เสียงเกลียวคลื่นกระเซ็นซัดหาดทรายขาว ...... อีกเรื่องราวผ่านคืนวันของฝันร้าย ปูเฉฉวนแย้มยิ้มดูพริ้มพราย..... แว่ว แว่ว เสียงหัวเราะของใบไม้ยามต้องลม ณ ดินแดนที่ล้อมรอบไปด้วยน้ำทะเลที่ใส และเขียวราวกับมรกตท่ามกลางทะเลอันดามัน ดินแดนที่ถูกกล่าวขานว่าเป็นที่ ที่ทะเลสวยที่สุด หากใครได้เคยมาครั้งแรก ก็ต้องอยากมีครั้งที่ 2 ดินแดนแห่งนี้คือ “เกาะพีพีอัญมณีแห่งทะเลอันดามัน” นั่นเอง การแพร่ระบาดหนักของเชื้อไวรัสโคโรนา หรือที่ใครๆ เรียกสั้นๆ ว่าโควิด-19 ทำให้มีมาตรการสั่งปิดสถานบันเทิง สถานบริการต่าง ๆ ทุกกิจการบนเกาะพีพี จึงต้องปิดไปโดยปริยาย เหลือเพียงร้านสะดวกซื้อ ร้านขายยา และร้านอาหารบางร้านที่ยังเปิดอยู่ นักท่องเที่ยวทั้งหมด และผู้คนที่ทำงานอยู่ในเกาะพีพีส่วนใหญ่หลังไหลกลับบ้านเกิด เหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เกาะพีพีแห่งนี้เคยได้ชื่อว่า “พีพีไม่เคยหลับไหล” นั่นเพราะที่นี่มีนักท่องเที่ยวตลอดทั้งปี ไม่มีหน้าโลว์หน้าไฮน์ เป็นแหล่งเศรษฐกิจที่ชุบชีวิตใครหลาย ๆ คนให้ลืมตาอ้าปาก มีกินมีใช้ หากไม่ถึงกับร่ำรวย ก็ไม่ถึงกับยากจน จนเกินไป ขณะเดียวกันบนความว่างเปล่าของวันที่เชื้อไวรัสร้ายโควิด-19ระบาดกันไปทั่วทั้งประเทศเช่นนี้ ผู้เขียนกลับพบรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ อ่านถึงตรงนี้คงสงสัยสินะ ว่าใครจะยังยิ้มและหัวเราะได้ในสถานการณ์เช่นนี้ “เสียงนั้นพลิ้วไหวมากับสายลมและเกลียวคลื่นของทะเล รอยยิ้มที่พบเจอคือรอยยิ้มของปูเฉฉวน และสัตว์เล็กสัตว์น้อยที่อาศัยอยู่บนชายหาด ในวันที่ปราศจากผู้คนนั่นเอง” ตอนเช้าผู้เขียนจะออกมากล่าวคำทักทาย “สวัสดีทะเลสวยจังเลยยย!” นี่คือคำทักทายในทุก ๆ เช้า พร้อมกับยืนหลับตาหันหน้าออกไปทางทะเล สูดลมหายใจเข้าให้ลึกที่สุด และค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกมาทีละนิด จะสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของน้ำทะเล และผืนทรายที่ต้องแสงแดดในยามเช้า มีเสียงกระซิบแผ่วเบาของเกลียวคลื่น “ฉันสบายดี” หากทะเลพูดได้คงจะพูดคำนี้ ในเช้าที่น้ำลงมีปูเฉฉวนมากมาย ออกมาเดินสวนสนาม จนทิ้งรอยเท้าไว้เต็มไปหมด อย่าถามหาขยะที่เคยเกลื่อนกลาด จนต้องตื่นมากวาดในทุก ๆ เช้า เมื่อไม่มีนักท่องขยะก็แทบไม่มีให้เห็น ที่มีอยู่บ้างก็เพียงเศษใบไม้และกิ่งไม้ที่ร่วงหล่นตามธรรมชาติเท่านั้น ในยามค่ำคืนเราจะได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่ง ดังชัดแม้จะอยู่ห่างทะเลระยะ 10 เมตร เพราะไม่มีเสียงเพลงของบาร์ชายหาดที่เคยเปิดดังจนกลับแม้กระทั่งเสียงคุยกัน กลิ่นหอมของไอทะเล เป็นกลิ่นที่ไม่คิดว่าจะได้สัมผัสในยุคนี้ เพราะก่อนหน้านี้จะถูกปะปนด้วยกลิ่นน้ำมันก๊าดของทีมโชว์ไฟ มันช่างเป็นภาพที่บรรยายไม่หมดจริง ๆ ผู้เขียนเองไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า จะได้สัมผัสบรรยากาศเช่นนี้ คนเก่าแก่ของที่นี่บอกกับผู้เขียนว่านี่คือสภาพของทะเล เมื่อ 30 ปีก่อน นอกจากบนพื้นทรายที่ขาวสะอาดและอ่อนนุ่มแล้ว ในผืนน้ำทะเลที่ไม่มีเรือหางยาววิ่งกันวุ่นวาย กลับกลายว่าทะเลได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ สังเกตจากฝูงปลาที่แหวกว่ายอย่างสบายใจ ไม่ต้องระแวงว่าจะมีใครมารบกวน มีหอยมากมายตามซอกหิน ถึงจะจับมากินอย่างไรก็ไม่หมด หากจะให้บรรยายความงดงามของธรรมชาติท้องทะเลที่หวนคืนนั้น คงบรรยายได้ไม่หมด ลองให้ภาพเป็นผู้เล่าดูบ้าง ลองแล(ลองดู) หลังจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อโควิด-19 คลี่คลายลง ใครอยากดื่มด่ำบรรยากาศของทะเลอันสวยงามขอเชิญมาเที่ยวที่เกาะพีพีกันนะคะ :::::เรื่องและภาพโดยบุหงาอันดามัน::::