คืนสยอง....

ฉันมีธุระต้องขับรถเดินทางไปจังหวัดเชียงรายในกลางดึกของคืนหนึ่ง คืนวันนั้นฉันเดินทางคนเดียว โดยใช้เส้นทางขึ้นเขาจากอำร้องกวาง-งาว ซึ่งถนนเส้นดังกล่าวนี้ จะมีลักษณะเป็นเหวลึกและค่อนข้างเปลี่ยว ฉันขับรถมาเรื่อยๆ โดยเปิดเพลงฟังเป็นเพื่อน เพื่อไม่ให้ตัวเองเผลอง่วงในหัวพลางคิดถึงแต่เรื่องที่ทำให้ฉันต้องรีบร้อนขับรถออกมาในเวลาดึกเช่นนี้ฉันมองดูนาฬิกา และประเมินว่า ฉันน่าจะขับมาได้ครึ่งทางแล้ว.......

ตู้ม!!!! เสียงรถของฉันชนเข้ากับวัตถุบางอย่าง ที่ฉันเห็นวิ่งผ่านตัดหน้ารถเพียงเลี้ยววินาที แต่ด้วยความที่ในหัวของฉัน มัวแต่คิดถึงเรื่องที่ทำให้ฉันกังวลใจอยู่ จึงทำให้ไม่แน่ใจนัก ว่าสิ่งที่ฉันชนนั้นคืออะไรกันแน่ ฉันนั่งนิ่งอยู่ในรถ พยายามมองหาวัตถุดังกล่าวจากกระจกมองหลัง ฉันค่อยๆเพ่งสายตามองไปยังถนนที่มืดสนิทผ่านกระจกนั้น  ถนนที่ไม่มีแม้รถสักคันขับผ่านมา ฉันนั่งมองอยู่อย่างนั้นครู่ใหญ่ ปิดเพลงและกดกระจกลง เพราะคิดว่าถ้ามีการบาดเจ็บ สิ่งนั้นน่าจะส่งเสียงบางอย่างให้ฉันได้ยินบ้าง แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด ทุกอย่างเงียบสนิท

ทุกวันนี้ ฉันพยายามคิดว่าเหตุการณ์ที่ฉันเจอในวันนั้นเป็นเพียงภาพลวงตา  อาจเกิดขึ้นเพราะฉันอดนอน หรือด้วยความง่วง จึงทำให้ฉัน จนวันนั้นถึงวันนี้ ฉันไม่เคยขับรถกลางดึกคนเดียวอีกเลย ถึงแม้ว่าฉันจะมีธุระ หรือเรื่องที่ทำให้ฉันร้อนใจที่ต้องรีบไปจัดการก็ตาม ถ้าไม่มีเพื่อนไปด้วย ฉันไม่ไปคนเดียวเด็ดขาด!!!

ขอบคุณภาพประกอบจาก

http://xfile.teenee.com/

https://www.motorexpo.co.th/

https://pantip.com/

https://www.thaiquote.org/