มะหมา ตอนที่ 1 ตุ๊กติ๊ก + ขาว

พอมีโอกาสผมจึงพาพวกมันไปทำหมัน เพื่อไม่ให้มันไปแพร่กระจายลูก ๆ หลาน ๆ อีก ทั้งตุ๊กติ๊กและขาวจะมาคู่กันตลอด จะไม่ทิ้งกัน ไม่เคยกัดกันเอง ข้อดีอีกอย่างทั้งคู่เป็นมิตรกับทุกคน มีวันหนึ่งคนแจ้งว่าจะมีบุคคลสำคัญผ่านมาหน้าร้าน ทางการแจ้งว่าขอความช่วยเหลือ ช่วยดูแลหมาแมวไม่ให้มาเดินเพ่นพ่านที่ถนน คืนนั้นเราจึงพาทั้ง 2 ตัวไปขังที่ดาดฟ้า พอวันรุ้งขึ้นก็มีเสียงโทรศัพท์เข้ามา เจ้าของบ้านติดกับร้านของเราแจ้งว่า มีหมาตกมาในบ้านของแก พวกเรารีบพากันไปดู สรุปคือ ขาวกับตุ๊กติ๊กกระโดดข้ามขอบจากชั้น 3 ลงมาที่หลังคาชั้น 2 ของข้างบ้าน ขาวไปติดอยู่ที่ขอบบนดาดฟ้าบ้านเค้า ส่วนตุ๊กติ๊กตกลงในห้องของข้างบ้าน คือทะลุหลังคาบ้านเข้าไปข้างในเลย ที่เหลือเชื่อคือทั้งคู่ไม่เป็นอะไรเลย วันนั้นต้องจ่ายค่าหลังคาบ้านคุณป้าข้างบ้านไป 5,000 กว่าบาท ท้ายที่สุดสรุปกันว่าจับขังไม่ได้ เพราะเค้าทั้งคู่ไม่เคยโดนขังมันจึงหาทางหนี เอาเป็นว่าขอไปฝากไว้ที่โรงพยาบาลสัตว์ 1 คืน วันนั้นทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี พอตกเย็นผมก็รีบพาทั้งคู่ออกจากโรงพยาบาลสัตว์ โล่งใจไปงานนี้

ผ่านไปปีกว่าขาวเกิดป่วยขึ้นมา หมอแจ้งว่าเป็นมะเร็งซึ่งคงอยู่ได้ไม่นาน และรักษาไม่ได้แล้ว ก็จริงอย่างหมอว่า เพราะผ่านไปประมาณ 1 เดือน ขาวเริ่มทรุดและจะมานอนอยู่ใกล้โต๊ะทำงานของผม มีวันหนึ่งมันกระโดดขึ้นมาขอนั่งตัก ตัวมันใหญ่ ผมจึงดันมันลงมานอนที่พื้นใหม่ มันจะนอนติดกับตุ๊กติ๊กตลอด เอาคางของมันวางบนตัวตุ๊กติ๊ก แล้วก็ถึงเวลาที่วันนั้นมันหลับไปเองไม่ฟื้นอีก ตุ๊กติ๊กและผมเศร้ามากวันนั้น มันเหมือนขาดคู่หูไปอย่างนั้นใจหายเลยครับ ตุ๊กติ๊กดูเศร้ากว่าผมเยอะ วันนั้นมันนอนใกล้ผมไม่ห่างเลย ตกบ่ายผมพาขาวไปฝังที่บ้าน ที่หลังบ้านผมเป็นเหมือนสุสานหมาแมว เพราะเราพบเจอกับหมาและแมวมาแล้วหลายตัวมาก จนน้ำตาไม่มี มันอยู่ข้างในมากกว่า แต่ผมก็อุ่นใจที่ขาวก็ได้มาอยู่ที่บ้านกับพวกเราเช่นกันเวลาผ่านมาตุ๊กติ๊กกับผมอยู่ใกล้กันตลอด มันแทบจะขาดใจ ตัวสั่น เวลาที่ผมเดินทางมาถึงที่ร้าน ผมคุยกับมันบ่อย ใครจะว่าบ้าก็โอเคครับ ผมเชื่อว่าหมา แมว รับรู้และเข้าใจเรามากกว่าที่คิด วันที่ผมไม่อยากให้มีก็เกิดขึ้น เมื่อตุ๊กติ๊กเริ่มตาบอดเพราะมันแก่มากแล้ว ผมคาดว่ามันน่าจะอายุ 12-15 ปีมั้ง พอตาเริ่มบอด ร่างกายและทุกส่วนของมันก็เริ่มแย่ลง มันนอนที่เดิมตลอด เริ่มขับถ่ายเองไม่ได้ ผมและภรรยาเลยคอยทำความสะอาดให้ น้อง ๆ ที่ร้านก็ช่วยเหลือกันทุกคน ตกค่ำผมมักจะนั่งคุยกับตุ๊กติ๊ก และบอกมันให้ไปได้โดยไม่ต้องห่วงกัน เรา 2 ชีวิตรู้สึกผูกผันกันมาก ๆ วันสุดท้ายของน้องวันนั้น มันนอนแน่นิ่งไม่ขยับตัวเหมือนก่อน มันไม่หายใจแล้ว ผมรู้สึกใจหายวูบไปเลย น้ำตาผมมันไหลออกมาหนนี้มันต่างไป ตกเย็นวันนั้นผมไปที่บ้าน ขุดหลุม พาน้องวางในผ้าของเค้า ปะแป้งให้หอม และคุยกับน้องอยู่พักหนึ่งจึงกลบดินทับร่างซึ่งไร้วิญญาณนั้น ผมรู้สึกเคว้งและเศร้าไปหลายวัน ตกเย็นวันหนึ่งผมหยิบดินสอ เริ่มวาดตุ๊กติ๊กที่เอาตีนข้างหนึ่งเกาะแขนผมไว้ มันเคยชอบทำอยู่ประจำ จากดินสอตามด้วยพู่กัน ออกมาเป็นภาพที่เต็มไปด้วยความทรงจำ เรา ผมและตุ๊กติ๊ก เพื่อนรักต่างสายพันธุ์

• เครดิตภาพ : ศิลวัตร  3rd / 14.02.2564 
• *แหล่งที่มาของรูปภาพ เป็นภาพจริงของน้อง ๆ ขณะที่มีชีวิตอยู่ ถ่ายที่กระบี่ และภาพวาดของน้องชื่อภาพ สายสัมพันธ์

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !