ผีเฝ้าถ้ำ

"คำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่ บางครั้งก็ไม่ใข่เรื่องเหลวไหล"

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ มันเกิดขึ้นมานาน ผ่านมาเกือบ 20 ปี ตั้งแต่สมัยที่ผู้เขียนยังเป็นวัยรุ่น เรียนอยู่มัธยมต้นแห่งหนึ่งในจังหวัดชุมพร พวกเราเป็นเด็กวัดและเรียนอยู่ที่โรงเรียนของวัดด้วยเช่นกัน วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ในกลุ่มของพวกเราจะกิจกรรมอย่างนึงที่จะทำเป็นประจำคือ การไปเที่ยวถ้ำแห่งนึง ถ้ำนี้อยู่ในเขตของสำนักสงฆ์ ซึ่งอยู่นอกตัวเมืองออกไปไกลมาก ในสมัยนั้น ถ้ำแห่งนี้ยังไม่ค่อยมีคนไปเที่ยวกันมากเท่าไหร่ นอกจากช่วงมีงานเทศกาลของวัดถึงจะมีคนมาเที่ยวกันมาก สำนักสงฆ์แห่งนี้จะมีพระอาจารย์ในวัดที่เราอาศัยอยู่ท่านเป็นผู้ดูแลสำนักสงฆ์แห่งนี้ พอวันหยุดเสาร์อาทิย์พวกเราก็จะขอติดรถพระอาจารย์ไปด้วยทุกครั้ง และก็มีอยู่ครั้งนึงที่ผมและเพื่อนอีกสองคน ที่จะไม่ลืมประสบการณ์ลี้ลับในวันนั้นไปได้เลย

