อื่นๆ

อาชีพที่อยากลองและท้าทายตัวเรา

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
อาชีพที่อยากลองและท้าทายตัวเรา

อาชีพที่อยากลองทำและท้าทายตัวเราเอง นั้นคืออาชีพยกยอกุ้งฝอย แบบวิถีไทยพอเเพียง มันเป็นอาชีพที่ผมไม่เคยทำมาก่อนและ ผมอยากลองทำและดูมันจะท้าทายกับทุกคนหรือเปล่า ผมก็ไม่อาจทราบได้ แต่สำหรับผมแล้ว มันท้าทายนะ เพราะมันได้ทุกอย่าง ทั้งได้ออกกำลัง และได้ความรู้ แบบคนไทยเดิม และเรียนรู้การหากินแบบวิถีไทยคนเก่าก่อน

ขอบคุณถาพจาก Dang

เพราะคนส่วนมากจะเคยทำงานแต่งานโรงงาน กับงานบริษัท ที่เขาจะมีแต่กฎเกณฑ์อยู่แต่ในกอบกฎข้อบังคับ แบบเช้าไปเย็นกับทำตามเวลาถึง ตอนกลางวันก็พักกินข้าว มันดูจะจำเจ และซ้ำซากและทำอยู่แบบเดิมๆตลอดทั้งวันทุกวัน,ทุกเดือน,และทั้งปี.เราต้องทำอย่างนั้นตลอดไป มันเหมือนชีวิตไม่มีรสชาติอะไรจริงๆ และไม่ได้เจออะไรแบบแปลกใหม่ ผมก็อยากจะฉีกกฎ ออกมา บ้าง เวลาผมกลับบ้านต่างจังหวัด ผมก็มานึกดูว่าเราต้องมาเจอกับ มลพิษ และรถติดทุกวัน ตามในเมืองหลวง มันทำให้ตัวผมไอและป่วยบ่อยจริงๆ

Advertisement

Advertisement

ขอบคุณภาพจาก Dang

ผมก็อยากกลับมา อยู่ยังบ้านที่ตัวเองเกิดจริงๆและผมก็ ชอบไปตามห้วยหนอง คลองบึง อากาศมันดีมากๆ ไม่มีมลพิษ และความแออัด มีอยู่วันหนึ่งผมก็ขับรถมาเที่ยว ตามห้วย หนองคลองบึง ผมก็มาเจอ ลุงคนหนึ่ง แกกำลังทำอะไรอย่างขมักเขม่นและดูและขยันเดิน ยกไปยกมาและในมือของแกมี สวิงและในสวิงนั้นก็เต็มไปด้วย กุ้งฝอยเกือบเต็มสวิง ผมก็ลงรถไปถามแก ว่าลุงทำอะไร แกก็ตอบผมกับมาว่ากำลัง ยกยอกุ้งอยู่ไอ้หนู จะทำไมล่ะ แล้วผมก็ถามแกอีก ว่าลุงได้เยอะไหม ลุงแกตอบผมกับมาว่าได้พอกินไอ้หนู แล้วผมก็ถามแกไปอีกได้พอกิน น่ะได้เท่าไหร่ลุง แกก็ตอบว่าได้แค่วันละ8โล ผมก็ร้องเสียงดัง หะทำไมได้เยอะจริงลุง แกบอกว่าแค่พอเพียงไอ้หนู ทำให้ผมหวนจะกลับคืนถิ่นฐาน บ้านเกิด จริงๆ

ขอบคุณภาพจาก Dang

ตั้งแต่วันนั้นพอผมไปทำงาน ที่กรุงเทพ มันทำให้ผม อยากจะกลับมาอยู่บ้านนอก อย่างเดิม และก็มาถึงวันที่ผมรอจริงๆ เถ้าแก่บอกบริษัทไปไม่ไหวเราจะ หยุดทำการ มันก็เลยเป็น จังหวะที่ผมรอคอย จริง และผมก็กลับมาบ้านนอก ด้วยความไปอยู่ในเมืองตั่งแต่สมัยเด็ก มันก็ติดสบาย ทำให้ผมไม่อยากจะลำบาก แต่ด้วยความชอบและความจำเป็น และอะไรอีกหลายๆอย่างทำให้ผมปรับ ตัวเองให้เข้า กับสถานการณ์ทำให้ผม แกร่งและ เข็มแข็งขึ้น จึงอยู่ได้จริงๆ แล้วสิ่งแรกที่ผมทำ และผมมองไว้ตั่งแต่เห็นลุง คนนั้นผมก็ไม่หยุดนิ่งลุงหากุ้งฝอย ผมก็กลับมาหาแกที่บึงนั้นผมถามแกว่า

