ร้านอาหารเคลื่อนที่เล็กๆ สำหรับลุงคนหนึ่ง สวัสดีคะ นักเขียนและนักอ่านชาว TrueID ทั้งหลาย วันนี้ไม่ได้จะพูดถึงร้านอาหารคาเฟ่สวยๆ หรูๆ นะคะ จะมาพูดถึงร้านเคลื่อนที่ แล้วร้านอาหารเคลื่อนที่คืออะไรละ ก็คือเหมือนรถมอเตอร์ไซแล้วพวงกับรถเข็นข้างๆ ไว้ขายของนั้นเอง เป็นหนึ่งวิถีชีวิตของคนที่หาเช้ากินค่ำ เช้าวันหนึ่งเราได้ยินเสียงที่แลดูเป็นมิตรตะโกนไปในทั่วซอยในบ้าน ซื้อถั่วไปไหมจ๊ะ เผือกมัน โกโก้น้ำส้มก็มีจ้า ช่วงนั้นเป็นช่วงหน้าหนาวก็เป็นทางเลือกที่ดีเลยอย่างหนึ่งที่ไม่ต้องออกไปข้างนอกไกลๆ คุณแม่อยากจะทานเลยขอยืมเงินของเรา เราก็ให้เเม่ยืมพร้อมหยิบกล้องไปถ่ายรูป คุณลุงน่าตายิ้มแย้มแจ่มใส ให้ใจไปเลย เลยช่วยซื้อของอุดหนุนลุงสักนิด ได้โอกาสก็เลย แอบเก็บภาพไปสักนิดว่าลุงขายอะไรบ้าง และก็ช่วยอุดหนุนลุงด้วยโดยการซื้อทุกอย่างเลย อันแรกคือ มันต้ม เหมาะมากๆ กับการทานน่าหนาว เนื้อหนาวหอมกลิ่นมันนิดๆ ไม่ต้องแกะเปลือกมันออกเลย ทานได้ทั้งหมด ราคา 10 บาท อันที่สองคือข้าวโพดขาวเหนียว หอมอร่อยทานแล้วอิ่มนานมากๆ แต่เราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เพราะชอบติดฟัน ราคา 10 บาท อันนี้เราไม่ทราบว่าคืออะไร แต่เเม่บอกว่าจิ้มกับน้ำตาลแล้วอร่อย ราคา 10 บาท เม็ดนี้เม็ดคั่ว เหมือนถั่วแต่เเข็งๆ แต่อร่อยดีคะ ราคา 10 บาท อันนี้ถั่ว อร่อยๆ ชอบๆ ไปซื้อร้านอื่นมักจะเจออันเนา แต่ของลุงแก่ไม่เนาเลย เหมือนต้มพอดี รสหนาว ราคา 10 บาท กล่องน้ำส้มกับโกโก้ เกล็ดหิมะ ของ TK ทุกๆ คนอาจจะเคยทานก็ได้ รสชาติก็พอแทนความยากได้ ราคา 10 บาท ของทานเล่นราคาถูกแลกกับรอยยิ้มของคนขายไม่ธรรมดาจริงๆ นี้คือเสน่ห์ของคนขายอาจจะเป็นเรื่องราวเล็กๆ แต่พอคิดถึงก็ยิ้มออก มันเทียบได้เลยนะ ระหว่างคนที่ทำงานอยู่ร้านหรูแต่หน้าบึ้งตลอด กับคนขายเป็นนายตัวเอง ขายเรื่อยๆ แต่ยิ้มแย้มเเจ่มใสไปที่ไหนก็มีแต่คนอยากจะอุดหนุน สำหรับวันนี้ก็ขอจบลงเพียงเท่านี้พบกันใหม่โอกาสหน้านะคะ นามปากกา Luksamon