เทรนแฟชั่นในการแต่งตัว ภาพถ่ายโดย Artem Beliaikin จาก Pexels แฟชั่นในแต่ละยุคสมัยแตกต่างกันมาก ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลาย ๆ อย่าง เช่น การเมือง เศรษฐกิจ ภูมิอากาศ และความนิยม แฟชั่นของโลกได้ก้าวเข้าสู่ความเป็นสากลมากยิ่งขึ้น เพราะการติดต่อสื่อสารของชาวตะวันตกได้เปิดกว้างมากขึ้น มีการไปมาหาสู่กัน แฟชั่นของชาวตะวันตกจึงเข้ามามีบทบาทมากยิ่งขึ้นกับแฟชั่นในการแต่งตัวของคนเราในยุคปัจจุบัน ภาพถ่ายโดย freestocks.org จาก Pexels เราคนหนึ่งที่ชอบในเรื่องการแต่งตัวตามเทรนแฟชั่น พูดถึงสมัยก่อนนานทีกับการเปลี่ยนแปลงด้านการแต่งตัว ชอบแบบไหนแต่งแบบนั้นซ้ำ ๆ ความนิยมจะคงที่มากกว่ายุคปัจจุบัน ตอนนี้แฟชั่นเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วมาก อาจจะมาจากสื่อโดยตรง การสรรหาและความนิยมชมชอบของแต่ละบุคคล ส่วนเราชอบแต่งตัวและหาแฟชั่นใหม่ ๆ ตามเทรนนิยมให้กับตัวเองเสมอ ๆ ยิ่งได้รู้จักพี่สาวคนหนึ่ง เขาเป็นคนที่หน้าตาพอดี กลาง ๆ แต่มาสะดุดตรงเทรนแฟชั่นการแต่งตัวของเขา ดูดีและลงตัวมาก ๆ ชวนให้น่ามองแบบไม่อยากละสายตา เราชอบอ่านนิตยาสารที่เกี่ยวกับเทรนการแต่งตัวแนว ๆ Korea Japan แต่ละเล่มแต่ละฉบับมีสาระน่าสนใจ ทั้งแนวแฟชั่นและเกร็ดความรู้มากมาย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องขึ้นอยู่กับความเหมาะสม และบุคลิกภาพของแต่ละบุคคลด้วยเช่นกัน เราคิดว่าทุก ๆ คนรวมถึงตัวผู้เขียนด้วย ถ้าชอบอะไรหรือสนใจสิ่งไหนมากเป็นพิเศษ ต้องมีเน็ตไอดอล ( Net Idol ) นำเทรนในเรื่องต่าง ๆ ของตัวเอง เราก็เช่นกัน เราชอบการแต่งตัว ของ เต้ย จรินทร์พร จุนเกียรติ เราติดตามเขาจากนิตยาสารเล่มหนึ่งก่อนเข้าวงการ จนมาถึงปัจจุบัน เราก็ยังติดตามเขาอยู่ เราชอบ เทรนการแต่งตัว แบบน่ารัก คาวาอี้(Kawaii ) ของเขาซึ่งเป็นแนวที่เราชอบมาก ๆ บางครั้งเสื้อผ้าที่เราซื้อมาใส่แล้วหรือซื้อมาแต่ยังไม่มีโอกาสได้ใส่ หรือไม่เหมาะกับตัวเอง เรานำมาขายเป็นสินค้ามือสอง ช่วงแรก ๆ ลองถ่ายลงใน Facebook Instagram เพื่อน ๆ และคนที่รู้จักเห็น และสนใจซื้อต่อจากเรา เริ่มเห็นช่องทางในการขายเสื้อผ้าแฟชั่น เริ่มลงแบบถี่ ๆ รู้สึกแล้วว่า มันขายได้นะ ลงในออนไลน์เป็นระยะเวลานานพอสมควร แล้วจึงหาแหล่งแฟชั่นเพื่อนำมาขายต่อทุนกำไรเป็นรายได้เสริมงานหลัก แรก ๆไม่คิดคำนึงถึงผลกำไรสักเท่าไหร่ คิดแค่ว่า หาทุน,หาแหล่ง แล้วสามารถขายได้ แน่นอนแหล่งหรือศูนย์รวมแฟชั่นใจกลางเมืองของบ้านเรา คงหนีไม่พ้น สำเพ็ง จตุจักร แพลตินั่ม ซึ่งเป็นแหล่งเริ่มต้นของพ่อค้าแม่ขายทั้งหลายแหล่ หาเดินซื้อกันตั้งแต่เช้ามืดสะพายกระสอบคนละใบ ล้อเข็นเล็กๆคนละคัน ตามหาร้านหาแบบและแนวที่นิยมชมชอบ งานแฟชั่นที่ฮิตและเทรนในตอนนั้น พอขายในออนไลน์ได้ เลยอยากหาตลาดนัดใกล้ ๆ ที่พัก ใช้เวลาครึ่งวันของวันหยุดวันใดวันหนึ่งที่ว่างเว้นจากงานประจำ เราคิดว่าการค้าขายเสื้อผ้าแฟชั่น ไม่เหมือนกับการขายอาหารการกิน ที่ต้องใช้ระยะเวลาในการซื้อใจลูกค้า เพราะการค้าขายเสื้อผ้าขึ้นอยู่กับเทรนแฟชั่น ณ ช่วงเวลานั้น ๆ แฟชั่นที่จะนำมาวางขาย สวยสะดุดตาคนซื้อไหม? ฮิตและเป็นแฟชั่นที่ตามหากันไหม? เพราะแฟชั่นมาไวและก็ไปไวเช่นกัน เวลาขายควรจะติดป้ายราคาไว้ทุกราว ใจเขาใจเรา ถ้าบางครั้งลูกค้าหรือเราเป็นลูกค้าเองเห็นราคาแล้วถูกใจรีบซื้อทันที แต่บางครั้งอึดอัด ไม่กล้าที่จะสอบถามราคา กลัวสอบถามแล้วไม่รับสินค้า กลัวการชักสีหน้าของแม่ค้าบางคน การขายของตลาดนัด ขายทีหลังต้องเห็นใจและเกรงใจคนขายก่อน ไม่ควรขายตัดราคา เราก็เคยประสบปัญหาแบบนี้กับแม่ค้าในตลาดเช่นกัน ภาพถ่ายโดย Artem Beliaikin จาก Pexels ขายทุก ๆ ครั้งเห็นผลและกำไรในการค้าขายแฟชั่น เราชอบอัพเดตเรื่องแฟชั่นในการแต่งตัวรวมถึงความนิยมในช่วงเวลานั้น ๆ รักและชอบจนกลายมาเป็น ‘’ธุรกิจร้านเสื้อผ้าเล็ก ๆของเราเอง “ ซึ่งทุกคนสามารถทำได้ถ้ามีใจรักและชื่นชอบ จุดเริ่มต้นธุรกิจร้านเสื้อผ้าเล็ก ๆ ของเราเริ่มมาจากความชอบการสะสมประสบการณ์ส่วนตัวในเรื่องแฟชั่นเทรนการแต่งตัว ทุกวันนี้ก็จะเน้นขายออกทางออนไลน์มากกว่า เพราะได้รับความนิยมและสะดวก ดีที่ร้านเรามีเครดิตการจัดส่งและรีวิวการซื้อขายจากลูกค้าที่สะสมมาเนิ่นนาน ลูกค้าเริ่มติดตามเพิ่มขึ้นและซื้อขายคล่องตัว ใครไม่ว่างเดิน Shop ตลาดนัด เขาก็จะนิยมติดตามร้านเราทางสื่อออนไลน์ จากงานแฟชั่นธรรมดาทั่ว ๆไป ณ ช่วงเวลานี้ลูกค้านิยมและสนใจ งานจำพวกป้ายห้อย งานแบรนด์ต่าง ๆ ถึงแม้ราคาจะค่อนข้างสูงและแพงกว่าแฟชั่นธรรมดา แต่ความนิยมมากกว่า ขายง่าย และบางครั้งเป็นงานตามหาและเป็นงานที่ลูกค้าส่วนใหญ่ต้องการ ราคาจะสูงกว่าแฟชั่นธรรมดา แต่ความนิยมและความต้องการมากกว่าสามารถเพิ่มยอดขายได้ทะลุเป้าในทุก ๆ เดือน เลยก็ว่าได้