“ชีวิตที่ถูกเปลี่ยนแปลง”

ฉันเป็นเด็กบ้านนอก บ้านอยู่ตามหลุบเขา ตอนเด็กๆ แม่ฉันเปิดร้านขายของชำ และขายลาบ ก้อย ก๋วยเตี๋ยว มีร้านเดียวที่อร่อยที่สุดในตำบล คนนิยมชอบมากิน ฉันกับพี่สาวและน้องชายต้องโดนแม่ปลุกตั้งแต่ตี 4 ทุกวัน

ฉันกับน้องก็จะชอบเกี่ยงกันไม่อยากล้างจานมีทะเลาะกันบ้างจนตีกัน จนร้องไห้ ส่วนพี่สาวฉัน มันก็จะไปช่วยแม่เตรียมของขายเพื่อเตรียมเปิดร้าน โดยไม่มาช่วยเรากับน้องล้างจานเลย และก่อนที่จะไปเรียนฉันกับพี่กับน้องก็ต้องมาขายของช่วยพ่อกับแม่ก่อน พ่อฉันสับเนื้อก้อย แม่ฉันคนก้อย ฉันกะพี่ก็ปิ้งไก่ขาย จนเวลา 7 โมงเช้าก็แต่งตัวไปโรงเรียน กว่าจะแต่งตัว กินข้าวเสร็จก็เกือบ 8 โมงเช้าแล้ว ซึ่งโรงเรียนจะเคารพธงชาติเวลา 8 โมงตรงพอดี ฉันกับพี่สาวก็ไปเรียนสายทุกวัน กว่าจะไปถึง เพื่อนๆ ก็เข้าห้องกันหมดแล้ว ก็จะเป็นแบบนี้จนพี่สาวจบ ม. 3 พี่ก็ไปต่อวิทยาลัยฯ ในเมืองชื่อดังของจังหวัด ฉันก็กำลังจะขึ้น ม.1 น้องฉัน ก็อยู่ ป.3 และร้านค้าของพ่อกับแม่ ก็โดนปิดไป เพราะแม่ติดหนี้นอกระบบจนเจ้าหนี้มายึดบ้าน ครอบครัวเราไม่มีที่อยู่ แต่ยังดีที่ยังมีที่นา ที่ตาเอาให้แม่ไว้ก่อนตาย เรากับครอบครัวก็ไปอยู่เถียงนากัน ในนามีสระน้ำ มีนาให้ปลูกข้าว และยังมีที่ดินอีกแปลงแม่ก็ใช้ปลูกมันสัปปะลัง และจากเถียงนาเล็กๆ กลายเป็นเถียงนาหลังใหญ่ แม่ก็ปลูกผักขาย  เวลาจะไปโรงเรียนเรากับน้องก็เดินลัดป่าข้ามเเม่น้ำไปโรงเรียนกัน พอแม่เริ่มได้เงินจากการขายมันสัปปะลัง แม่ก็เลยซื้อจักรยานให้คันหนึ่งเพื่อปั่นไปโรงเรียนกันกับน้อง ระยะทางจากนาไปโรงเรียน ประมาณ 5 กิโลเมตรได้ พอถึงเวลาทำนาพี่สาวเราที่เรียนอยู่ในเมืองก็จะกลับบ้านทุกวันเสาร์-อาทิตย์ เพื่อมาช่วยพ่อกับแม่ ทำนา ปลูกข้าว พ่อเป็นคนไถนา แม่เป็นคนถอนกล้า น้องชายเราก็เป็นคนหาบกล้า ส่วนเรากับพี่สาวก็จะพากันดำนา พอวันอาทิตย์ตอนเย็นพ่อจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่งพี่สาว อยู่ตัวอำเภอเพื่อขึ้นรถโดยสารต่อเข้าไปในเมือง พี่สาวเราเขาอยู่หอพัก และรายได้ของครอบครัวเราก็ได้จากการขายข้าว ปลูกมันสำปะหลัง และหาเงินใช้หนี้ และส่งฉันกับน้อง และพี่สาวเรียนต่อให้จบต่อไปได้