบสงัด ผู้ป่วยต่างก็หลับกันหมดแล้ว พยาบาลที่อยู่เวรด้วยกันเวลานั้นใครมีหน้าที่อะไรก็ทำของตนไปอย่างเงียบๆ  น้าสาวเราก็หาอะไรมานั่งทำเพื่อไม่ให้หลับ จึงได้เอาสมุดบันทึกมานั่งจด แต่ถึงอย่างนั้นด้วยความเงียบและแต่ละคนก็เพลียสะสมจากการอยู่เวรก่อนหน้า แม้ไม่หลับแต่ก็ไม่อยากพูดคุยกันมากนักจึงทำให้บรรยากาศรอบข้างยิ่งเงียบไปกันใหญ่ เวลานั้นน่าจะเป็นช่วงตีสองเศษ จู่ๆก็ได้ยินเสียงประตูกระจกของหอผู้ป่วยถูกเปิดออก

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นน้าสาวเรารวมถึงน้าพยาบาลอีกสองคนเห็นตลอดตั้งแต่ต้นจนชายคนนี้เดินออกไป รับรู้อากัปกริยาทุกอย่างของชายคนนั้นแต่ที่แปลกคือทุกคนเหมือนตกอยู่ในภวังค์ไม่มีใครทักหรือถามอะไรออกมาเลย รับรู้ทุกอย่างจนชายคนนี้เดินออกไปในใจทุกคนคิดเหมือนกันคือแปลกแต่กลับไม่มีใครถามอะไรออกมาเลย จนการรับรู้หลังจากนี้เหมือนปิดสวิตช์ไปอย่างนั้นเลย รู้ตัวอีกทีคือเช้าแล้วทุกคนมองหน้ากับแบบงง ๆ แต่ไม่มีใครหลับนะคะเหมือนเวลามันหายไปช่วงหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น

พอเช้าแล้วทุกคนจึงแยกย้ายทำภารกิจประจำที่ต้องทำ ใครทำอะไรก็ทำไปตามหน้าที่ปกติของตน แต่ใจมีคำถามตลอด จนถึงช่วงเดินแจกยาเช้าจึงพบว่าคนไข้เตียงสุดท้ายที่ชายลึกลับคนนั้นสวมปลอกนิ้วให้ที่นิ้วโดยไม่ถอด กลับเสียชีวิตซ่ะแล้วและที่นิ้วของผู้ตายก็ไม่มีปลอกนิ้วแต่อย่างใด สันนิษฐานน่าจะเกิดจากหัวใจวายเฉียบพลันช่วยย่ำรุ่งนี้เอง

ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจนิดหนึ่งนะคะ หอผู้ป่วยตานี้ไม่ใช่หอผู้ป่วยวิกฤติเป็นหอผู้ป่วยที่ผู้ป่วยส่วนใหญ่คือนอนพักจากการผ่าตัดตาในเคสต่างๆ อาการของผู้ป่วยส่วนใหญ่ไม่มีอะไรที่ต้องเฝ้าระวังเหมือนผู้ป่วยอื่น คือต่างคนต่างนอนกันสงบเช้ามารอหมอมาราววอร์ดประจำวันเท่านั้น หลังจากนั้นน้าสาวเราก็เลยถามคนอื่นๆทั้งญาติคนไข้ที่นอนอยู่ตามระเบียงรวมถึงยามประจำประตูหน้าของหอผู้ป่วยว่าเห็นชายลักษณะแบบนี้หรือไม่ ปรากฎว่าไม่มีใครเห็นเลย แม้แต่กล้องวงจรปิดก็ไม่มีบันทึกการเข้ามาของชายคนนี้แต่อย่างใด จะว่าฝันก็ไม่มีใครหลับจะว่าคิดไปเองก็เห็นพร้อมกันถึงสามคน

* ทุกวันนี้เรื่องราวนี้ได้เล่าต่อกันมาในกลุ่มเจ้าหน้าที่ว่าสุดท้ายแล้วชายปริศนาคนนั้นเป็นใครและสิ่งที่ชายคนนั้นทำคืออะไรกันแน่