เช้าวันต่อมา ช่วงสายๆเราก็จะเข้าไปสำรวจและผจญภัยในถ้ำกัน ครั้งนี้พวกเราไม่ได้แจ้งใกับพระในวัดก่อนจะเข้าไป เมื่อไปถึงถ้ำ เราก็เปิดไฟหน้าถ้ำก่อนจะเข้าไป ถ้ำนี้ จะมีเส้นทางที่สามารถเดินทะลุไปอีกฟากนึงของถ้ำได้ ในถ้ำก็จะเหมือนถ้ำทั่วๆไปคือ มีหินงอกหินย้อย มีช่องมีทางเล็กๆพอให้มุดให้ปีนป่ายกันสนุกสำหรับพวกลิงทะโมนแบบพวกเรา ช่วงกลางถ้ำ เราก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา น่าจะเดินเท้าป่าว แต่เสียงนั้นดังหนัหแน่นมาก เหมือนคนมีน้ำหนัก แต่พวกเราไม่ได้สงสัยอะไรกันมาก แค่รู้ว่ามีคนเข้ามาแน่ๆ ก็เลยชวนกันแอบ สายตาพวกเราเหลือบไปเห็นซอกบนผนังถ้ำเล็กๆพอที่จะปีนป่ายขึ้นไปได้ ก็ตัดสินใจพร้อมกันปีนขึ้นไปแอบอยู่ในซอกหลืบนั้น เพียงไม่กี่อึดใจ เสียงเดินนั้นก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เรื่อยๆ ตุ้บๆ ตุ้บ!!! เราทั้งสามคนต่างชะโงกคอออกมาดู เพื่อจะดูว่าเป็นพระในวัดหรือนักท่องเที่ยวกันแน่ แต่เมื่อภาพนั้นปรากฏออกมา ทำให้พวกเราแทบช็อค กลั้นเสียงและลมหายใจแทบจะไม่อยู่ เพราะภาพที่เราเห็น มันไม่ใช่คน!!! แต่มีลักษณะเหมือนคนเพียงแต่มีขนสีดำปกคลุมทั่วตัว ใบหน้าเหมือนคน หน้านั้นมีสีดำแลดูดุดันน่ากลัว ลำตัวสูงใหญ่ เชื่อแน่ว่าถ้ามันเห็นจุดที่เราแอบอยู่ เพียงกระโดดขึ้นมาเพียงเล็กน้อยก็จะถึงตัวพวกเราทันที มันเดินย่างแบบช้าๆ สายตาสอดส่องไปทั่วบริเวณ เหมือนมันรู้และคงได้กลิ่นสาปของลิงทะโมนจากพวกเรา มันเดินไปเดินมาอยู่ที่ลานกว้างแถวนั้น สายตาก็สอดส่องไปทั่วบริเวณ พวกเราได้แต่นั่งตัวสั่นเทา ไม่กล้าส่งเสียงหรือขยับตัวใดๆ สักพักมันก็ย่างเดินตรงไปยังเส้นทางของปากถ้ำอีกฝากนึง หลังจากเดินลับหายไปแล้ว เราไม่พูดพร่ำทำเพลงใดๆรีบชวนกันลงมาจากซอกถ้ำ แล้วรีบวิ่งสวนออกไปอีกทางแยกจากเจ้าสิ่งประหลาดเมื่อสักครู่นี้ กว่าจะออกมาได้เนื้อตัวก็ถลอก ฟกซ้ำกันหมด เพราะลื่นไถลตามเนินตามหลุมบ้าง ชนขอบหินบ้าง ถึงปากถ้ำ พวกเราก็ยังไม่หยุดนั่งพัก ยังคงวิ่งไปต่อเพื่อจะไปที่กุฏิพระให้เร็วที่สุด ไปถึงพระท่านเห็นก็ตกใจว่าพวกผมไปทำอะไรมา แต่ก็พูดอะไรกันแทบไม่ออก ได้แต่พูดว่า "ลิงยักษ์ ในถ้ำ" หลังจากพักเหนื่อย หายตกใจกันแล้ว พวกเราก็ช่วยกันเล่าให้พระฟังว่าไปเจอกับอะไรกันมา เล่าจบ พระท่านกับหัวเราะพวกเราซะงั้น ท่านพูดว่า " เห็นไหม ไม่ทำตามคำสั่งที่บอกแอบเข้าไปในถ้ำ นี่คงทำเสียงดังและพูดจาหยาบคายในถ้ำด้วยใช่ไหม" ใช่ครับ พวกเราพูดจาหยาบคายและตะโกนกันเสียงดังภายในถ้ำ ก็ตามวัยพวกเรานี่ ไม่ค่อยระมัดระวังหรือเชื่อคำเตือนผู้ใหญ่ พระท่านก็บอกว่า "ไม่ต้องกลัวหรอก ท่านคงมาหยอกมาไล่พวกเองให้กลัว เพราะไปทำพฤติกรรมไม่เหมาะสมในนั้น นั่นแหล่ะปู่ใหญ่ คนเฝ้าถ้ำ เฝ้าสมบัติ ท่านจะมาให้เห็นในหลายๆแบบ เป็นคนแก่บ้าง เป็นฤาษีบ้าง แต่ถ้ามาแบบที่พวกเองเห็น นั่นแปลว่าท่านมาไล่หรือมาขู่ให้ออกจากถ้ำ คนที่เห็นแบบพวกเองนี่ส่วนใหญ่ก็มาแอบขุดหาสมบัติบ้าง มากินเหล้าเมามายทำเสียงดังในถ้ำบ้าง เจอแบบนี้ก็วิ่งกันทุกราย มาๆ เดี๋ยวข้าพาไปขอขมาท่านที่หน้าถ้ำ แล้วทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก นี่ดีนะ ท่านคงเห็นพวกเองเป็นเด็กในสังกัด เลยแค่ขู่ไม่หักคอเอา" แหน่ะ !!! หลวงพี่มีขู่ทิ้งท้ายด้วย.....

ขอบคุณรูปภาพจาก : chiangmainews.co.th