ช่วงเวลาปิดเทอมนี้ เป็นปิดเทอมที่ไม่เหมือนเดิมทั่วไป เป็นการปิดเทอมที่ทุกคนต้องกักตัวอยู่บ้านไม่ได้ออกไปไหนถ้าไม่จำเป็น อยู่บ้านเพื่อชาติ เพื่อคุณหมอเเละบุคลากรทางการแพทย์ ที่ต้องทำงานหนักจากสถานการณ์วิกฤตโควิด-19 นี้ เเน่นอนว่าส่งผลกระทบในหลายๆ ด้าน และแพลนไปเที่ยวต่าง ๆ ที่เราได้นัดกับเพื่อน ๆ เราไว้...โควิด!! เธอทำแพลนไปเที่ยวฉันล่มหมด เปิดเทอมครั้งนี้เราจะไม่ได้เจอเพื่อนบ่อย ๆ เหมือนตอนที่เรียนแล้ว เพราะต่างคนก็ต้องเเยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง ( นักศึกษารอฝึกสอนรุ่นโควิด-19 ) ก็เลยอยากหาที่เที่ยวพักใจก่อนลงโรงเรียนฝึกสอนกับเพื่อนสักหน่อย แต่จากสถานการณ์โควิด-19 นี้ ทำให้ไปไหนไม่ได้เลย ได้เเต่ดูรูปเก่า ๆ แล้วคิดถึง วันนี้ผู้เขียนจึงอยากจะเล่าถึงความทรงจำที่ประทับใจ เมื่อครั้งไปเที่ยวกับเพื่อนช่วงเดือนตุลาคม พ.ศ. 2562 ที่ผ่านมานี้ เราเเละเพื่อน ๆ ได้มีโอกาสไปเที่ยว ภูกระดึง จ.เลย โชคดีหน่อยที่มีเพื่อนในกลุ่ม บ้านอยู่หนองบัวลำภู ห่างจากภูกระดึงประมาณ 20 กม. พ่อของเพื่อนเลยขับรถเข้าไปส่งที่ทางขึ้นภู จึงประหยัดค่าเดินทางไปนิดนึง เราเริ่มเดินเท้าขึ้นภูตั้งเเต่ 8.30 น. ถึงหลังแปประมาณ 13.30 น. สัมภาระเราก็จ้างเขาเเบกให้อีกที อยากจะบอกว่าเป็นทริปที่เหนื่อยที่สุด ลำบากที่สุด แต่ก็สนุกสุด ๆ ไปเลย สำหรับเราเเล้วพร้อมลุยเสมอ ใจสู้เท่านั้น ซิกเนเจอร์ของการมาเที่ยวที่นี่ คือ การมาดูพระอาทิตย์ตกและพระอาทิตย์ขึ้น ถ้าใครไม่ได้ดูเท่ากับว่ามาไม่ถึง ดูเหมือนว่าจะธรรมดา แต่พอได้มาเจอมาสัมผัสด้วยตัวเอง เป็นอะไรที่มีความสุขและน่าประทับใจมาก คุ้มค่าเหนื่อยหน่อย ได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติสุด ๆ เราพักค้างคืนอยู่ที่นี่ 2 คืน 3 วัน มาด้วยกันกับเพื่อน 6 คน วันที่ 2 เราก็ปั่นจักรยานทั้งวันเลยจ้า ไม่ไหวเเล้วเดินจนขาลาก เช่าจักรยานไปเที่ยวเก็บผากัน ปั่นไปปั่นมาไม่ต่างกับเดินเลย 555 แต่ช่วงลงเนินก็จะสบายหน่อยไม่ต้องปั่น แต่ขึ้นเนินนี่สิจูงสิคะรออะไร เพราะปั่นไม่ไหวเเล้ว เหนื่อยพอ ๆ กันเลยแฮะ เราก็ได้เก็บครบทุกผาเเล้วจ้า พักทุกที่ ที่มีร่ม ยาดม น้ำเปล่านี่ของประจำตัวเลย จิบน้ำไปเรื่อย ๆ วันที่ 2 เราปั่นตั้งเเต่ 9.00 น. - 16.00 น. ประมาณนี้ คนให้บริการเช่าจักรยานถามว่า " จะไปดูพระอาทิตย์ตกไหมจะได้ล็อกจักรยานไว้ให้ " เพราะหมดเวลาในการส่งคืนคือ 20.00 น. " พวกเราคือไม่ไหวเเล้ว 555 กลับเข้าที่พัก อาบน้ำกินข้าว เข้านอนตั้งเเต่หัวค่ำกันเลยทีเดียว ในช่วงชีวิตมหา’ลัย เป็นช่วงเวลาที่เราได้เปิดประสบการณ์เรียนรู้อะไรใหม่ ๆ ถ้ามีโอกาสก็อยากไปเที่ยวเรื่อย ๆ เท่าที่จะไปได้เพราะเมื่อเราจบออกไปมีงานทำก่อนเเล้วค่อยเที่ยว เราอาจจะพลาดโอกาสหลาย ๆ อย่างไป อย่างที่เเม่เราเคยบอกไว้ว่าเสียดายที่ไม่ได้ไปเที่ยวตอนช่วงที่เรียน เพราะทำงานเเล้วไม่มีเวลาไปไหนเลย ไม่อยากให้ลูกพลาดโอกาสดี ๆ ต้องขอบคุณพ่อกับแม่ที่เป็นทุนทรัพย์คอยสนับสนุนลูกในทุก ๆ เรื่อง เรียนก็หนักที่สุดแล้วในช่วงชีวิตมหา’ลัยนี้ หาเวลาไปเที่ยวพักใจ สร้างความทรงจำที่ดีกับเพื่อน ๆ ในวัยเรียนไว้ย้อนให้เรานึกถึงกัน ภาพทั้งหมดโดย : กนก