เจ้านายเก่า

เจ้านายเก่า

เรื่องนี้เป็นเรื่งที่เกิดขึ้นจริงกับพ่อของพร่างพิชญ์ค่ะ พ่อมีเพื่อนชื่อ ลุงริน เป็นเพื่อนที่คอยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ลุงรินไม่เคยทิ้งพ่อ ไม่ว่าจะมีปัญหาใด ๆ ก็ตาม แต่เหรียญย่อมมีสองด้านเสมอ ในอีกมุมหนึ่ง ลุงรินก็เป็นคนที่ติดสุรามาก ๆ จนเรียกได้ว่ากินแทนน้ำเปล่าเลยก็ว่าได้

มีอยู่ช่วงหนึ่ง พ่ออยากเลี้ยงสุนัข จึงขอลูกสุนัขจากลุงริน เพราะสุนัขของลุงรินออกลูกมาคอกละหลายตัว ลุงรินอุ้มสุนัขสีน้ำตาลเข้มสนิทมาใส่ตะกร้าหน้ารถ

มอเตอร์ไซค์มาให้พ่อ เมื่อพ่อเห็นจึงตั้งชื่อมันว่า  "ตาล"  ถึงแม้ว่าตาลจะย้ายบ้านมาอยู่กับพ่อ  ทว่า..ตาลก็ยังคงจำลุงรินได้เสมอ  ทุก ๆ ครั้งที่ลุงรินมาสังสรรค์ที่บ้าน ตาลก็จะกระดิกหาง วิ่งกรูเข้าไปหาหน้าตาตื่น

(ภาพจาก : pixabay.com)

อยู่มาวันหนึ่งพ่อก็ได้รับสายภรรยาของลุงริน ถามว่า "รินนอนค้างที่บ้านไหม" พ่อจึงได้ตอบไปว่า "ไม่มี"
พ่อรู้สึกตะหงิดใจว่า ณ ตอนนี้ก็เช้าแล้ว ทำไมลุงรินไม่กลับบ้านสักที คว้ามอเตอร์ไซค์ได้ก็รีบบึ่งออกไปตามบ้านเพื่อนว่ามีลุงรินอยู่ไหม ภาพทางที่พ่อขี่รถไปตามหาก็พบแต่ความว่างเปล่า ไม่พบลุงรินที่บ้านของใครเลย จนในที่สุดพ่อจึงได้ตัดสินใจไปโรงพยาบาลประจำอำเภอ สอบถามแพทย์ว่ามีคนไข้ชื่อนี้หรือไม่  ผลก็ปรากฏว่า พบลุงรินที่นี่จริง ๆ แต่การเจอครั้งนี้ไม่เหมือนก่อน เพราะลุงรินไม่มีลมหายใจแล้ว

พ่อจึงได้นึกในใจว่าเดี๋ยวจะทำบุญ กรวดน้ำไปให้ ไม่นานเจ้าตาลก็หยุดพฤติกรรมดีอกดีใจ เดินกลับเข้ามานอนในบ้านตามปกติ ไฟที่เคยติด ๆ ดับ ๆ ก็สว่างอย่างเคย

(ภาพจาก : pixabay.com)

หรือสิ่งที่เจ้าตาลเห็น จะเป็นลุงริน เจ้านายเก่าของมัน มันจึงไปต้อนรับอย่างที่มันเคยทำทุกครั้งที่เจอ
ยังคงไม่ลืมเจ้านายเก่า แม้ว่าเขาจะมีลมหายใจอยู่หรือไม่ก็ตาม