เด็กหอมารอผี ตอนที่ 2

ผมกลับมาเช้าวันจันทร์พร้อมกับพระเครื่องอีกหนึ่งพวงใหญ่ กะว่าคราวนี้ผีคงไม่กล้าเข้าใกล้เราแน่ ผมไปเรียนตามปกติผ่านมาอีก 2 วัน ซึ่งเป็นวันพระพอดี ในช่วงเช้าผมไม่มีเรียนจึงยังนอนเล่นอยู่ที่ห้อง จู่ๆ ก็มีเสียงคนมาเคาะประตูห้อง ผมเดินไปเปิดประตูแต่ไม่เจอใครที่หน้าห้อง(อีกแล้ว) จึงกลับมานอนต่อที่พื้นห้องสักพักในขนะที่ผมนอนตะแคงอยู่ผมรู้สึกได้ว่ามีอะไรหนักๆ มากดทับที่ตัวผม พอผมหันไปดูมันชัดเจนละ เป็นเธออีกแล้วครับ! ผีผู้หญิงผมยาวพร้อมใบหน้าขาวซีดและสายตาอันโกรธแค้น เธอหายใจเข้า-ออกดังวี้ดๆใกล้ๆหูผม ผมพยายามดิ้นสุดแรงพร้อมสวดมนต์ แต่ยิ่งสวดเท่าไหร่ผมยิ่งเจ็บตัวเท่านั้น สักพักเธอจับที่เอวผมสองมือแล้วลากผมจากอีกฝั่งหนึ่งไปอีกฝั่งหนึ่งของห้อง ผมได้แต่มองผนังห้องกับพระเครื่องที่แขวนไว้ที่หัวเตียง ในใจของผมได้แต่คิดว่าผีทำแบบนี้ได้ด้วยหรอวะ? อีกใจหนึ่งก็คิดว่าพระเครื่องที่พึ่งเอามาช่วยอะไรเราไม่ได้เลยหรอเนี้ย หลังจากสู้กันอยู่นานเธอก็ไป ผมนอนปวดที่เอวมาก พอลุกขึ้นมาได้ผมบอกกับตัวเองว่าผมอยู่ที่นี้ไม่ได้แล้ว ผมโทรหาที่บ้านให้มารับผมกลับบ้านทันที ผมตัดสินใจย้ายไปอยู่หอในของมหาวิทยาลัยกับเพื่อน ถึงตอนนี้สิ่งลี้ลับที่เรามองไม่เห็นด้วยตาเปล่ามันเริ่มเข้ามาครอบงำชีวิตผมมากขึ้นแล้ว ความคิดของผมเริ่มฟุ้งซ่านไปต่างๆนาๆ ในตอนหน้าเรามาติดตามกันต่อนะครับ ว่าผมยังต้องเจอกับเรื่องราวอันน่าสะพรึงกลัวอีกขนาดไหนและผมจะต้องใช้ชีวิตกับมันอย่างไร ติดตามให้ได้นะครับแล้วพบกันใหม่ในตอนหน้า