อื่นๆ

เรือนร้าง บ้านผี

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
เรือนร้าง บ้านผี

ประสบการณ์ผีๆ ของผมมีมาก เพราะบ้านอยู่ชนบทไกลปืนเที่ยง ติดตะเข็บชายแดนประเทศมาเลเซีย ติดป่าดิบชื้นที่ลึกลับซับซ้อน ของ อ.แว้ง จ.นราธิวาส และที่สำคัญปู่ผมเป็นหมอไสยเวทย์ จึงมีผู้ที่โดนผีเข้า ถูกทำของแวะเวียนมาหา มาเล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟังเสมอ  เรื่องเรือนร้าง บ้านผี นี้ก็เช่นกัน

ในหมู่บ้านผมมีบ้านสวนอยู่หลังหนึ่ง ถูกทิ้งร้างหลายปี เป็นบ้านไม้ขัดแตะ สานด้วยไม้ไผ่ สภาพโอนเอนใกล้พังแหล่มิพังแหล่ ผมและเพื่อนๆ สมัยยังเป็นเด็กแม้กลัวบ้านหลังนี้ แต่แว้บเข้าไปในเขตรั้วบ้านสวนแห่งนั้นเสมอ เพราะมีผลไม้อยู่หลายต้น ทั้งกระท้อน และสังเกียด พูดชัดๆ คือ เข้าไปขโมยผลไม้นั่นแหละ แต่รีบเข้ารีบออกนะ และเป็นเฉพาะกลางวันตอนเที่ยงเท่านั้น จะทำไมล่ะคุณเอ๋ย สภาพบ้านที่ว่านั่นสิ โคตรวังเวง

บ้านขัดแตะ

และแล้วบ้านสวนก็มีเถ้าแก่จากในเมืองมาซื้อ เขาตั้งใจจะมาอยู่ในอีก 2 – 3 ปีข้างหน้า จึงส่งลูกน้องให้มาเฝ้าสวน ตัดหญ้า ดูแลต้นไม้ให้ดีก่อน แล้วบ้านร้างหลังนั้นก็ถูกปัดกวาดจนอยู่ได้ ลูกน้องของเถ้าแก่ เป็นคู่ผัวเมียวัยกลางคน ผมและเพื่อนๆ จึงมีโอกาสขึ้นไปบนบ้านหลังนั้น เหมือนจะไม่มีอะไรใช่ไหมครับ ไม่มีซะที่ไหนเล่า เพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้นแหละ เป็นเรื่อง

Advertisement

Advertisement

น้าผู้ชายจู่ๆ ก็ชัก เดิมพูดภาษาใต้ไม่เป็นเพราะแกเป็นคนอีสาน ก็ดันพูดได้ “บ้านกู นี่บ้านกู” ฝ่ายน้าผู้หญิงไม่รู้จะทำอย่างไร วิ่งแจ้นมาตามพ่อผมให้ไปช่วย ผมก็ตามไปด้วย แต่ไม่กล้าขึ้นบ้านครับ ยืนฟังเสียงอยู่ข้างนอก ในบ้านมีเสียงโครมคราม พ่อผมพูดว่า “นี่พี่เอง นี่พี่เอง” น้าผู้ชายตะคอกใส่ “พี่อะไร กูแก่กว่ามึงตั้งหลายปี อย่ามายุ่ง ไป ไป นี่บ้านกู มันมาแย่งบ้านกู กูจะเอามันไปด้วย”

บ้านในป่ารก

ได้ฟังอย่างนั้น พ่อผมรู้ทันทีครับว่าผีเข้าแน่ๆ สั่งให้ผมไปตามปู่ ผมรีบแจ้นไปบ้านของปู่ บ้านปู่อยู่ติดบ้านผมนั่นแหละ อ้อ! ลืมบอกไป บ้านน้าผู้ชายกับบ้านผม อยู่ห่างกันประมาณ 200 เมตร พอปู่มา น้าผู้ชายก็สงบ นอนนิ่ง ปู่พูดว่า “ทำไมเงียบล่ะ เงียบกูจะพาเด็กไปบ้านกูนะ”

แล้วเราก็พาน้าผู้ชายมานอนพักที่บ้านผม ปู่เห็นว่าผีที่สิงออกแล้ว ก็กลับบ้านตัวเอง โดยไม่ลืมผูกสายสิญจ์ไว้ที่ข้อมือน้าผู้ชาย ก่อนกลับปู่เล่าให้ฟังว่า เพราะบ้านหลังนั้นเป็นบ้านร้าง ปกติพวกผีเร่ร่อนเมื่อเจอบ้านร้างมันจะอาศัยชั่วคราว ผีตัวนี้มันเคยมาอาศัยบ้านหลังนี้แล้ว เพราะไม่มีคนอยู่ พอกลับมาใหม่ดันมีคนอยู่มันเลยโกรธหาว่าถูกแย่งบ้าน

Advertisement

Advertisement

กล้วยถูกทิ้ง

ผีออกง่ายเนาะ ว่าไหม... ครับ ดูเหมือนง่าย แต่พอปู่กลับเท่านั้นแหละ น้าผู้ชายบ่นคันมือ แล้วดึงสายสิญจ์ออกเฉยเลย พอสายสิญจ์หลุด แกก็ใช้มือควักลูกตาตัวเอง ทั้งผม ทั้งพ่อกระโดดคร่อม ง้างมือน้าผู้ชายไว้ “กูจะเอาตามัน กูมองไม่ค่อยชัด มันต้องไปกับกู”

ผมกับพ่อจับน้าผู้ชาย ฝ่ายน้าผู้หญิงวิ่งไปตามปู่ ส่วนแม่ผม ยืนด่าผี... ได้ผลครับ น้าผู้ชายจ้องหน้าแม่ผมเขม็ง “ทำไม ผีเวร มึงจะทำไม” นั่นแหละเสียงแม่ผมด่าล่ะ

ปู่มาคราวนี้ ไม่ธรรมดา ให้ทุกคนจับขึงพืดน้าผู้ชายเอาไว้ แล้วแกก็ร่ายคาถางึมงำๆ จับใจความได้บางคำว่า “แกรู้จักกับพระอินทร์ และสามารถแปลงกายให้มือใหญ่ได้ ตาเป็นไฟได้ หากไม่ออกแกจะฟ้องพระอินทร์ และจะเผาผีไม่ให้ได้ผุดได้เกิด” ได้ผลครับ ผีออก

ฝาบ้าน

ผีออกจริงๆ ตลอดทั้งคืนน้าผู้ชายนอนสงบ รุ่งเช้าแกขอบคุณครอบครัวผม แล้วย้ายออกไปทันที ส่วนบ้านร้างหลังนั้นก็ถูกรื้อ ส่วนผมน่ะหรือ ไม่กล้ากลับไปขโมยผลไม้ในรั้วบ้านนั้นอีกเลย

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์