ประสบการณ์ครูดอยจังหวัดน่าน ปี 2537 (EP.1)

จากประสบการณ์ช่วงหนึ่งของชีวิต ที่อยากจะเก็บไว้ในความทรงจำ ก้าวแรกของการเริ่มต้นผจญภัย สู่โลกกว้างตามลำพัง ณ บ้านป่าก๊ำ กึ่งอำเภอบ่อเกลือเหนือ อำเภอปัว จังหวัดน่าน ในปี พ.ศ. 2537  ซึ่งใช้ชีวิตเป็นครูอาสา ณ ศูนย์การศึกษาเพื่อชุมชนบ้านป่าก๊ำ สังกัดกรมการศึกษานอกโรงเรียน เป็นช่วงเวลาที่มีความสุข อยากแชร์ประสบการณ์ประสบกรรม อิสระทัศน์ ช่วงหนึ่งในชีวิต ให้ทุกท่านได้อ่านกัน

เริ่มจากพี่คนนึงชวนไปเป็นครูดอย จังหวัดน่าน เราเป็นทีม survey ไปกับพี่อีกสองคน วันนั้นตื่นแต่เช้าเตรียมตัวเริ่มเดินทาง ไปขึ้นรถที่หนองมน ขึ้นรถสายระยอง 57 จุดหมายคือหมอชิด ถึงหมอชิดประมาณ 9 โมง ต่อแถวจองตั๋วรอเกือบ 2 ชั่วโมง พอถึงเรา คนขายบอก “ผิดแถว” เราก็เดินไปกินข้าวแถว ๆ นั้นแหละ

แล้วก็ไปนั่งที่สวนจตุจักร เพราะพี่แอ๋วไปเอาของที่กรมประชาสงเคราะห์ นัดเจอกัน 2 โมงเย็น เราซื้อตั๋วเที่ยว 6 โมงเย็น ตอนนั่งรอที่หมอชิตฝนก็ตกลงมา ไฟก็ดับ คนที่อยู่ข้างนอกก็กรูกันเข้ามาเบียดตรงที่เรานั่งอยู่กัน 3 คน กลัวก็กลัว แต่เราต้องสู้นี่แค่ “ด่านแรกเองนะ” พอสักประมาณ 5 โมงกว่า รถก็มา เราก็ไปช่วยกันขนของขึ้นรถ ตรงช่องที่รถจอดน้ำท่วมดำปี๋เลย เราจะยกของขึ้นรถไปก็ไม่ได้เพราะเราใส่รองเท้าผ้าใบ มีกล่องโค้ก มีกล่องสมุดดินสอ หนักก็หนัก คนที่เขาใส่รองเท้าแตะเขาก็ลุย พอวานให้เขาช่วยขนให้เขาก็ทำเป็นมองไม่เห็น จนเด็กรถมาช่วยขนไปให้ พวกเราถอนใจ “เฮ้อ ขึ้นรถได้สักที” ด้วยความโล่งอก รถออกจากหมอชิตประมาณ 6 โมง 20 นาที ถึงน่านประมาณ ตี 4 นั่งรถประมาณ 10 ชั่วโมง ต้องนั่งรถสองแถวมาที่ กศน. น่าน