ธนูเป็นกีฬาที่โด่งดังในต่างประเทศเป็นส่วนมาก เช่น ประเทศรัสเซีย ตุรกี มองโกเลีย เป็นต้น ส่วนในไทยพึ่งมามีความโด่งดังเมื่อไม่นานมานี้ ไม่ว่าจะเป็นที่กรุงเทพ เชียงใหม่ เเละสามจังหวัดภาคใต้ ธนูมีส่วนตัวคือ เคยเป็นส่วนหนึ่งของ ชมรมธนูในมหาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี ซึ่งเป็นความทรงจำมากมาย เเละความภาคภูมิใจที่ได้เลือกเดินมาทางสายนี้ เเละต่อไปจะพูดถึงชมรมที่ได้ไปเป็นส่วนร่วมในชมรมนี้ ชมรมก่อตั้งมาได้ประมาณย่างปีที่3ละ เเต่ละรุ่นจะมีคนทำงานที่เเตกต่างกันไป มันไม่ง่ายเลยเเละไม่ได้ยากเกินความสามารถนะ ว่าด้วยคนสมัครเยอะเพื่อที่จะเข้าไปทำงานนชมรมนี้ เเต่ด้วยใจมั่น เราอยากจะทำตามที่ใจต้องการเลยตัดสินใจไปสอบสัมภาษณ์ ใจอย่างสั่นอะ รุ่นพี่ที่จะสัมภาษณ์เยอะเกิน นั่งตาเเป่วๆ ฮ่าา เอาวะ!! เราทำได้ เเละผลออกมาเราทำได้จริง ผ่านไปอีกหนึ่งขั้นจร้า ว่าด้วยชมรมธนูม.อ.ปัตตานี ปัจจุบันธนูได้ถูกแบ่งประเภทออกเป็นได้ 3 ประเภทอย่างกว้างๆ ได้เเก่Traditional เป็นธนูที่ยังคงเป็นแบบดั้งเดิม คือไม่มีศูนย์ช่วยเล็ง และวัสดุรูปแบบยังคงเหมือนที่ผ่านมาในอดีต , Recurve Bow เป็นธนูในปัจจุบันที่ใช้ในการแข่งขันโอลิมปิก หรือถ้าถอดศูนย์เล็งและอุปกรณ์อื่นๆออกจะเรียกว่า Barebow ,Compound หรือ ธนูทดกำลัง ที่ใช้รอกมาใช้ในการช่วยดึงสายธนูและใช้อุปกรณ์ช่วยในการปล่อยสายเป็นธนูที่ให้ความเร็วลูกสูงมาก ประโยชน์ของการเล่นกีฬายิงธนูมีมากมาย เป็นอีกหนึ่งกีฬาที่ศาสดาของศาสนาอิสลามได้ส่งเสริมให้ละเล่นอีกด้วย สิ่งที่ได้ประโยชน์ในร่างกายของเราจะเป็นส่วนเเขน บอกได้เลยจับครั้งเเรกกลับไปเมื่อยไปหลายวันเลยฮ่าา ,ส่วนขา ตอนยืนเพราะเราต้องยืนเท้าห่างกันตลอดการยิง ,ส่วนไหล่ม,ได้ฝึกสมาธิ ,ความสมัคคีในเเต่ละส่วนที่เกี่ยวข้องกับการยิง เป็นต้น จริงๆเเล้วเวลาเรายิงธนูเราไม่ได้ใช้การตาเล็งหรือปิดตาข้างเดียวเเล้วยิงเลย เเต่เราใช้สัญชาตญาณมากกว่า เเค่เรามองไปยังเป้าตรงกลางเเล้วยิง ลองทำดูน่ะ เเชมป์เลยนะเนี่ย รักเเรกพบเลยเเหละ กีฬานี้หลงตั้งเเต่เริ่มเล่นครั้งเเรกเเล้ว (หลงใครหรา) ธนูดิ อิอิ ธนูทำให้เรามีการอยู่ร่วมกันเป็นในเเบบอิสลาม ช่วยเหลือกันเเละกัน เวลาที่มีโครงการเราก็มักจะเห็นตัวตนของเเต่ละคน คนนั้นชอบช่วยเหลือ คนนี้ชอบเเบ่งปัน คนนู้นชอบเอาใจใส่เพื่อนรอบข้าง เเต่ละคนย่อมเเตกต่างกันไป ต่างก็ต้องยอมรับกับในเเบบที่เขาเเละเราเป็น ต่างคนต่างมาจากหลายที่ ชมรมนี้มีเเต่คนพูดใต้เเห่ะ คิดถึงมากๆเลยช่วงที่ทำงานอยู่ในชมรมนี้มีความทรงจำมากมายที่คอยให้นึกถึงชมรมนี้เป็นชมรมที่มากว่ากีฬาก็ว่าได้ เวลาที่มีปัญหาก็มักจะมานั่งตกลงคุยหาทางออกกัน ไม่คิดที่จะทิ้งปัญหาให้กับคนใดคนหนึ่ง ไม่เเปลกเลยทำไมคิดถึงมากขนาดนี้ รักธนูเเละคิดถึงคนในชมรมยิงธนูนะ>_< --ภาพถ่ายโดยนักเขียนค่ะ--