Advertisement

Advertisement

ขอบคุณภาพจาก Dang

ผมจะทำมาหากินแบบลุง.เขาก็เต็มใจ และให้คำแนะนำ และพร้อมจะให้คำปรีกษา ให้ผม อันไหนไม่รู้ให้ถามแก แกจะบอกทุกอย่างไอ้หนู แต่ขอบอก นะแกต้องพอเพียงนะไอ้หนู ไม่งั้นแกจะไม่พอกินจริงๆฉันเตือนแก คุณลุงบอก ผมก็รับปากโอเคครับลุง ผมพูดและตงึกหน้า ลุงแกจะสอนวิทีทำยอยกกุ้ง และเหยื่อ ที่ใช้ล่อกุ้งให้เข้ามากินเขา มิได้ปิดบังผม แต่น้อย และจริงใจเสมอและเต็มใจ และแสดงถึง น้ำใจไมตรีที่ คนในเมืองจะไม่ค่อยม่สักเท่าไหร่ อย่างบ้านนอกเรา พอรุ่งเช้าอีกวันผมก็ เตรียมอุปกรณ์ ครบทุกอย่างสำหรับ การหากุ้ง สำหรับมือใหม่ อย่างผม มันทำให้ผมตื่นเต้นสุดๆ ผมเตรียม ยอยกกุ้ง ,ไม้ยก,และเหยื่อ,และกะชังขังกุ้ง,เหยื่อที่คุณลุงบอกผมมาก็มีแค่ อาหารหมู,กับ,กะปิ,ก็แค่นั้น และที่สำคัญแกเคยบอกไว้ มันต้อง ขยันไว้นะ

ขอบคุณถาพจาก Dang

เราต้องเดินยกทุกๆปาก ของลุงแกแค่ 20ปากเอง มันจิ๊บๆ แต่ผม มือใหม่ เอาแค่10 ปาก ก่อน แค่เบาะๆ ยอเขาเรียกเป็นปาก ผมเริ่มทำงานที่บึงช่อ ในหมู่บ้านของผม มันฉีกกฎออกมาจริงๆจากงานที่เคยทำ มันไม่มีขอบเขตฐ์ ขว้างกั้นแบบ งานอิสระไม่มีคนมาคอยบอกมาคอยบังคับหรือ ออกตามเวลา แต่มันจะสบายใจอีกต่างห่าง ถึงแม้มันจะไม่มีสวัสดิการ มารองรับมันทำให้ผมรู้สึกอยากทำกับมันงานเราเอง

Advertisement

Advertisement

ขอบคุณภาพจาก Dang

และวันนั้นก็ยกยอกุ้งที่บึงช่อบ้านดารา อ.พิชัย จ.อุตรดิดถ์. ครั้งแรกในชีวิตจากการกลับมาอยู่บ้านนอก ก็ได้ประมาณ 7กิโลนะกุ้งฝอย ต้องเดินยกไปมาก็ 10ปาก คิดเป็นระทางการเดินยกยอกุ้งไปมาก็ต้องเดินเป็นกิโลเมตเลยเชียว แต่ก็คุมนะ พอเอากุ้งไปขายก็หายเหนื่อยจริงๆ และที่แน่ได้กำลังกายไม่ใช่น้อย และสอนให้เราพอเพียงอีกด้วยแบบไม่ต้องไปฟุ้งเฟ้อกับมัน และก็เอากุ้งที่หาได้ไปทำกับข้าวได้ด้วยอีกไม่ต้อง ไปซื้อช่วยประหยัดเงินอีกด้วยและสุดท้าย ก็ขอ ขอบใจและขอบคุณๆลุงมากด้วย ที่เป็นทั้งผู้ให้และผู้มีพระคุณถ้าไม่ได้ลุงผมคงไม่เป็นอะไรสักอย่างจริงๆ ขอบคุณมากครับและลุงก็บอกให้พอเพียงจริงๆ ผมจะปฏิบัติตามครับคุณลุง ยอกุ้ง...


ภาพเนื้อหาประกอบเป็นของเจ้าของไอดี

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์