ตายต่อกัน

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อประมาณ7-8ปีที่แล้ว ตอนที่ฉันยังเด็ก มีลุงคนหนึ่งซึ่งเป็นคนรู้จักกับครอบครัวของเรา ชื่อว่าลุงบอ(นามสมมุติ) ลุงบอเป็นคนที่ร่าเริงเป็นที่รู้จักของคนทั่วไป เขาชอบปั่นจักรยานมาเล่นที่บ้านของเราอยู่เสมอ อยู่มาวันหนึ่งลุงบอมาที่บ้านเราแล้วพูดคุยกันตามปกติ แต่มีประโยคนึงที่ลุงบอพูดกับยายของเราว่า เขารูู้สึกแปลกๆ ไม่ค่อยสบาย จิตใจไม่ค่อยอยู่กับเนืื้อกับตัว เหมือนมีคนตามอยู่ตลอดเวลา

ยายเราเลยบอกไปว่า ทำไมไม่ลองเรียกขวัญดู (เป็นความเชื่อของคนที่บ้านเราว่าถ้าเราป่วยหนักๆหรือประสบอุบัติเหตุ ก็จะมีการเรียกขวัญ  ให้ขวัญกลับมา) เพื่อให้ขวัญกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว (อันนี้เราก็ไม่แน่ใจว่าเกี่ยวกันหรือเปล่านะ) หลังจากนั้นลุงบอก็กลับบ้านไปปกติ หลายวันต่อมายายที่อยู่บ้านตรงข้ามของลุงบอ แกเสียชีวิตจากโรคมะเร็ง ทุกคนในหมู่บ้านก็ไปช่วยงานศพกัน รวมถึงลุงบอด้วย วันแรกของงานก็ผ่านไปแบบปกติไม่มีปัญหาอะไร พอมาถึงวันที่สอง ลุงบอก็มาช่วยงานตามปกติ แต่วันนั้นมันแปลกๆลุงบอไม่ยอมพูดจากับใคร แต่ก็ช่วยคนอื่นทำงาน พอกลางคืน แถวบ้านเราตามงานศพจะมีการเล่นไฮโล หรือการพนันต่างๆ เพื่อให้ในงานรู้สึกไม่เงียบสงบ ทุกคนในงานก็พากันเล่น แล้วชวนลุงบอมาเล่น แต่ลุงบอก็ไม่เล่นและยังไม่พูดจากับใคร หลังจากนั้นสักพัก ลุงแกก็กลับบ้านไป พอเช้าวันที่สามทุกคนก็มาช่วยงานศพ แต่ก็ยังไม่มีใครเห็นลุงบอลงมา ป้าที่เป็นแม่ครัวทำกับข้าว ก็พูดขึ้นมาว่า "เออวันนี้ลุงบอหายไปไหนว้ะ ไม่เห็นมาช่วยหั่นหมูเลย ไปดูหน่อยซิ๊" ว่าแล้วป้าแม่ครัวก็เดินขึ้นบ้านลุงบอไปแล้วไปที่ห้องของลุงบอ แต่ห้องของลุงบอล็อคอยู่ ป้าแม่ครัวเลยบอกกับน้องชายของลุงบอว่า "มานี่ซิ๊จะขี่หลังปีนขึ้นไปดูหน่อย" แกก็ปีนขึ้นไปดู แล้วก็พบว่า ลุงบอแกผูกคอเสียชีวิตแล้ว ทุกคนตกใจมาก แล้วน้องชายของเขาก็เป็นลมล้มลงไป