คืนส่งท้ายปี

คืนวันส่งท้ายปีเป็นวันที่ญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงต่างมารวมตัวกันที่บ้านของน้ามนต์เพื่อสังสรรค์กัน วันนี้ถือเป็นวันที่ปลดปล่อยความทุกข์ ความโศก โรคภัย สิ่งที่ไม่ดีให้เลยผ่านไปกับปีเก่า พร้อมกับต้อนรับปีใหม่ ขอสิ่งที่ดีและสิ่งที่เป็นสิริมงคลให้เกิดขึ้นกับตนเอง เป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง
คืนนั้นมีการเฉลิมฉลองกันปกติเมื่อถึงเที่ยงคืนก็มีการจุดพลุ ร้องเพลง และดื่มกันต่อนิดหน่อยจนถึงเวลาประมาณตีหนึ่งกว่าๆ ทุกคนก็แยกย้ายกันเข้านอน บ้านของน้ามนต์มีห้องนอนทั้งหมดสามห้อง ตรงกลางจะเป็นห้องโถงที่ทุกห้องสามารถเดินผ่านไปเข้าห้องน้ำได้  เวลาผ่านไปสักพักหลานสาวของฉันรู้สึกปวดฉี่จึงเดินไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางที่เดินไปนั้นเขาก็เห็นคนนอนอยู่ที่ห้องโถงลักษณะที่เอาผ้าห่มคลุมทั้งตัว เขาก็ไม่ได้เอะใจอะไรและคิดว่าคงมีคนเมามากจึงได้มานอนตรงนี้เมื่อหลานสาวกลับมาถึงห้องฉันก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำเหมือนกัน ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำระหว่างทางที่เดินไปนั้นฉันก็ได้ยินเสียงหมาหลายตัวกำลังหอน มันหอนเสียงยาวน่ากลัวมาก ตอนนั้นฉันรู้สึกกลัว ฉันจึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเมื่อเข้าห้องน้ำเสร็จแล้ว ขณะที่ฉันกำลังเปิดประตูฉันมองออกไปที่ห้องโถงฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งผมสั้นปะบ่าเดินออกไปตรงประตูทางหน้าบ้านแล้วเขาก็ค่อยๆหายไป ฉันเห็นดังนั้นฉันก็วิ่งไปที่ห้องนอนอย่างรวดเร็ว ฉันไม่กล้าปลุกใครได้แต่เอาผ้าห่มคลุมหัวแล้วนอนหลับไป
พอรุ่งเช้าขณะที่ทุกคนกำลังกินข้าวเช้าอยู่หลานสาวเขาก็ถามขึ้นว่า ใครไปนอนที่ห้องโถงเมื่อคืน ไม่กลัวโดนยุงกัดเหรอ ทุกคนส่ายหัวบอกว่าใครจะกล้าไปนอนที่ห้องโถงน่ากลัวจะตายยุงก็เยอะ หลานสาวเขาก็เลยเล่าเรื่องที่เจอเมื่อคืนให้ทุกคนฟัง ฉันก็เลยบอกว่าฉันก็เจอเหมือนกันและฉันก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ทุกคนฟัง   ป้าสุขที่นั่งฟังอยู่จึงพูดขึ้นว่า "สงสัยเป็นวิญญาณของน้ามนต์แกไม่ไปไหน แกอยู่ที่นี่เพราะแกเป็นห่วงลูกชายแก" พอได้ฟังดังนั้นหลังจากกินข้าวเช้าเสร็จทุกคนต่างขอตัวกลับบ้านทันที