หนีตายจากไฟป่าเชียงใหม่ ขณะนี้ ปัญหาที่เชียงใหม่นั้นเยอะเหลือเกินทั้งโควิด19 ปัญหาหมอกควันและไฟป่า พร้อมทั้งเศรษฐกิจที่ซบเซา เดินไปทางไหนก็เงียบเหงา ผู้คนก็ต่างกลัวโรค แหงนมองบนท้องฟ้าก็ไม่เห็นเมฆ แสบตา แสบจมูก ถึงแม้ว่าจะใส่ผ้าปิดจมูกแล้วก็ตาม ช่างน่าเศร้านักจากเมืองที่เคยสดใส อบอุ่นและน่าเที่ยวที่สุด ต้องมากลายเป็นเมืองหมอกควันที่ติดอันดับต้นๆของโลก ช่างน่าตกใจนัก ‘ภาพโดยนักเขียน’ วันนี้ได้เดินทางไปบริจาคอาหารและยาที่คลีนิคสัตว์ป่า เพราะ มีสัตว์ป่าที่ได้รับผลกระทบจากไฟป่าภาคเหนือ และต้องการของบริจาคยา เวชภัณฑ์และสิ่งของเพื่อช่วยสัตว์ป่า ซึ่งได้ทราบข่าวจากเพจ Wildlife Clinic - Chiangmai พอไปถึงก็ไม่ใช่แค่เราที่เข้าไปบริจาค ผู้คนอีกมากมายที่เข้ามาบริจาคสิ่งของเยอะมาก วันนี้แหละที่ทำให้ใจชุ่มฉ่ำและรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นทันที รู้สึกได้ว่าทุกคนไม่ได้ทิ้งกันไปไหน มีคนเข้ามาช่วยยกของลงจากรถและมาพูดคุย มาขอบคุณ ‘ภาพโดยนักเขียน’ เมื่อได้เข้าไปดูแล้วเห็นสัตว์ป่าที่เจ็บปวด ทรมาน คิดแล้วอยากเจ็บแทนพวกเขา บางตัวก็กำพร้าพ่อแม่ บางตัวก็โดนไฟไหม้ยังไม่พ้นขีดอันตราย ก็จะมี อีเห็น ที่อาการหนักสุดตอนนี้ น้องเคยวิ่งมาตามถนนเพื่อมาขอความช่วยเหลือ ณ ตอนนั้น ต้องคอยป้อนอาหารอ่อนและดูแลอย่างใกล้ชิด น้องค่อนข้างที่จะดุเพราะคงเจ็บปวดมาก ‘ภาพโดยนักเขียน’ ส่วนเจ้าตัวนี้ชื่อ “ เผือก” จะซนตามประสาเด็ก ต้องการความอบอุ่น น้องจะพยายามคว้ามือตลอด พอเอามือไปใกล้ๆน้องเผือกก็จะจับและมอง น้องน่ารักมากๆจนทำให้ไม่อยากกลับเลยค่ะ รู้สึกประทับใจในความขี้อ้อนของเจ้าน้องเผือกนี้มากๆ กลับบ้านด้วยความตื้นตันและความประทับใจนี้ สัตว์ป่าที่ได้อยู่ความดูแลของ Wildlife Clinic ตอนนี้ แมวดาว 8 ตัว อีเห็น 1 ตัว ชื่อ “เรนเจอร์” ลิงเสน 1 ตัว ชื่อ “เผือก” ชะนี 1 ตัว เหยี่ยวรุ้ง 1 ตัว หมาไม้ 1 ตัว ลูกอีเห็นข้างลาย (Common palm civet) โดยเด็กๆทั้ง 4 ตัวถูกพบในพื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแม่เลา - แม่แสะ ทุกตัวสุขภาพดีขึ้นตามลำดับทางศูนย์จะจัดการรักษาและฝึกน้องๆส่งต่อสถานีเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าต่อไป(ข้อมูล จากWildlife Clinic ) หากท่านใดสนใจไปบริจาคสิ่งของสามารถสอบถามเพิ่มเติมได้ที่ เพจเฟสบุ๊ค Wildlife Clinic เพราะตอนนี้ของบริจาคล้นหลามเข้ามาเยอะมากๆ ทางเพจจึงขอหยุดรับการบริจาค ณ ตอนนี้ แต่ครั้งต่อไปอาจจะเปิดรับบริจาคอีกต้องติดตามกันต่อไปนะคะ (แผนที่การเดินทางไปคลีนิค) ‘ภาพโดยนักเขียน’ สุดท้ายนี้ก็อยากให้ไฟป่านั้นสงบลงโดยเร็ว สงสารพี่เจ้าหน้าที่ จิตอาสาดับเพลิง และสัตว์ป่ามากๆ และทำให้เห็นว่าน้ำใจที่หลั่งไหลเข้ามาช่วยกันคนละไม้คนละมือ ช่วยเท่าที่ทำได้ไม่เดือดร้อนใคร แค่รู้จักคำว่าให้ ก็ทำให้จิตใจเราที่ห่อเหี่ยวอยู่ก็มีความสุขมากได้