เขียนแสง ในสร้อยสีความงามแห่งสนธยาเยือนป่าเมือง

การถ่ายภาพ ถือเป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่งของผู้เขียน ที่มีใจรักและให้ชื่นชอบเป็นชีวิตจิตใจ
จะเห็นได้ว่า หากเอ่ยกล่าวถึงดินแดนปลายด้ามขวานชายแดนใต้ หากเป็นผู้คนที่อาศัยนอกพื้นถิ่น หรือภูมิภาคอื่นๆ หลายครั้งคราวที่มักจะได้ยินการกล่าวถึงดินแดนตรงนี้ว่า เป็นแผ่นดินที่คุกรุ่นไปด้วยเรื่องราวของ "ความไม่สงบ การเข่นฆ่า การยิง การระเบิด"

ซึ่งหากแท้แล้ว-ในพื้นถิ่นแถบนี้ ยังมีเรื่องราวของความงดงาม เรื่องราวของศิลปวัฒนธรรม เรื่องของความเป็นพหุวัฒนธรรมที่สวยงาม คมค่าอยู่มากมาย

กระนั้น-ผู้เขียนเอง จะขอผ่อนคลายเพื่อสู่ความงดงามของดินแดนแห่งนี้ ด้วยความถ่ายเวิ้งฟ้าในใจกลางเมืองปัตตานี เพียงเพื่อผ่อนคลายให้เห็นว่า ในฐานะคนพื้นถิ่นเรายังคงสัมผัสได้ถึงความงดงามอีกกมากมาย และยังสามารถเอ่ยได้ว่า แผ่นดินแห่งนี้ยังเป็นแผ่นดินแห่งดอกไม้ของจริยธรรม ความงาม ความบริสุทธิ์

และประการที่สาม-บ่อยครั้ง-ที่ข้าพเจ้าปลอบประโลมใจด้วยการประจงปรุงเปรอ หามุมมองการถ่ายภาพในมิติ ที่ให้รู้สึกถึงการปลดปล่อย เพียงเพื่อผ่อนคลายใจ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือ การได้สัมผัสกับความงามของแสงสีที่วิจิตรเหนือเวิ้งฟ้ายามห้วงสนธยาเยือน  มันเหมือนเป็นภาพที่ดุจมนต์ขลังตรึงตาในจมจ่อมในภวังค์ซึ่งวิจิตรงดงามยิ่งนัก

และทั้งนี้-กล้องถ่ายรูปที่ประดุจเสมือนอีกหนึ่งเครื่องมือทำมาหากินของข้าพเจ้า จะถูกพกติดรถ ติดตัวอยู่ทุกครั้ง และอีกทั้งโทรศัพท์มือถือ ก็ถือเป็นอีกหนึ่งเครื่องมือของความจำเป็น ที่มีคุณประโยชน์มากไปกว่าการโทรสื่อสาร นั่นคือยังมีกล้องถ่ายรูปที่ฝังตัวอยู่ในระบบของโทรศัพท์มือถือ ที่สามารถนำมาใช้ทดแทนกล้องถ่ายรูปได้ ในภาวะเร่งด่วน สะดวก ง่ายต่อการพกพาอีกด้วย

ทั้งนี้ -รูปภาพที่ปรากฏต่อไปนี้ ถือเป็นอีกหนึ่งมุมมอง และอีกหนึ่งโจทย์แห่งความ "สวยงาม" ที่ข้าพเจ้าได้กำหนดเป็น "เวิ้งฟ้าสนธยา

และนี่คืออีกภาพถ่ายที่ถูกประจงลงสู่กล้อง เพื่อประทับรอยแห่งความทรงจำในบางมิติ บางห้วงแห่งเวลา เก็บซับเอาไว้ เพราะเรามิสามารถย้อนหวนมาประจงลั่นชัตเตอร์กับภาพเดิมในเบื้องหน้าได้ ในทุกรอยซ้ำของสายตาที่เห็นภาพแห่งความงามนี้ ปุยเมฆสีส้มแสงตะวันสาด ชวนให้สะกดใจประทับใจมาก

และบางวัน-ในมุมใกล้เคียงกัน ก็สามารถลั่นชัตเตอร์ประทับรอยภาพของนวลขาวปุบเมฆสวย ให้เห็นเป็นรูปรอยในอีกมิติ

จะเห็นได้ว่า ความสวยงามย่อม ผ่านสายตา และหรือผ่านมุมมองของใครต่อใคร ที่มีหลากหลายมิติ แล้วแต่ว่าใครจะมอง เพราะคนเราต่างจิต ต่างใจ ต่างมุมมอง แต่กระนั้นก็ตามหากเราใช้ "ใจ" ในมิติเพื่อค้นหาซึ่งความสุขสุนทรีย์ ก็ย่อมมีมุมมองชวนให้สามารถปรุงเปรอบำเรอสุขให้แก่ตนเองได้ และแม้กระทั่งเอื้อปันสุขแก่ผู้อื่นได้อีกด้วยเช่นกัน

ความงามพิสุทธิ์ผ่านเส้นแสงและริ้วแพรสีของภาพชุดที่ประทับไว้ในบัญชรแห่งนี้

ข้าพเจ้าได้ประจงลั่นเลนส์ในบางหลืบมุมตึกของป่าคอนกรีตใจ"กลางเมืองปัตตานี"

ที่จะขอบรรณาการแด่ผู้อ่านทุกท่าน ด้วยอิ่มอุ่นแห่งมิตรไมตรี

รอยใจรอยภาพสนธยาเยือนอุ้งฟ้าปัตตานี

สลามัตสวัสดี!