สวัสดีค่ะผู้เขียนขอมาแบ่งปันเรื่องราวการเล่นกีฬาของตัวเองในปี 2019 ที่ผ่านมา ซึ่งถือเป็นประสบการณ์และความประทับใจของผู้เขียนอย่างมากค่ะ ปกติแล้วเป็นคนไม่ค่อยชอบเล่นกีฬาและออกกำลังกายเท่าไหร่ เพราะไม่มีทักษะเลย ตั้งแต่สมัยเรียน ได้คะแนนน้อยมาก ทั้งทฤษฎีและปฏิบัติ ไม่ได้เรื่องเลยค่ะ พอเข้าวัยทำงานก็เริ่มเปลี่ยนความคิดหันมาออกกำลังกายด้วยการวิ่งค่ะ หลังเลิกงานก็จะแวะไปวิ่งตามสวนสาธารณะใกล้ ๆ ที่พัก เพราะมันเป็นการออกกำลังกายที่ง่ายที่สุดสำหรับตัวเรา 5555 ไม่ต้องใช้ทักษะอะไรเยอะแยะมากมาย วันเสาร์-อาทิตย์ก็ลงสมัครงานวิ่งมาราธอนต่าง ๆ คือลงวิ่งทุกเดือนเกือบจะทุกงานจนเพื่อน ๆ และคนรอบข้างแซวว่าเราเป็นนักวิ่งไปแล้ว 55555 แต่ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ เราลงวิ่งเพื่อหาแรงจูงใจในการซ้อมวิ่งและเพื่อออกกำลังกายเฉย ๆ เมื่อทุกครั้งที่เราเข้าจุดเส้นชัย เราจะรู้สึกมีความสุข และรู้สึกภูมิใจที่เราชนะใจตัวเองได้ จุดเปลี่ยนที่ทำให้เปิดใจ อย่างที่ผู้เขียนได้บอกไปค่ะ ว่าตัวเองไม่มีทักษะในการเล่นกีฬาอื่นใดเลย TT จึงทำให้ตัวเองไม่ชอบและไม่คิดที่จะเล่นกีฬาประเภทอื่นเลย จนมาวันหนึ่งในช่วงเดือนมิถุนายน ที่ทำงานมีนโยบายให้ทุกคนออกกำลังกายและจะมีการจัดแข่งขันกีฬาขึ้น กีฬาแรกที่เปิดใจ >> กลุ่มเพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่ทำงานก็ชวนกันไปเล่นกีฬาแบดมินตัน ก็ยังคิดอยู่ ว่าจะไปดีไหม เพราะเล่นไม่ค่อยเก่ง แต่ก็ตัดสินใจลองไปดู ถ้าไม่โอเคก็กลับไปวิ่งเหมือนเดิม วันแรกที่ตีแบดไม่รู้กติกาอะไรเลย มึนมากกกกก TT” สมัยเด็กตีแบดที่บ้านนอก ใช้ขอบถนนเป็นเส้นแบ่ง นับคะแนน 3-0 4-1 5-2 ก็เปลี่ยนกันเข้าเล่นแค่นั้น แต่พอมาเล่นจริง ๆ ยากเลยล่ะ สับสน พี่ที่ทำงานต้องบอกทุกครั้ง ทุกแต้ม ว่าใครต้องเสริฟ์ลูก ใครต้องอยู่ด้านไหนของสนาม บอกกติกา และเทคนิคต่าง ๆ บอกซ้ำ ๆ อย่างงี้ประมาณ 1 อาทิตย์ สงสารมาก 55555 จนเราเริ่มเข้าใจกติกาและไม่ต้องมีใครบอกแล้ว เล่นไปเล่นมาก็สนุกดีค่ะ เล่นกันไป หัวเราะกันไป สนุกสนานไม่เหงาด้วย :D ทั้งนี้ก็ยังต้องแบ่งเวลาไปซ้อมวิ่งด้วย จากวิ่งทุกวัน ก็เปลี่ยนเป็นอาทิตย์ละ 2-3 วัน สลับกับเล่นแบดมินตัน ตอนนี้ก็เล่นจนคล่องแล้ว แต่ยังไม่ถึงขั้นเก่งมากมายค่ะ ต้องพัฒนาไปอีกเยอะค่ะ กีฬาที่ท้าทายมากในชีวิต หลังจากเล่นแบดมินตันมาสักพัก ที่ทำงานก็มีโปรแกรมการแข่งขันกีฬาออกมาค่ะ ได้แก่ บาสเกตบอล แบดมินตัน วอลเลย์บอล แชร์บอล และในกลุ่มเพื่อนที่ทำงานก็ชวนกันลงแข่งกีฬาครั้งนี้ ซึ่งตัวเองรู้เลยว่าไม่สามารถลงแข่งอะไรได้ เพราะเล่นไม่เป็น เล่นได้แต่แบดมินตันอย่างเดียวแต่ก็มีคนที่เก่งกว่าลงอยู่แล้ว เอาไปเอามาพี่สนิทกันแกเป็นนักกีฬาบาสเกตบอล ก็มาชวนเราไปเล่นด้วยเพราะทีมนักกีฬาไม่ครบคน