ปอบสิงร่าง

หากจะกล่าวถึงผีปอบนั้น ผมเชื่อผมว่าผีปอปเป็นผีที่อยู่คู่กับบ้านเมืองไทยมาแต่สมัยก่อนแล้วเพราะผีปอบมีการถ่ายทอดสู่รุ่นลูกรุ่นหลานมาโดยตลอด และมีอยู่ในทุกๆหมู่บ้านตามต่างจังหวัด

ขอบคุณภาพจาก cocoparisienne // pixabay

ในหมู่บ้านของผมเองก็มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับปอบเมื่อสมัยก่อนตอนที่ผมยังเด็กก็เคยมีคนเล่าว่าในหมู่บ้านของผมมีปอบ แต่ก่อนคนในหมู่บ้านก็จะนิยมเลี้ยงไก่เป็นส่วนใหญ่ เมื่อถึงยามปอบออกหากินก็จะออกไปหากินตอนกลางคืน ดึกๆประมาณ 2 ทุ่ม ในหมู่บ้านชนบท2ทุ่มนี่คือมืดสนิท เงียบไปหมด ไม่ค่อยมีใครออกจากบ้านกันช่วงนั้นแล้วปอบก็จะไปกินไก่ กินวัว ของชาวบ้านตายกันหมด ไปกินไก่ฉีกท้องออกกินเครื่องในไก่จนหมด กินตั้งแต่ตับ ไต ไส้ หัวใจ ไม่เหลือเครื่องในเลยซักชิ้น ชาวบ้านก็มาพบซากไก่ถูกกินตอนเช้า เห็นบอกว่าตอนดึกๆก็ได้ยินเสียงไก่ขันแต่ไม่กล้ามีใครออกมาดู ปอบออกกินไก่ชาวบ้านจนเดือดร้อนไปหมด ยายผมยังเล่าให้ฟังอีกว่าคนในหมู่บ้านคิดว่าคนที่เป็นปอบมากินไก่ชาวบ้านคือ ยายบัว แกเป็นคนเงียบๆชอบอยู่แต่บ้านไม่สุงสิงกับใคร ชอบหลบหน้าคนผู้ แกมีหลานชื่อ ดอกหญ้าอายุ 13 ปีซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับผมเอง ดอกหญ้าก็ชอบมาเล่นกับผมละเพื่อนบ่อยๆแต่ช่วงหลังๆไม่ค่อยมาเพราะมีแต่คนแกล้งดอกหญ้าด่าว่า ยายเป็นปอบบ้าง เพราะคนที่ด่าก็รู้มาจากผู้ใหญ่ที่เค้าคุยกันจนทำให้เราไม่สนิทกัน

ขอบคุณภาพจาก Pexels // pixabay

จริงๆแล้วสิ่งลี้ลับมีอยู่ทุกที่แต่ผมอยากจะบอกว่าถ้าเราไม่ไปหลบลู่ในสิ่งที่เราไม่อาจรู้ความจริงย่อมดีกว่าการที่เรานั้นไปสร้างสิ่งที่ไม่ดี บอมกับครอบครัวเมื่อไปปฏิบัติธรรมอาการของพ่อก็ดีขึ้นเรื่อยๆจนหายเป็นปกติ การที่เราจะอยู่ร่วมกันกับสิ่งอื่นไม่ใช่เรื่องยากแต่เราควรปฏิบัติตัวให้อยู่ในกรอบที่ควรเป็น