ขอนุญาตเล่าประสบการณ์ Full Marathon แรกของผมครับ Prae Marathon วิ่งฝ่าสายหมอก มีผู้สมัครลง Full Marathon ประมาณ 378 คน เริ่มต้นออกสตาร์ท 04.00 น. ซึ่งผม พี่ และเพื่อนอีก 2 รวมเป็น 4 คน คนมาถึงที่จัดงาน (พระธาตุช่อแฮ) ประมาณ 03.55 น. มีเวลาวอร์มประมาณ 5 นาที (น้อยมาก) เริ่มปล่อยตัวกับอุณหภูมิที่หนาวมากๆ (ไม่เคยชินกับอุณหภมิต่ำกว่า 10 องศา) ทั้งมือแขน ขา หน้าชาไปหมด หายใจทีควันออกปากออกจมูก 20 km แรกไม่มีปัญหาอะไร วิ่งตามที่ซ้อมมา เพซ 6.50 สบายๆ เริ่มเข้า กิโลที่ 21 เป็นทางขึ้นไปน้ำตกเชิงทอง ซึ่งเป็นทางขึ้นลาดชันตลอดทางขึ้นประมาณ 11 km กลับ 11 km ถือว่าหินมากสำหรับผมที่ไม่เคยซ้อมวิ่งขึ้น-ลง เนินเลย และแล้วอุปสรรคก็มาเยือนกับอาการตะคริวเริ่มกินที่น่องข้างซ้าย จึงต้องหยุดพักให้พี่และเพื่อนช่วยประคบประหงมตลอดทางขึ้นไปน้ำตกเชิงทอง เมื่อขึ้นถึงน้ำตกก็มีทีมแพทย์คอยซัพพอท แต่ที่ชอบที่สุดคือการที่ได้กินแตงโมเย็นสักชิ้นเป็นอะไรที่สุดยอดที่สุดแล้ว ฮ่าๆตอนขาลงไม่ยากเท่าไหร่เพราะเป็นทางลาดลงมาจากเขา ไม่ต้องใช้แรงมากนัก แต่ต้องคอยใช้ส้นเท้าเบรคเพื่อชะลอความเร็ว และอาการบาดเจ็บจากการที่ใช้ส้นเท้าเบรคก็มา คือเริ่มเจ็บที่หัวเข่า แต่ก็พยายามกัดฟันและสู้มันต่อไป เพราะนี่คือฟูลมาราธอนแรกยังไงก็ต้องจบให้ได้ จนมาถึงเข้ากิโลเมตรที่ 40 ทุกคนคงเคยได้ยินคำที่ว่าชนกำแพง จนมาตอนนี้ผมก็เข้าใจมันอย่าดี คืออาการไร้เรี่ยวแรง ก้าวขาไม่ออก เหมือนจะเป็นลมและไม่สามารถวิ่งต่อได้ ช่วงเวลานี้คือช่วงที่กดดันมากที่สุดสำหรับผม เพราะอีกนิดเดียวก็จะถึงเส้นชัยอยู่แล้ว จึงต้องนั่งพักและยืดเหยียดกล้ามเนื้อ ในระหว่างที่พักนะหรอในใจก็คิดว่าทำไมผมต้องมาเป็นแบบนี้ด้วย (อีกนิดเดียวๆ) ต้องเป็นภาระเพื่อนที่มาวิ่งด้วยกัน แต่ทั้งเพื่อนและพี่ก็ช่วยกระตุ้นและผลักดันให้ผมได้มีแรงฮึดและอยากที่จะก้าวขาต่อไป เหลืออีกแค่ 1 กิโลเมตร เหมือนจะใกล้นะแต่ทำไมตอนนี้มันไกลแท้ (ฮ่าๆๆ) ตอนจะเข้าเส้นชัยเป็นทางขึ้นทางด้านหลังของพระธาตุช่อแฮ ก็อย่างว่าล่ะ ผมมีอาการชนกำแพงไปแล้ว ตอนนี้คือไร้เรี่ยวแรงจึงต้องให้เพื่อนหิ้วปีกทั้งสองข้างเพื่อที่จะเข้าเส้นชัยให้ได้ สุดท้ายก็ทำสำเร็จ (จบแล้วโว้ย) คือคำตะโกนแรกที่เท้าเหยียบเข้าเส้น ผมคือ Finisher เริ่มวิ่งมา 1 ปีกับมาราธอนแรกของผม 1 super half marathon 1 half marathon 5 mini marathon ตั้งใจสักครั้งในชีวิตต้องจบ Full Marathon อยากลิ้มลองรสชาติของมาราธอน ขอจบแบบไม่เจ็บ ไม่ DNF ไม่เน้นเวลา เน้นจบ สูดโอโซนต่างจังหวัด ดื่มด่ำบรรยากาศ ธรรมชาติที่สวยงาม สัมผัสวิถีชาวบ้าน สัมผัสความเจ็บปวดแบบที่ไม่เคยเจอ สัมผัสกับความน่ารักของคนจังหวัดแพร่ที่มาเชียร์ตลอดทาง ก็แค่รักในการวิ่ง ไม่ต้องแข่งกับใคร แค่ชนะใจตัวเองก็พอ #ประสบการณ์ที่ไม่มีวันลืม #FinisherPraeMarathon42.195 และนี่ก็คือประสบการณ์ที่ผมอยากจะแชร์ #ขอบคุณครับ #Cr.Thairun#Cr.Pharemarathon เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !