เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เรามีโอกาสไปขึ้นภูกระดึงกับเพื่อนในกลุ่ม ทั้งหมด7คน เพราะคิดว่าถ้าโตกว่านี้ ใกล้เรียนจบคงไม่ได้เที่ยวไกลๆด้วยกันเท่าไหร่ เลยตกลงจะไป โดยที่เราไม่เคยรู้ข้อมูลใดๆเกี่ยวกับภูกระดึงเลย รู้มาแค่ก็สถานที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่งเท่านั้น 555 คือทุกอย่างเพื่อนจัดการให้มีหน้าที่โอนตัง กับเก็บเสื้อผ้า แม้แต่ว่าจะเอาอะไรไปเพื่อนยังพิมมาบอก ปรากฎว่าไปคุยกันบนรถทัวร์ตอนคืนก่อนไปจังหวัดเลย เราขึ้นไปบนภู ย่อมาจากภูเขา อ่าวเห้ย จริงเหรอเนี่ย เเล้วทุกสิ่งอย่างคือต้องเดินเท่านั้น เดินแบบเอียงๆด้วย ในใจอยากจะกรี๊ด แต่ทำไงได้คือจะเทไม่ได้ อยู่บนรถเเล้ว 555 ก็เลยคิดว่ามันต้องยากมากๆ แน่เลย เราจะทำได้ไหมนะ มาลองสักตั้งดีกว่า ไม่มีอะไรให้เสียนอกจากขา (ขาต้องเเข็ง ตึง ปวด ระบมแน่นอน) เช้าวันต่อมาถึงแล้วจังหวัดเลย นั่งรถสองแถวไปที่อุทยาน เริ่มแรกเดินๆเออเหนี่อยเหมือนกันขนาดเดินเฉยๆ เห็นเขาเดินไปหยิบไม้เท้ากันด้วยก็ไปหยิบตาม ในใจยังคิดว่าขนาดนั้นเลยเหรอ ยังนี่ยังไม่เรียกจุดเริ่มต้น ทันทีที่เดินจนถึงป่าคือมีแต่ดิน หิน ต้นไม้ มองไปเห็นคนเดินขึ้นเขา คือบันไดชันมาก รู้แล้วว่าเอาไม่มาทำไม เดินไปพักไป คือแต่ละจุดพักเรียกว่าซำ กินน้ำ กินขนม ทุกซำ อยากจะกลิ้งกลับกรุงเทพมากแต่ทำไม่ได้ เลยได้แค่เดินต่อไป 7 ชั้วโมง กว่าจะถึงยอดภู ไม่รวมไปที่พัก แต่ด้วยความที่ไม่อยากเดินวนไปมาเลยไปดูพระอาทิตย์ตกเลย สวยเนอะ พระอาทิตย์ลูกกลมๆ ค่อยๆหายไป คิดดูสิว่าธรรมชาติยิ่งใหญ่ขนาดไหน แล้วรู้ได้เลยว่าถ้าไม่มีพระอาทิตย์หนาวตายแน่ รีบกลับที่พัก เพื่อไปกินหมูกระทะ 555 เหนี่อยมาทั้งวันมันต้องฉลองกันหน่อย วันต่อมาไปปั่นจักรยาน ถ่ายรูปใบเมเปิ้ลที่น้ำตก สระอโนดาต สนุกตรงที่ตอนลงเขาคือสนุกมาก แต่ขากลับคือตายเพราะทางเดิมกับที่เราลงทำให้รอบนี้เราต้องเข็นรถกลับขึ้นไป ปั่นกันจนปวดตูด แต่วิวสวยมาก อากาศดี ลมเย็น ตอนแรกหนาว พอปั่นไปสัก 500 เมตรก็เหงื่อแตกซก ดูพระอาทิตย์ตกดินอีกรอบ แล้วปั่นกลับที่พัก ด้วยความเหนื่อยของเรา เลยปั่นช้า ต้องปั่นไปกับขบวนของเจ้าหน้าที่ทั้งที่ปั่นออกมาก่อน เขาตามมาทีหลังยังปั่นทัน 555 วันสุดท้ายที่ภูกระดึง เช้าไปดูพระอาทิตย์ขึ้น ท้องฟ้าส้มๆอมชมพู สีสวยมาก ตอนเดินลงมาเราว่าเดินขึ้นเหนื่อยแลเว เดินลงเหนี่อยกว่ามาก เเถมยังทำให้เราเจ็บข้อเท้า แต่สุดท้ายก็ลงมาถึงข้างล่าง ภูมิใจในตัวเองจัง ตลอดทางไม่ได้มีแต่เพื่อนที่คอยรอเวลาที่เหนื่อย ให้กำลังใจตอนที่บ่นว่าไม่ไหวแล้ว แต่คนรอบข้างก็คอยบอกว่า ใกล้ถึงแล้ว อีกนิดเดียว ข้างบนสวยมาก โคตรประทับใจกับที่นี่ดีใจนะที่สักครั้งในชีวิต ได้มาเป็นผู้พิชิตภูกระดึง jenny.manako