ปิดโรงเฮี้ยน

ปีพ.ศ.2541​ เศรษฐกิจขาลงย่ำแย่ไม่แพ้ช่วงนี้เท่าไหร่หรอก​  ผมก็เป็นอีกคนที่เดี้ยงเพลี่ยงพล้ำบริษัทปิดตัวพูดง่ายๆก็ตกงานน่ะแหละ​ จะหันหน้าไปพึ่งพาเพื่อนฝูงมันก็หน้าดำคร่ำเครียดไม่แพ้กัน​    เอาไงล่ะทีนี้​ บ้านต่างจังหวัดก็ไม่มีให้กลับ​ อพยพมาอยู่เมืองกรุงก็ตั้งแต่น้อย​   นั่งไล่หาเพื่อนต่างถิ่นก็ไม่ค่อยได้ติดต่อใคร​ นึกขึ้นได้แว่บนึง​ ไอ้ป้อมอยู่เมืองร้อยเอ็ด​ พอได้ทักทายกันบ้าง​ แม้ไม่บ่อยแต่ก็ไม่ถึงกับขาดหายซะทีเดียว​   เลยกริ๊งกร๊างคุยกะมันเผื่อมีช่องทางงานอะไรบ้าง

"ก็พอมีอยู่บ้าง​ว่ะ​ แต่ก็ต้องทนๆหน่อย​ 2-3งานแหละ"

"เออว้อย​ ไงๆก็ต้องเอาไว้ก่อน​ ขืนเล่นตัวอดตายแน่"

มันแจงมา​ว่า มีงาน​ รปภ.​ เซลล์ขายประกัน​ เซลล์ขายเครื่องกรองน้ำ​ ไงดี​ รปภ.ผมก็อดนอนไม่เก่ง​ ขายประกันก็ต้องพูดน้ำไหลไฟดับ​  เลยเลือกขายเครื่องกรองน้ำ​ ไงๆก็มีสินค้าให้ลูกค้าดูเผื่อพูดโน้มน้าวไม่เยอะเกิน

"หนังควบวนน่ะคุณ​ คนเข้าไปหมดแล้ว.."

ผมซื้อตั๋วเข้าไปในโรงมืดมาก​ มีเงาคนดำๆนั่งดูเงียบๆไม่กี่คน​ ในหนังผีมันคลาน​ แต่​ให้ตายเถอะ​ ผมเห็นมันคลานออกมานอกจอได้​  แถม.. ม.. มือมันยื่นมาใกล้หน้า.. ผม..

ภาพปกโดย​นักเขียน

ภาพประกอบโดยdarksouls1จากpixabay

"เหวอออ!!..ผ.. ผี..ผี..."  ผมร้องลั่น​ ทุกคนหันมามอง​

"ผีเผอที่ไหนคู๊ณ.. กลัวก็อย่าดูสิ​ "
แต่ละคนหน้าดำๆคล้ำๆสีหน้าเรียบเฉย​ เลยขยี้ตามองในจออีกครั้งก็ปกติดีไม่มีไร​  ผมคงตาฝาด​ ไปล้างหน้าล้างตาดีกว่า​       ว่าแล้วก็ไปห้องน้ำ​ ทางเดินกลิ่นมันอับๆเหม็นๆโรงหนังเก่าๆก็เงี้ย​ เห็นชาย2คนตรงโถฉี่​ คนนึงฉี่อีกคนนึงนวด​ บ๊ะ​ โรงหนังยังงี้ยังมีบริการนวดด้วยเร้อะ​

"เฮ้ย​ นวดเบาๆหน่อยซีวะ​ ห่ะ.. คอแทบหัก"

"เส้นมันตึงอ่ะ​ ต้องออกแรงหน่อย​ อื้ดด..!!"

"โอ้ยย.. หัก​ หักแล้ว!!.."  เสียงดังกร๊อบ​ นั่น​ คอมันหัก​ หัว.. หัวมันหลุดจากบ่า​ตกตุ้บ!

"เฮ้ย​ อะไรกันวะ​??" ผมเสียงหลง

"ฮ่าๆๆ​ ยากไรวะ​ หลุดก็ต่อใหม่.." มันว่าพลางหยิบหัวไอ้คนนั้นขึ้นมาต่อให้​

" ทีข้าเอวขาดครึ่งท่อนยังไม่โวยวายเลย​ นี่ๆดู...... "

พลันนั้น​ ร่างมันหงายหลังตึงขาดกระเด็น​ ครึ่งท่อนบนคลานกระดึบๆไส้ลากเป็นพรวน​ หันมามองผมตาถลนแดงก่ำ

เท่านั้นแหละไม่ต้องอธิบายซ้ำ​ ผี​ ผีชัดๆ​ กระโจนพร่วดเข้าในโรงหนังแหกปากก้อง​ร้องลั่น

" ช่วยด้วยย​ ผีหลอกกกๆๆ.. "

ทุกสายตาหันมามอง​ แต่.. ไม่มีคู่ไหนเลยที่มีอาการตกใจ​ หน้าดำๆคล้ำๆต่างแสยะยิ้ม

"หลอกแบบนี้เหรอ....."

มันดึงหัวหลุดออกมา​ อีกคนยืดมือยาว​ บางตัวแหกพุงควักไส้​ ถึงทีนี้พอแล้วผม​ หันหลังวิ่งไปทางออก​ รู้สึกมันมีทั้งควันทั้งไฟ  นี่มันไฟไหม้​หลับหูหลับตาวิ่งฝ่าควันออกมาจนพ้นโรงหนัง​ วิ่งไปทางกลุ่มคน​ ตรงนั้นไอ้ป้อมเพื่อนผมมันยืนอยู่​ ผมหอบแฮ่กๆเล่ามันทุกอย่าง

"โดนดีอีกแล้วเพื่อนกู.. เอ็งหันไปมองสิ"

ผมหันไปมองโรงหนังนั่น​ มันมีแต่เสาดำๆไม่กี่ต้น​ที่เป็นซากปรักหักพัง​ รั้วสังกระสีมีป้ายติด​ "ปิดถาวร" ได้ยินมันพูดเสียงดัง

"มันปิดตายมานานแล้ว​ เมื่อ3ปีก่อนขณะฉายหนังไฟลัดวงจรไหม้อย่างรวดเร็ว​ คนออกไม่ทันโดนคล่อกตายไปเยอะ​ วิญญาณคงสิงสู่ในนั้น​ คนที่นี่ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้หรอก.."

มันพาผมกลับบ้าน​ แข้งขาหมดเรี่ยวแรง​ จนต้องโบกสามล้อกลับ.. //

================