"Assalamualaikum" อ่านว่า (อัส-สา-ลาม-มู-อา-ลัย-กุม) เเปลว่า ขอความสันติสุขจงมีเเด่ท่าน เป็นประโยคภาษาอาหรับที่คนมลายูใช้ในการทักทายเมื่อพบเจอกัน วันนี้ผู้เขียนขอทักทายคุณผู้อ่านด้วยประโยคนี้เเทนคำว่า "สวัสดีค่ะ" ก่อนอื่นเรามารู้จักคำว่า "มลายู" กันก่อนนะคะ หลาย คนคงคิดว่า "มลายู" คือ "ภาษา" ก็ถูกต้องอย่างที่คุณคิด เเต่นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของความหมายของคำว่า "มลายู" เพราะที่จริงเเล้ว "มลายู" คำนี้สามารถอธิบายความหมายได้อย่างกว้างขวาง เช่น "มลายู" คือ ชนกลุ่มหนึ่งที่ใช้ภาษามลายูในการสื่อสาร "มลายู" คือ ชนชาติหนึ่งที่มีถิ่นกำเนิดมาจากหมู่เกาะสุมาตราหรือที่เรียกกันว่าเเหลมมลายู ได้เเก่ ประเทศมาเลเซีย อินโดนีเซีย บรูไน เป็นต้น "มลายู" คือ ชื่อเรียกสำหรับคนมุสลิมในสามจังหวัดชายเเดนภาคใต้ นิยมเรียกกันว่า "คนเเขก" หรือ "คนมลายู" หลายความคิดเห็นที่สามารถอธิบายความหมายของคำว่า "มลายู" ได้เป็นอย่างดีเเละเข้าใจง่าย เเละในวันนี้คำว่า "มลายู" มีความเกี่ยวข้องอย่างไรกับบทความที่ผู้เขียนกำลังจะเขียนนั้น ถ้าอยากรู้กันเเล้ว เรามาลุยกันเลย ! 22 ก.พ. 63 องค์การบริหารส่วนตำบลเมาะมาวี อำเภอยะรัง จังหวัดปัตตานี ได้จัดโครงการที่มีชื่อว่า "ขบวนพาเหรดสืบสานวัฒนธรรม ความเป็นเอกลักษณ์มลายู ชายเเดนใต้ ปี 2563" เป็นกิจกรรมที่มีโรงเรียนสอนศาสนา (ตาดีกา) ของทุก ๆ หมู่บ้านในตำบลเมาะมาวีเป็นผู้เข้าร่วม ภาพถ่ายโดยผู้เขียน... ขบวนพาเหรดนำโดยป้าย "องค์การบริหารส่วนตำบลเมาะมาวี" ตามด้วยรูปพระมหากษัตริย์ พระราชินีเเละธงชาติของประเทศไทย โดยขบวนหน้าจะให้เด็กนักเรียนที่เป็นตัวเเทนของตำบลเมาะมาวี รับหน้าที่ในการถือป้าย รูป เเละธงชาติประเทศไทย ขบวนพาเหรดตามด้วยกลุ่มผู้สูงอายุถือป้ายรณรงค์การป้องกันโรคไข้เลือดออกเเละโรคไวรัสโคโรน่า โดยผู้สูงวัยเหล่านั้นเป็นตัวเเทนของเเต่ละหมู่บ้าน มีการเเต่งตัวเพื่อสื่อถึงป้ายที่กำลังถืออยู่ เช่น เเต่งตัวเหมือนยุงลาย ใส่ถุงดำ วาดลายที่ตัว เเละใส่ปีกทั้งซ้ายเเละขวา เมื่อมองดูเเล้วน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ เป็นภาพที่หาได้ยาก ขบวนต่อไปคือ "เอกลักษณ์ความเป็นมลายูโดยใช้ภาษาในการสืบสานวัฒนธรรม" เป็นขบวนที่เด็ก ๆ ใส่ชุดบูดายอ (ชุดมลายู) สีม่วง เเละสวมหมวกกะปิเยาะห์ (หมวกที่ใช้ในการละหมาดของคนมุสลิมในภาคใต้) ถือป้ายต่าง ๆ ที่เขียนด้วยอักขระยาวีที่เเปลเป็นภาษามลายู ดังนี้ "Tahu Kalah" เเปลว่า "รู้เเพ้" "Tahu Menang" เเปลว่า "รู้ชนะ" "Tahu Kemaafan" เเปลว่า "รู้อภัย" เเละป้ายผ้าสีขาวที่เขียนด้วยหมึกสีเเดง เเปลได้ดังนี้ "Pandai menulis pandai berilmu" เเปลว่า "เก่งเขียน เพิ่มพูลความรู้" ภาพถ่ายโดยผู้เขียน... ขบวนต่อไปคือ "วัฒนธรรมต่าง ๆ ที่เเสดงถึงความเป็นมลายู" เป็นขบวนที่เกิดจากความร่วมมือของวัยรุ่นในตำบลเมาะมาวี ที่ร่วมใจกันเเต่งตัวเเบบคนมลายูในสมัยก่อน โดยใช้ผ้าโสร่ง เสื้อสีขาว เสื้อระยองลายตารางสีดำ หมวกสำหรับชาวนา ผ้าลือปัส เเละกรีกโบราณ "นี่เป็นจุดเด่นของขบวนพาเหรดที่ทุกคนกำลังจะสื่อถึงความเป็นมลายู โดยเฉพาะ ผ้าลือปัส (Kain Lepas) ที่เป็นผ้าลายต่าง ๆ ผูกศรีษะไว้ เเต่เดิมผ้าชนิดนี้เป็นที่นิยมของคนมลายูในการเเต่งตัวหรือใช้ได้สารพัดประโยชน์ ตั้งเเต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ผ้าชนิดนี้มีราคาสูงมาก เนื่องจากสมัยนี้ไม่ค่อยมีผู้ผลิตเเล้ว" ขบวนสุดท้ายตามด้วย "Kumpang" อ่านว่า "กุมปัง"เป็นเครื่องดนตรีของคนมลายูตั้งเเต่สมัยก่อนจนถึงปัจจุบัน มีลักษณะเป็นวงกลม ใช้ไม้หรือหนังเเกะในการผลิต ส่วนมากเเล้วจะใช้ประกอบดนตรีในพิธีกรรมต่าง ๆ เช่น งานเเต่งงาน งานต้อนรับเเขก เป็นต้น สำหรับบทความที่ได้เขียนข้างต้น ผู้เขียนหวังว่าจะเป็นข่าวสารที่มีประโยชน์ต่อคุณผู้อ่านในการเรียนรู้คำว่า "มลายู" เพราะสามจังหวัดชายเเดนภาคใต้ มีผู้คนที่นับถือศาสนาอิสลามเกือบ 90% ผู้คนเหล่านี้ใช้ภาษามลายูในการสื่อสาร ถ้าคุณผู้อ่านศึกษาภาษานี้ไว้จะเป็นผลดีต่อตัวคุณเองนะคะ