ไลฟ์แฮ็ก
ปล่อยให้สายลมพัดพาไป..
ชีวิตราชการ เลือกไม่ได้2 อย่างคือที่ทำงาน กับผู้บังคับบัญชา....
เมื่อแรกเข้ารับราชการ เพื่อให้ได้งานราชการที่มั่นคงไปตลอดชีวิต บางครั้ง ไม่มีสถานที่ที่เราต้องการไปอยู่เพื่อทำงาน แต่เราจำเป็นต้องได้งานนี้เพื่ออนาคต ก็จำเป็นต้องไปตามที่ทางราชการต้องการตัว....
ชีวิตคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะมีชีวิตที่ดีได้...... และชีวิตที่ดี บางครั้งก็ต้องดั้นด้นเสาะแสวงหา เดินทางไปไกลจากบ้านเกิดเมืองนอน และเพื่อชื่อเสียงเกียรติยศของวงศ์ตระกูล ไม่ให้เป็นที่ครหานินทาของชาวบ้าน เมื่อเติบโตแล้ว เรียนจบ กลับหางานในถิ่นฐานของตัวเองยากลำบาก จึงจำเป็นต้องออกร่อนเร่พเนจรไป....
เป็นคนอิสานแต่ไปทำงานทางจังหวัดภาคใต้.... เป็นคนเหนือแต่ไปทำงานในเมืองกรุงเทพฟ้าอมร เป็นคนกรุงเทพ แต่ต้องไปรับราชการที่ภาคเหนือหรือ สถานที่ตำบลอำเภอกันดารไกลปืนเที่ยง...
Advertisement
Advertisement
หลังจากที่จบจากรั้วมหาวิทยาลัย และสถานศึกษาต่างๆแล้ว เมื่อมุ่งหวังจะเป็นข้าราชการ ก็ต้องไปเสาะหาหน่วยงานที่ต้องการคนไปทำงาน ....
ย่ำเท้าสู้ทนไปจนตาตุ่มแข็งเป็นไตตาปลา รองเท้าบาจาที่ว่าทนทานมากในตำนาน ยังสึกกร่อนและบางจนฝ่าเท้ารู้สึกถึงพื้นถนนที่เหยียบย่ำไปความทุกข์ ความเหนื่อย ความอดทน ที่สะสมมาเป็นเวลานาน ยังไขว่คว้าหาความหวัง...
ดั้นด้นไปเขียนสมัคร เดินทางไปสอบ รอฟังผล หลายครั้งที่ผลสอบไม่เป็นไปดังคาดก็ผิดหวังเสียใจ บางครั้งที่สอบผ่านก็ดีใจกระโดดโลดเต้นอยู่พักนึง แต่ก็ต้องเดินทางไปสอบสัมภาษณ์ เพื่อลุ้นเลขลำดับที่ดีๆ...
หากสัมภาษณ์งานแล้วประกาศผลออกมาห่างไกลจากจำนวนที่หน่วยงานจะรับได้ก็จะจิตใจห่อเหี่ยวไป.... หมดหวังและต้องกลับไปหาทางสู้ต่อ...
แต่ถ้าสุดท้าย สอบได้ที่ดีพอสมควร ซึ่งไม่ใช่อันดับ1 ก็ต้องไปตามที่หน่วยงานนั้นๆ ยังมีที่ว่างพอให้ได้มีงานราชการที่เป็นความหวังของครอบครัวและตัวเองได้ภาคภูมิใจ
Advertisement
Advertisement
แม้ไม่ได้ดังหวังที่ดีที่สุด แต่ตำแหน่งหน้าที่ราชการ หาใช่ใครก็จะสามารถฝ่าด่านมะขามเตี้ยมาสู่จุดนี้ได้ง่ายๆ...
จึงต้องปล่อยให้เป็นไปตามโชคชะตาและสายลมที่จะพัดพาเราไป...
ชีวิตก็เป็นเช่นนี้... หากเราจะเพียงยอมรับตามที่มันเป็น แม้โชคชะตาของเรา เราเป็นคนกำหนดก็ตามที แต่หากเราฝืนสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตเรามากเกินไป ชีวิตเราก็จะเคร่งเครียดเกินทนแล้ว....
ความคิดเห็น
