ฉันเคยคิดนะว่าการจะเดินทางไปที่ไหนสักแห่งมันยุ่งยากและดูน่ากลัวมาก แต่พอฉันได้เริ่มออกเดินทาง มันทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดไปหลายอย่างมาก ฉันเริ่มรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก หัวใจฉันเริ่มพองโตขึ้นและเริ่มชอบการเดินทางขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความที่ฉันเองชอบในการถ่ายรูป เลยทำให้ฉันสามารถเก็บทุกภาพความทรงจำของการเดินทางได้เสมอ เพราะบางภาพบางสถานที่เราอาจไม่มีโอกาสได้กลับไปถ่ายมันอีกแล้วก็ได้ และนี้คงเป็นการเดินทางที่ไกลที่สุดก็ว่าได้ปกติเวลาเดินทางไปถ่ายภาพหรือไปพักผ่อน ก็จะเดินทางไปแค่ในประเทศเท่านั้น แต่ครั้งนี้ถือว่าเป็นการเดินทางที่ตื่นเต้นมากกว่าที่ผ่านมา และแปลกใหม่มากสำหรับฉัน เป็นการเดินทางไปประเทศลาวครั้งแรก แต่ครั้งนี้ก็ไม่ได้เดินทางไปคนเดียวเหมือนที่ผ่านๆมา ฉันได้มีโอกาสไปออกค่ายกับเพื่อนๆ เป็นค่ายเกี่ยวกับภาพยนตร์ซึ่งมีศิลปินนักแสดง รวมถึงผู้กำกับแนวหน้าของประเทศไทยไปด้วย รวมถึงเพื่อนๆจากต่างมหาลัยในประเทศไทยอีกหลายมหาลัยก็ร่วมเดินทางไปกับเราด้วย และความตื่นเต้นยังไม่หมดเท่านั้น เพราะมีศิลปินนักแสดงจากประเทศลาวเข้าร่วมด้วย คนลาวเป็นคนน่ารัก สำเนียงและภาษาที่ใช้ ก็เป็นเอกลักษณ์และน่าฟัง และที่สำคัญเลยคือการแต่งตัวของพวกเขา ส่วนใหญ่จะใส่ผ้าถุงกัน ซึ่งเราเองโดยส่วนตัวคือชอบพวกผ้าถุงแบบนี้อยู่แล้ว เลยยิ่งทำให้หลงใหลเสน่ห์ของคนลาวเข้าไปอีก ค่าเงินที่ประเทศลาวก็ไม่แตกต่างจากบ้านเรามากนัก ของใช้และอาหารการกินก็คล้ายๆบ้านเราเลย ทั้งด้านราคาและรสชาติ แต่ก็มีต่างนิดเดียวคือ อาหารทางบ้านเราจะมีรสชาติจัดจ้านกว่า ตอนนั้นฉันกับเพื่อนก็ได้มีโอกาสไปหลายๆที่ในหลวงพระบาง ทุกคนดูเหนื่อยแต่ก็สนุกกันมาก พวกเราทุกคนต่างได้เรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ๆ และได้เรียนรู้แก้ไขกับปัญหาอุปสรรคต่างๆ ที่พบในการเดินทางไปลาวครั้งนี้ แต่ทุกคนก็บอกว่ามันคุ้มค่ากับที่ได้มาจริงๆ และถ้ามีโอกาสได้ไปอีกครั้ง ก็คงจะไปอีกแน่นอน ในแต่ละการเดินทางมันอาจจะมีอุปสรรคมากมายที่เรายังไม่เคยพบ แต่อยากให้เชื่อว่าทุกปัญหามีทางออกเสมอ และปัญหาเหล่านั้นจะเป็นบทเรียนที่มีค่าที่สุด ในการสอนเราขอแค่มีใจชอบและกล้าที่จะลอง พบเจอกับอะไรใหม่ๆแค่นี้เราก็ก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองแล้ว ภาพจาก เจ้าของบทความ