อากาศร้อนในช่วงบ่ายทำให้หงุดหงิดจนทำงานไม่ได้ ครั้นจะเปิดแอร์ก็เปลืองไฟ เลยหาข้ออ้างลางานตัวเองครึ่งวันหาที่เย็น ๆ สงบ ๆ นั่งแช่น้ำดีกว่าตัดสินใจไปเส้นแม่ริมทางเหนือของเชียงใหม่ซึ่งไม่ไกลจากตัวเมืองนัก โดยเดินทางบนถนนโชตนา ประมาณ 15 นาที จนถึงแยกสะเมิงจึงเลี้ยซ้าย สังเกตง่าย ๆ จะมีปั๊มน้ำมัน ปตท ก่อนถึงทางแยก ขับขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ ในใจก็คิดว่าจะไปตรงไหนดี จะเลี้ยวเข้าน้ำตกแม่สาก็ยังไม่เปิดให้บริการ จึงตัดสินใจไปแถว ๆ บริเวณ สวนพฤกษศาสตร์พระนางเจ้าสิริกิติ์ จากทางแยกสะเมิงขับมาอีกประมาน 15 นาทีก็ถึงแล้ว ซึ่งน้ำตกเข้าไปไม่ยากเนื่องจากติดถนน ซึ่งผู้เขียนเคยผ่านหลายครั้งแล้วเห็นมีน้ำตกแต่ไม่เคยแวะเข้าไป ส่วนการเดินทางนั้นรถส่วนตัวดูจะเหมาะสมที่สุด เพราะรถโดยสารสะเมิงบางวันผ่านแค่ 1-2 คันเท่านั้น และไม่มีเวลาที่แน่นอน ถึงแล้วใช้เวลาขับรถทั้งหมดครึ่งชั่วโมงพอดี เมื่อหาที่จอดรถเหมาะ ๆ ได้แล้ว พอลงรถแค่นั้นแหละเหมือนอยู่คนละโลกกับเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนเลยทีเดียว เสียงจั๊กจั่น เสียงน้ำตก เสียงลมพัดกิ่งไม้ แค่นี้ก็สดชื่นแล้ว การจะเข้าไปน้ำตกนั้นต้องขออนุญาตเจ้าหน้าที่ตรงปากทางเข้าสวนพฤกษศาสตร์พระนางเจ้าสิริกิติ์ ก่อนแล้วเดินเข้าไป ซึ่งเขาไม่เก็บเงิน นอกจากจะขึ้นไปชมสวนดอกไม้ แต่ต้องเข้าออกตามเวลาเปิดและปิด คือ 08.30 น. ถึง 17.00 น. จึงเดินเลียบน้ำตก สัมผัส และสูดอากาศใช้ชื่นใจก่อน ซึ่งทางเดินก็ร่มรื่นสะดวกสบายอย่างมากเลยทีเดียว เส้นทางน้ำเส้นนี้เรียกกันว่าน้ำแม่สา ตั้งอยู่บริเวณ ต. แม่แรม อ. แม่ริม จ.เชียงใหม่ ซึ่งมีน้ำไหลตลอดปี แต่ผู้เขียนไม่แนะนำให้มาช่วงกลางฤดูฝนเพราะอาจเจอมีน้ำป่าได้ เดินชมสีเขียวของต้นไม้ใบหญ้าจนเพลิน ในก็สุดเส้นทาง แต่ตรงจากทางเข้ามาถึงจุดสิ้นสุดประมาณ 500 เมตร เมื่อไปถึงสุดทางแล้วก็ต้องเดินย้อนกลับ เพราะหาทางน้ำตกค่อนข้างยากจึงค่อยๆลัดเลาะย้อนลงมา แต่ไม่ได้รู้สึกเหนื่อย คงเพราะอากาศที่และระอองของของน้ำตก และร่มเงาของต้นไม้ เดินลงมาจนเกือบสุดทาง สุดท้ายก็หาที่เหมาะได้สักที จึงหยิบเอาหนังสือ ที่ติดตัวมาด้วย ขึ้นมาอ่านแล้วแช่ๆเท้าในน้ำเย็นๆ สิ่งที่ผู้เขียนเสียดายไปหนึ่งอย่างคือไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนด้วย เพราะอยากจะนอนแช่น้ำซะเหลือเกิน และความสุขเผลอแป๊ปเดียวก็หมดไปเมื่อดูเวลา 16.30 น. ทางออกใกล้จะปิดแล้ว จึงจำเป็นต้องกลับ แต่คิดไว้ว่าต้องกลับมาอีกอย่างแน่นอน ภาพประกอบบทความโดยผู้เขียน