อื่นๆ

รักนะ...คุณสามีในที่สุดก็มีลูก

259
คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
รักนะ...คุณสามีในที่สุดก็มีลูก

ก่อนอื่นฉันขอเล่าถึงจุดเริ่มต้นของความรักก่อนนะคะ ความรักของฉันเกิดขึ้นตั้งแต่สมัยที่ฉันเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายเป็นความรักแบบเพื่อนที่คอยช่วยเหลือกัน หลังจากเรียนจบมัธยมศึกษาตอนปลายเราก็ได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยคนละที่ ตอนนั้นฉันรู้สึกเศร้ามากเลยค่ะที่จะต้องห่างกันกับแฟน แฟนกับฉันตกลงกันว่าถ้าไปเรียนมหาวิทยาลัยจะออกไปไหนมาไหนให้โทรบอกทุกครั้งฉันก็ทำตาม แต่พอฉันโทรบอกก็ชอบห้ามค่ะ จะไปร้องคาราโอเกะกับเพื่อนก็ยังห้ามเลยค่ะ แต่สำหรับฉันถ้าแฟนจะไปไหนไม่เคยห้ามเลยเพราะห้ามไม่ได้ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ แฟนของฉันเป็นคนไม่กลัวฉันเลยสงสัยเพราะฉันเป็นคนใจดี และใจเย็นมั้งคะ ถือโอกาสชมตัวเองนิดหน่อยค่ะ เรียนจบแล้ว

ฉันเรียนจบ4 ปี ส่วนแฟนฉันเรียนนานกว่าค่ะจึงจบช้าเป็นรุ่นเก๋าในมหาวิยาลัย ฉันทำงานรอแฟนค่ะ ที่ว่าทำงานรอเพราะอยากแต่งงานจ้า เห็นเพื่อนร่วมงานแต่งงานอยากแต่งบ้าง ฉันไปมาหลายงานอยากมีงานแต่งเป็นของตัวเอง เลยตั้งใจมาสมัครทำงานจังหวัดเดียวกันกับที่แฟนเรียนอยู่ จะได้มาดูสิว่าทำไมเรียนนานติดใจอะไรที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ที่คิดเช่นนั้นเพราะว่าแฟนฉันเป็นคนฉลาด มีความรู้รอบตัวเยอะสมัยเรียนมัธยมก็เรียนเก่งนะ แต่ทำไมเรียนไม่จบสักที เมื่อแฟนฉันเรียนจบเขาก็ให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอค่ะ ตอนนั้นฉันดีใจมากเลย การแต่งงานสำหรับผู้หญิงเป็นเรื่องใหญ่นะคะ จำได้ว่าฉากหลังงานแต่งเราขึ้นป้ายว่า 11 ปีที่รักกันมา วันนี้ก็มาถึงค่ะได้แต่งงานแล้ว

Advertisement

Advertisement

หลังจากแต่งงานไประยะหนึ่ง ความหวานก็ดูจืดจางลงเล็กน้อย ที่เคยพูดว่ารักก็ไม่ได้ยิน แต่การกระทำของแฟนฉันก็เอาใจใส่ดูแลเหมือนเดิม ฉันเคยถามแฟนว่าทำไมไม่บอกรักเหมือนเคย แฟนก็บอกว่าไร้สาระ แฟนฉันชอบพูดคำว่าไร้สาระกับฉันประจำเลยค่ะเวลาที่ฉันบอกให้แฟนบอกรักฉัน  ผู้หญิงอย่างเราก็อยากได้ยินคำบอกรักนะคะ แฟนฉันยังมีล้อเล่นว่าไม่เห็นหรอที่เขาว่า ใหม่ๆ น้ำต้มผักยังหวาน นานไปน้ำตาลยังขม แต่ฉันก็พยายามปรับตัวตามแฟนนะคะ เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาการใช้ชีวิตคู่

รูปคู่ เมื่อใช้ชีวิตแต่งงานไปสักพักก็มีแต่คนถามว่าเมื่อไหร่จะมีลูก ฉันมีลูกยากคะแต่งงานมาสามปีไม่มีลูก ฉันเริ่มไปขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไปหลายที่มาก ไม่ว่าจะเป็น เขาคิชฌกูฏ พระธาตุพนม วัดโสธรวราราม ไปต่างประเทศไต้หวันวัดหลงซานก็ไปค่ะเผื่อจะมีลูกบ้าง เล่ามาถึงช่วงนี้แล้วขอเปลี่ยนคำเรียกในบทความนี้จากคำว่าแฟนเป็นเรียกว่าสามีนะคะเพราะแต่งงานแล้ว เล่าต่อค่ะสามีของฉันก็ทุ่มเทขับรถพาไปทุกที่โดยไม่บ่นเหนื่อยอะไรเลย ไปขอมาหลายที่ก็ยังไม่มีค่ะเลยตัดสินใจไปปรึกษาคุณหมอเพราะอายุเริ่มเยอะ เราอาศัยอยู่ที่ จ.ร้อยเอ็ดเดินทางไปคลินิกรักษาผู้มีบุตรยากที่ จ.อุบลราชธานี คุุณหมอสงสัยว่าเป็น pcos กลุ่มอาการถุงน้ำในรังไข่หมอสั่งให้กินยากระตุ้นไข่ตก ตอนนั้นสามีต้องพาไปอัลตร้าซาวด์ดูว่ามีไข่โตไหม ตามหมอนัดอยู่บ่อยครั้งแต่ไข่ก็ไม่โตเลยไม่มีไข่ตกสักใบ ตอนนั้นจิตตกมากเครียดสุดๆ ก็ยังดีที่สามีคอยให้กำลังใจอยู่ตลอดไม่ซ้ำเติมหรือไม่เคยเอ่ยปากว่าฉันเป็นฝ่ายผิดปกติทำให้มีลูกยาก เเละฉันก็รู้ดีว่าสามีฉันอยากมีลูกมาก ขอบคุณที่ไม่เคยเอ่ยปากกล่าวโทษฉัน เราพยายามต่อไปค่ะได้เปลี่ยนสถานที่ไปรักษาที่โรงพยาบาลใน จ.ขอนแก่นก็ไม่ท้องค่ะ จึงคุยกับสามีว่าทำไมไม่ท้องสักที สามีจึงบอกว่าไม่ท้องก็ไม่เป็นไรอยู่ด้วยกันสองคนก็ได้ ไม่ต้องเครียดมาก จากนั้นสามีก็พาไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ให้เพลิดเพลินใจและฉันลองปรับความคิดตัวเองใหม่ไม่ให้คิดมาก ในที่สุดฉันก็ท้องแบบไม่รู้ตัวเลยค่ะ หลังจากท้องสามีดูแลฉันดีมากแบบไม่ให้ทำอะไรเลย แถมสามียังขยันทำกับข้าวเมนูอาหารหลากหลายให้ฉันกินประจำค่ะ

Advertisement

Advertisement

อาหาร

ตั้งครรภ์

เมื่อคลอดลูกมาสามีก็เป็นคนกวาดบ้าน ถูบ้าน ทำอาหาร เปิดร้านขายของ ทำทุกๆ อย่างค่ะ เราอยู่ด้วยกันสามคนสามี ภรรยา และลูกสาว 1 คนค่ะ เป็นครอบครัวเดี่ยว อยากบอกคุณสามีว่า ขอบคุณที่ดูแลฉันกับลูกเป็นอย่างดี ขอบคุณที่ยอมเหนื่อย ขอบคุณที่ยอมแบกรับปัญหาหลายๆอย่างเพื่อครอบครัว รักนะ...คุณสามี

....จงอย่าอายที่จะพูดคำว่าขอบคุณกับคนที่ทำดีกับเรา

สามีอุ้มลูก

สามีอุ้มลูก

ภาพถ่ายโดยนักเขียน : นางสาวใจดี ดีใจ

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
นางสาวใจดีดีใจ
นางสาวใจดีดีใจ
อ่านบทความอื่นจาก นางสาวใจดีดีใจ

ชอบอะไรใหม่ๆ อยากมีประสบการณ์หลายๆด้านค่ะที่ผ่านมารู้สึกมาเดินเส้นตรงที่มีคนขีดไว้ต่อจากนี้อยากเปิดโ

ดูโปรไฟล์

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์