“ไปกินเตี๋ยวน้ำล้อมกันแม่”… เป็นอีกหนึ่งวันที่ต้องไปธุระในเมืองกับแม่ แต่เราดันตื่นสายและทำธุระส่วนตัวช้า ทำให้ออกบ้าน 11.00 น. กว่าจะถึงในเมืองก็เกือบเที่ยง เลยต้องหาข้าวกินกันก่อน “ก๋วยเตี๋ยวน้ำล้อม” เป็นร้านเก่าแก่กลางเมืองลำปาง ที่แม่พามากินตั้งแต่เด็ก.. จนโตเป็นผู้ใหญ่ละ ก็ยังต้องเดินตามแม่ต้อย ๆ มากินอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ถนนสายกลางของเมืองลำปาง แยกน้ำล้อม คือจุดสังเกต แต่เราไปจอดรถที่กาดมืด (ตลาดเก่า) แล้วเดินเลาะมาเรื่อย ๆ จนถึงแยกน้ำล้อม จากนั้นเลี้ยวซ้าย จะเห็นป้ายสีแดง “ห้างทองไทยสวัสดิ์” สะดุดตาอยู่ด้านบนสายตาเล็กน้อย ก็ให้เดินตรงไปเรื่อย ๆ จะมีร้านก๋วยเตี๋ยวตั้งอยู่ที่ริมฟุตบาท น้ำซุปหอม ๆ จะลอยมาเตะจมูกให้เราเดินตามไปเอง... เอาจริง ๆ เป็นร้านที่หาไม่ยากแต่อย่างใด จากภาพด้านบน หากมาจ๊ะเอ๋ในช่วงเที่ยง เราจะได้พบกับลูกค้าเต็มร้าน และแน่นอนโต๊ะเต็ม!! งานนี้โดนแม่บ่น 1 ยก เพราะจริง ๆ แม่อยากเลี่ยงช่วงเวลาเที่ยงอย่างมาก แต่ไหน ๆ ก็ตั้งใจมาแล้ว เรากับแม่ก็ยืนรอสักพัก ไม่นานนักก็มีโต๊ะว่างพอสำหรับ 2 ที่ คนที่นี่จะรู้ธรรมเนียมกันดี จะไม่ค่อยมีใครนั่งตามสบายฉันเท่าไร เพราะรู้ว่ามีลูกค้าอีกหลายคนรอที่ว่างอยู่ ก็จะกินกันด้วยความรวดเร็วมากกว่าปกติเล็กน้อย ก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันเนาะ สำหรับน้ำดื่ม ลูกค้าจัดแจงบริการตัวเองตามสบายฉันได้เลย ทางร้านได้เตรียมกาใส่น้ำชาเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว หรือหากใครอยากกินกาแฟ นมเย็น ชาเย็น ก็สั่งได้ ส่วนตัวชอบน้ำชากลิ่นบาง ๆ มากกว่า ดื่มแล้วรู้สึกสดชื่นดี เวลากินก๋วยเตี๋ยวหมดชามแล้ว รู้สึกว่าล้างปากได้ดีมากด้วย ระหว่างรอก๋วยเตี๋ยวก็นั่งดูทีวีกันไปพลาง ๆ ก่อน ... ได้บรรยากาศยุค 90 เอามาก ๆ เลย มาแล้ว “เส้นเล็กลูกชิ้นเนื้อเปื่อย” ชามโปรดของเรา ถามว่าอร่อยยังไง? เริ่มที่น้ำซุปจะให้รสชาติแนวก๋วยเตี๋ยวโบราณ ซึ่งได้กลิ่นเครื่องเทศที่เข้มข้นถูกปากมาก เส้นเหนียวนุ่มไม่มัน ไม่ทำให้เลี่ยน ลูกชิ้นปู่โย่งชื่อดังแห่งเมืองลำปาง ที่การันตีความอร่อยได้ 100% และเนื้อเปื่อยที่ตุ๋นจนได้ที่ แบบไม่เหลือความเหนียวให้ขัดใจ ที่สำคัญ!! แม่ค้าจัดมาซะเต็มชาม ชนิดที่ต้องค่อย ๆ คนเมื่อใส่เครื่องปรุงไปแล้ว แต่หลาย ๆ ครั้ง ก็ยอมรับว่าน้ำซุปหกเลอะออกมานอกชามเหมือนกันนะ เพราะเต็มพื้นที่จริง ๆ นี่ไง!! ผลงานหลังการใส่เครื่องปรุง จะไม่ให้เลอะเทอะก็คงจะยากนิดหนึ่งอะเนอะ เต็มชามซะขนาดนี้... สำหรับภาพบน ที่เห็นเป็นน้ำสีแดง คล้าย ๆ น้ำพริก ต้องบอกก่อนว่าไม่มีรสชาติเผ็ดแต่อย่างใด แต่ให้ความหอมมากกว่า ไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ภาคอื่นจะไม่เห็นเครื่องปรุงนี้นะ คาดว่าจะมีเฉพาะที่ภาคเหนือเท่านั้น เค้าเรียกกันว่า “พริกแดง” จะมี 2 แบบ คือแบบเปรี้ยวด้วย จะใส่น้ำส้มผสมลงไป แต่ส่วนตัวชอบแบบไม่เปรี้ยว และชอบใส่เยอะมาก เพราะทำให้น้ำซุปเข้มข้นมากขึ้นไปอีก ก็อย่างที่เห็นในภาพนั่นล่ะฮะ... หากจะถามว่าอร่อยแค่ไหน ก็ให้ภาพเป็นคำตอบละกันเนอะ ชามไม่ใช่เล็ก ๆ แต่ราคาถูกสุดๆ คือ ธรรมดา 35 บาท พิเศษ 40 บาท ไม่ต้องแปลกใจกันเลย ว่าทำไมผู้คนถึงต้องมายืนรอที่ว่าง ทั้งอร่อย ทั้งราคามิตรภาพขนาดนี้ รอนิดรอหน่อยไม่ใช่ปัญหาใหญ่ อีกอย่างแม่ค้าอัธยาศัยดีมาก เคยถามว่าร้านชื่ออะไร? คำตอบคือ “ไม่มีชื่อร้าน” แต่ที่แน่ ๆ หากบอกว่า “ก๋วยเตี๋ยวน้ำล้อม” คนในพื้นที่เป็นอันรู้กันทั้งบาง...