เราก็รีบปฏิเสธทันที เพราะเล่นไม่เป็น ไม่ได้เลย ไม่รู้กติกาที่เรียนมา เข้าหูซ้ายออกหูขวา คืนครูไปหมดแล้ว เหตุผลร้อยแปด 5555 พี่เค้าก็ขอให้ลองไปฝึกซ้อมด้วยก่อนแล้วจะช่วยสอนให้ เราก็ลองกลับไปตัดสินใจ ไหน ๆ ก็มีโอกาสมาละ ลองดูก็ได้ วันแรกที่ไปฝึกซ้อม งงมากจับลูกบาสยังไม่เป็น เลี้ยงลูกไม่ได้เลย บังคับลูกกระเด้งออกนอกสนามไปเลยจ้า พี่ ๆ ที่เป็นนักบาสก็ช่วยบอกช่วยสอน เราจึงพยายามขึ้น อดทนขึ้นแต่ก็พร้อมเทเสมอ 5555 จากที่เล่นแบดมินตันก็ต้องแบ่งเวลามาฝึกซ้อมบาส อย่างแรกเลยพยายามฝึกเลี้ยงลูกเดินไป-กลับ บังคับไม่ให้กระเด็นไปนอกรัศมีที่เราอยู่ วันต่อ ๆ ไป ก็ฝึกชู้ต ฝึกการส่งลูก ทำไม่ค่อยได้เท่าไหร่ เราคิดว่ามันยากมากนะ ไม่ค่อยอยากไปฝึกซ้อมเลย แต่ก็ต้องอดทน พยายามบอกตัวเองให้สู้ จนวันหนึ่งซ้อมลงทีม ก็เล่นทีมแบบงง ๆ และเล่นผิดกติกาอีก จนโค้ช พี่ ๆ ต้องบอกและสอนกติกาอยู่หลาย ๆ ครั้ง เหนื่อยหน่อยเพราะเริ่มจากศูนย์เลย ทักษะก็ไม่มี อาศัยใจสู้และความพยายามเท่านั้น ซ้อมทีเหนื่อยจริง เหนื่อยจัง หอบมาก!! กลับบ้านนี่คือหลับเป็นตายเลยค่ะ ในที่สุดก็มาถึง....วันลงสนาม ตื่นเต้นมาก ใจสั่นไปหมด ไม่เคยแข่งกีฬาจริงจังอะไรแบบนี้ มือเย็น ใจเต้นตึก ๆ 55555 ก่อนแข่งก็วอมเบา ๆ ซ้อมเบา ๆ และพอถึงเวลาแข่ง ครึ่งแรกเรายังไม่ได้ลง มีพี่ ๆ ที่เก่ง ๆ เป็นนักกีฬาลงเล่นก่อน เราก็เป็นกองเชียร์ เชียร์มันมากกกกก ลุ้นมากกกก อารมณ์มาเต็ม ครึ่งแรกจบอีกทีมนำพวกเรา พี่ ๆ เหนื่อยหอบกันมาก เพราะกีฬาบาสเกตบอลต้องใช้แรงเยอะ วิ่งเยอะด้วย อาศัยความไว เราลงครึ่งหลังสุดท้าย คิดในใจว่าเราจะทำให้ดีที่สุด พยายามทำตามที่ฝึกซ้อมทุกอย่าง มองหาทุกคนในทีม รับ-ส่งลูก พยายามอย่างสุดความสามารถ 5555 และใน 1-2 นาทีสุดท้าย พี่ในทีมคนหนึ่งส่งลูกมาทางเรา เสียงโค้ชก็เข้าหูมาตลอดว่าจับได้ชู้ตเลย ๆ ความมั่นใจก็ไม่มีแทบจะศูนย์เลย ณ ตอนนั้น แต่ก็ตัดสินใจชู้ตลูกลงห่วง และไม่น่าเชื่อ....ได้แต้มด้วยจ้าาา ตกใจมาก และดีใจมาก อีกไม่กี่วินาทีจากนั้นก็มีเสียงเป่านกหวีดจากกรรมการแจ้งหมดเวลา ผลการแข่งขันคือ.......ทีมเราแพ้ไปอย่างขาดลอย 5555 แต่พวกเราแพ้แบบไม่เสียใจเลย เพราะทุกคนทำเต็มที่มาก ๆ ด้วยเวลา ที่ฝึกซ้อม แล้วมาลงทีม เรามีเวลาน้อยมาก ทำได้เท่านี้คือดีมาก ต่างก็ให้กำลังใจซึ่งกันและกันและยินดีกับทีมที่ชนะ เรารู้สึกดีใจและภูมิใจในตัวเองมาก ที่ตัดสินใจเป็นส่วนหนึ่งในการแข่งขันกีฬาครั้งนี้ การได้ลองในสิ่งที่เราไม่เคยทำ คิดว่าทำไม่ได้ แล้วเราทำได้มันคือความท้าทายมาก นอกเหนือจากมิตรภาพ รอยยิ้ม :) ความสามัคคีที่ได้รับแล้ว มันจะเป็นประสบการณ์ที่เราจะไม่ลืมเลย ^^^ หากมีโอกาสแล้ว อย่าคิดว่าเราทำไม่ได้ หากยังไม่ได้ลองทำ ^^^ ภาพถ่ายทั้งหมดโดยผู้เขียนค่ะ