อื่นๆ
วิญญาณเพื่อนมาบอกลา
ผมชื่อเอ เป็นเด็กต่างจังหวัด อายุ 18ปี มีเพื่อนที่สนิทกันมากตั้งแต่ประถม ชื่อบี ผมกับบีเล่นกันมาตลอดตั้งแต่เด็กๆ ด้วยความที่เป็นเพื่อนสนิทกันจึงทำให้เราชอบอะไรคล้ายๆกัน พวกเราเริ่มชอบการแต่งรถมอเตอร์ไซค์ ตั้งแต่ช่วง ม.1 เราขับรถเล่นด้วยกันทุกวัน เราต่างมีรถคู่ใจเป็นของตัวเอง และเมื่อใครได้เทคนิคการทำรถใหม่ๆ ก็จะนำมาแบ่งปันกันเสมอๆ
จนถึงช่วงเรียนจบ ม.3 ผมได้เรียนต่อชั้น ม.4 ที่โรงเรียนเดิม ส่วนบีนั้นได้ย้ายไปเรียนโรงเรียนช่างกล ที่อยู่ในอำเภอเมือง บางเดือนเราก็เลยไม่ได้เจอกันเลย เรียกได้ว่านาน ๆ จะเจอกันสักครั้ง แล้วก็ได้คุยกันแค่นิดหน่อย ก็ต้องแยกย้ายกันเพราะ ก็ต่างคนก็ต้องมีหน้าที่ที่จะต้องไปทำ
เวลาผ่านไป จนผมอยู่ ม.6 บี ได้โทรมาหาผมและเราได้คุยกัน ตอนนั้นเวลาประมาณสี่โมงเย็น
บี: “อยู่บ้านหรือเปล่าวะ ข้ามีเรื่องอยากคุยด้วย”
Advertisement
Advertisement
เอ: “เอออยู่มาได้เลย ไม่ได้คุยกันนานเลย ”
บี: “โอเคเดี่ยวเจอกัน”
ไม่นานนักไม่ถึงสิบห้านาที บีก็มาถึงบ้านของผม เราก็นั่งคุยกันเรื่องรถมอเตอร์ไซด์ที่พวกเราชอบ และเรื่องต่างๆที่เราได้ไปเจอมาระหว่างที่เราไม่ได้เจอกัน อย่างสนุกและออกรสออกชาติ พูดคุยเกี่ยวกับวันเก่าๆ ที่เราได้ไปเที่ยวเล่นด้วยกัน เรื่องการแต่งรถที่พวกเราทั้งคู่ต่างชอบ
เราคุยกันอยู่นาน สักพักก็มีโทรศัพท์เข้ามา เป็นเพื่อนของผมที่ชื่อว่า ซี โทรมาหา เจ้าซีเรียนด้วยกันสมัยมัธยมต้นและเป็นหัวหน้าห้องมาตลอด ร้อยวันพันปีมันไม่เคยโทรมาหา และตอนเรียนก็ไม่ค่อยสนิทเท่าไร ผมก็แปลกใจว่ามันมีอะไรหรือเปล่า หรือจะโทรมาชวนเราไปทำขายตรงหรือเปล่า แต่อย่าไปคิดในแง่ร้าย ลองรับโทรศัพท์ก่อนละกันค่อยว่ากัน
ซี: “เอ วันนี้เพื่อนๆสมัยมัธยมต้น จะชวนกันงานศพนะเอ็งว่างไหม”
Advertisement
Advertisement
เอ: “ใครเสียวะ เดี่ยวข้าชวนบีไปด้วย มันนั่งคุยอยู่กับข้าเนี่ย”
ซี: “ห่ะ อะไรนะเอ็งบอกว่า เอ็งอยู่กับบีหรือ เอ็งล้อเล่นหรือเปล่า”
เอ: “ล้อเล่นอะไรวะ ข้านั่งคุยกันอยู่นี่”
ซี: “เอ็งรู้ไหมงานศพที่เพื่อนๆ จะนัดกันไปคืองานศพใคร”
เอ: “งานใครวะ”
ซี: “งานศพเจ้าบีไง มันโดนรถสิบล้อเฉี่ยว เอ็งสนิทกับมันเอ็งไม่รู้หรือ”
เมื่อได้ยินแบบนั้นผมไม่เชื่อเถียงกับเจ้าซีว่า เนี่ยผมอยู่กับเจ้าบี แต่ตอนนั้นเจ้าบีไม่พูดอะไรเลยได้แต่นั่งเศร้าและเงียบ
จนเจ้าซีก็คงคิดว่าผมอำเล่น จนรำคาญผม จนสุดท้ายเจ้าซีก็บอกผมว่า
ซี: “ไม่เชื่อเอ็งก็มาดูกับตาเอ็งเลย ที่วัดXXX ศาลาที่X”
เอ: “ได้เดี่ยวข้าจะไปกับบีเดี่ยวนี้แหละ เดี่ยวเจอกัน”
Image by Pezibear from Pixabay
เมื่อวางสายไปเจ้าบี ที่นั่งเงียบอยู่ ก็ได้พูดกับผมว่า
บี: “ข้าขอโทษวะ ข้าไม่ได้คิดจะมาหลอกเอ็ง ข้าแค่อยากมาลาเอ็ง”
Advertisement
Advertisement
แล้วร่างเจ้าบีที่นั่งคุยกับผม ก็ค่อยๆจาง เลือนหายไปกับตาผม ผมช็อคสุดๆจนหมดสติไป ผมตื่นมาพบว่าแม่ปลุกผม ถามผมว่าทำไมถึงได้มาหลับอยู่ตรงนี้ ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ฟัง แม่ก็บอกว่า
แม่ :"โอเค เดี่ยวพรุ่งนี้เราไปงานศพของเอกัน"
วันต่อมาผมได้ไปงานศพ บรรยากาศวันนั้นหงอยเหงา และผู้คนก็ต่างเศร้าสร้อย เมื่อผมไปถึงศาลาที่เจ้าซีบอกให้มาดูก็เป็นงานศพของเจ้าบีจริงๆ ผมก็ได้ไปทำความเคารพศพ และจุดธูปบอกเจ้าบีว่า ยังไงเอ็งก็เป็นเพื่อนรักข้าตลอดไป ขอให้เอ็งไปสู่ภพภูมิที่ดี ไว้ชาติหน้ามีจริงข้าขอเป็นเพื่อนกับเอ็งอีกนะ
ที่งานผมก็ได้เจอกับเจ้าซี เจ้าซีออกจะโกรธผม แต่ผมก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ซีฟัง ซีก็เข้าใจผม เพราะเข้าใจว่าบางทีเจ้าบีอาจจะอยากมาบอกลาเพื่อนที่สนิทที่สุดก็เป็นได้...
ความคิดเห็น