เครดิตภาพหน้าปก : Canva เราทำงานอยู่ในจังหวัดภูเก็ต และได้เดินทางกลับภูมิลำเนาก่อนที่ทางจังหวัดภูเก็ตจะประกาศปิดห้ามบุคคลเดินทาง เข้า-ออก เราเดินทาง กลับมาบ้านเกิด คือ จังหวัดสตูล ซึ่งถือได้ว่ายังเป็น พื้นที่สีขาวปลอดจากเชื้อไวรัสโควิด เพราะยอดผู้ติดเชื้อไวรัสโควิด(6 เมษายน 2563) ยังเป็น ศูนย์ อย่างไรก็ตามทางจังหวัดสตูลได้มีมาตรการรองรับ และป้องกัน การแพร่ระบาดอย่างเต็มที่ เมื่อเราได้เดินทางเข้าสู่เขตจังหวัดสตูล จะมีด่านตรวจผู้โดยสารบนรถทุกคัน โดยจะมีการวัดอุณหภูมิร่างกาย ขอดูบัตรประชาชนเพื่อกรอกข้อมูลพร้อมเบอร์โทรศัพท์ และสอบถามข้อมูลการเดินทางว่ามาจากไหนและจะไปพักอาศัยที่ไหน โดยทางจังหวัดสตูลได้ตั้งด่านตรวจวัดอุณหภูมิทั้งสองฝั่งขาเข้าจังหวัดสตูล คือ ด่านตรวจที่อำเภอทุ่งนุ้ย ซึ่งอยู่ติดกับอำเภอรัตภูมิ จังหวัดสงขลา และด่านตรวจอำเภอทุ่งหว้าที่อยู่ติดกับ อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง การที่เราเดินทางกลับมาจากจังหวัดภูเก็ต ซึ่งเป็นพื้นที่เสี่ยงเชื้อไวรัสโควิดอันดับต้น ๆ ของประเทศจะต้องทำการกักตัว 14 วัน (แม้ว่าอุณหภูมิร่างกายเราจะปกติก็ตาม) แต่เนื่องจากสมาชิกในครอบครัวของเราอยู่ร่วมกันหลายคนจึงต้องแยกไปกักตัวที่อื่น เราจึงเดินทางไปยังเกาะเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในจังหวัดสตูลที่ไม่มีนักท่องเที่ยว ไม่วุ่นวาย มีเพียงความเงียบสงบเท่านั้น เราอาศัยอยู่ในบ้านพักของรุ่นพี่คนหนึ่ง ทำอาหารกินเอง ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เรียกได้ว่าใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองอย่างแท้จริงเลยล่ะค่ะ และการมากักตัวที่นี่เราก็ยังมีงานที่ต้องทำจึงใช้พื้นที่บนชายหาดเป็นห้องทำงานซึ่งถือเป็นการ Work From Home ที่พิเศษมาก ๆ ไม่มีความรู้สึกเบื่อหน่ายเลยค่ะ เราหวังว่าคนที่อยู่ในพื้นที่เสี่ยง และเดินทางกลับไปยังบ้านเกิดของตนเองจะรับผิดชอบตนเอง และไม่เข้าไปอยู่ใกล้ ๆ พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ที่อายุมากแล้ว เพราะไม่แน่ว่าความรักที่คุณมีต่อพวกท่านนั้น อาจจะเป็นสิ่งที่ย้อนกลับไปทำร้ายท่านได้ค่ะ (ถ้าหากคุณมีเชื้อโควิดแต่คุณไม่รู้ว่าตัวเองได้รับเชื้อมาแล้ว) รับผิดชอบต่อตนเอง รับผิดชอบต่อสังคม โดยการกักตัว 14 วัน ในพื้นที่ที่ไม่ส่งผลกระทบกับใครนะคะ บทความและภาพถ่าย : แว่นสุนทรีย์