บางครั้งการขึ้นที่สูงมักมองที่ต่ำไม่เห็น ส่วนผมยังตะกายขึ้นที่สูงไม่ถึงจึงมองเห็นที่ต่ำได้ง่ายกว่า(ถ้อยคำจาก "ภาพลวงตา").กาแฟเช้ากับ 'ภาพลวงตา'จากมิตรสหายนักเขียนหนุ่มอนุสรณ์ ศรีคำขวัญ...ผู้ยังยึดมั่นในถนนสายอักษร และใช้ชีวิตอยู่กับการทำงานบนตัวหนังสือได้อย่างน่าอิจฉา .ขอบคุณ...ขอบคุณในความกล้าหาญ ในการยืนอยู่บนถนนสายนี้.เป็นกำลังใจให้มีความสุขในการเขียนเล่มต่อไป..๒๖/๐๓/๒๕๖๒บันทึกข้างต้นเป็นบันทึกที่ผู้เขียน บันทึกไว้เมื่อได้รับหนังสือจากเพื่อนนักเขียนหนุ่ม ชาวนราธิวาสหลายท่านอาจจะสงสัยหนังสือมีตั้งมากมาย ทำไมผู้เขียนถึงเลือกที่จะหยิบยกเอาเล่มนี้ขึ้นมาพูดคุย ในช่วงเวลานี้ นั่นคงเป็นเพราะว่าตัวผู้เขียนเอง ได้เฝ้ามอง "เขา" ผู้มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน และเริ่มออกเดินทางสายนักเขียนในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน แต่ตัวผู้เขียนนั้นได้แวะออกนอกเส้นทางซะก่อน ด้วยเหตุผลต่างๆ นาๆ แต่ก็ไม่เคยที่จะละสายตาออกจากพวกเขา เฝ้ามองการเดินทางของพวกเขา ปีแล้ว ปีเล่า นับไปนับมา ร่วมสิบกว่าปีเลยทีเดียวก่อนอื่นขอชื่นชมในความกล้าหาญ กล้าที่จะยืนและก้าวเดินบนถนนสายนี้สายที่เรียกตัวเองว่า "นักเขียน" และกล้าหาญที่จะทำหนังสือออกมาในยุคนี้ ยุคที่คนอ่านหนังสือน้อยลงทุกวันจนแทบจะนับได้ แม้แต่ตัวผู้เขียนเองก็นานๆ ครั้งจะได้หยิบหนังสือขึ้นมากวาดสายตาสักเล่มสำหรับรวมเรื่องสั้น"ภาพลวงตา"เล่มนี้ เป็นหนึ่งในหนังสือไม่กี่เล่มของคนรู้จักคุ้นเคยกัน ที่ผู้เขียนควักเงินในกระเป๋าแลกมาในราคา 80 บาท ไม่ใช่เป็นคนขี้เหนียวหรอกนะ แต่ส่วนใหญ่เวลาใครทำหนังสือออกมาสักเล่ม เขาก็จะส่งมาให้อ่านแบบฟรีๆ ในฐานะที่รู้จักกันนั่นเอง ส่วนเล่มนี้อย่างที่บอก เราชื่นชมในความกล้าหาญของเขา เงิน 80 บาทกับหนังสือหนึ่งเล่มพร้อมลายเซ็นต์ของนักเขียน จึงเป็นเสมือนกำลังใจและพลังใจ ให้เขาขับเคลื่อนงานของเขาในวิถีที่เราเดินจากมาเนื้อหาเรื่องสั้นในเล่มมีทั้งหมด 8 เรื่องแต่ละเรื่องก็แตกต่างหลากหลายอารมณ์ ในนี้มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ทำเอาผู้เขียนในฐานะผู้อ่านถึงกับน้ำตาคลอในเรื่องเล่าถึงการพบเจอของชายหนุ่มกับหญิงสาว และการจากลาซึ่งไม่มีคำกล่าวลา โดยส่วนตัวผ้เขียนเองจะเกลียดการจากลาชนิดนี้มาก จนหลายครั้งที่เฝ้าเตือนตัวเองว่า ให้ถือเอาการพบเจอกันในแต่ละครั้งเป็นการพบเจอครั้งสุดท้าย เพราะเราไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะมีอยู่จริงไหมอย่างที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น ว่าในเล่มมีเรื่องสั้นอยู่ถึง 8 เรื่องย่อมมีทั้งเรื่องที่ชอบและไม่ชอบ ซึ่งมีอยู่เรื่องหนึ่งที่นักเขียนเขียนสลับฉากไปมา ผู้อ่านในฐานะผู้เขียนอ่านซ้ำไปซ้ำมาเปิดกลับไปกลับมา เพื่อจะทำความเข้าใจกับสิ่งที่นักเขียนจะสื่อ จนแล้วจนรอดก็ยัง งง กับเนื้อหา แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ติดรางวัลเชียวนะ หรือว่าภูมิการอ่านของเรายังเข้าไม่ถึงก็เป็นได้ช่วงท้ายนี้สำหรับท่านใดที่อยากอ่านหรืออยากครอบครองหนังสือเล่มนี้ ก็ลองติดต่อไปที่ คุณอนุสรณ์ ศรีคำขวัญ ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ดูว่ายังพอมีเหลืออยู่บ้างหรือเปล่า::::ภาพประกอบโดยผู้เขียน:::