อื่นๆ
ประตูสู่นรก
ประตูสู่นรก ผมไม่รู้ว่าเรียกแบบนี้ได้หรือเปล่า ผมคิดว่าประตูสู่นรกอยู่ในวัดป่าวันแถวบ้าน มันมีลักษณะภายนอกเป็นสระน้ำขนาดใหญ่ที่เวลาขับรถผ่านก็จะสามารถมองเห็นสระน้ำนั้นได้ แต่ผมไม่รู้ว่าที่สระนั้นเลี้ยงสัตว์อะไร เพราะว่ป่าโดยรอบไม่มีสิ่งปลูกสร้างเลย ทุกครั้งที่ผมขับรถผ่านผมก็จะสังเกตดูแต่บางวันก็มีคนอยู่แถวนั้น บางวันก็ไม่มี จนบางทีผมเริ่มงง เพราะเวลาที่ผมเห็นผีเขาจะมาในรูปแบบที่เหมือนคน จนผมเริ่มไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ผมเห็นเป็นคนหรือเป็นผี แต่ผมก็เคนเห็ยแบบที่น่ากลัวอยู่บ้าง
ขอบคุณรูปภาพจาก pixabay.com (ขออภัยที่ผมหารูปที่ใกล้เคียงมาไม่ได้)
แต่มีอยู่วันหนึ่งก่อนที่จะเป็นวัน ยายข้าวสาก(ข้าวประดับดิน) ผมนั่งรถไปเรียนและได้ผ่านทางนั้นสิ่งทีผมเห็นคือ มีคนมากมายถือตะกร้าและพากันยืนต่อแถวที่ตรงนั้น เวลาตอนนั้นก็กำลังสว่าง ผมมองดูจนสุดสายตา ผมพยายามใช้ความคิดว่าสิ่งที่ผมเห็นต่างจากคนปกติหรือไม่ แต่ที่วัดแห่งนั้นไม่ได้จัดงานอะไรเลย แล้วคนมากมายเขามางานอะไร แต่ผมก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ จนถึงมหาวิทยาลัยที่ผมเรียน แต่สิ่งที่ผมเห็นตามวัดต่างๆ. ที่ผมผ่านก็มีเหล่าคนมากมายอยู่ในทุกวัดเลย แต่วัดดูไม่น่าจะมีงานอะไร
Advertisement
Advertisement
พอผมเดินมาที่คณะที่ผมเรียนผมเดินมากับเพื่อน อยู่ๆ ผมก็เดินชนใครคนหนึ่งเขาจนผมล้มลงไปนั่งที่พื้น เมื่อเงยหน้าขึ้นมาสิ่งที่ผมเห็นก็คือ ชายคนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ นุ่งโจงกระเบนเขาไม่ได้มองมาที่ผม จนเพื่อนผมถามว่าเป็นอะไรถึงล้มเพราะทางนั้นโล่งมาก ผมเลยบอกไปว่าชนผีหลอก เขาเลยบอกว่าผมบ้า ก็จะเดินขึ้นลิฟต์ไป
แต่ชายคนนั้นเขามีท่าทางเหมือนยมทูตที่ผมเคยอ่านเจอในหนังสือธรรมมะเลย แต่เขาจะมาทำอะไรที่นี่ แต่วันนั้นลิฟต์ที่ผมขึ้นมันเสียเลยต้องเดินขึ้นบันไดแทน แต่ชั้นที่ผมเรียนคือชั้น 5 ในทุกชั้นที่ผมกำลังเดินขึ้นเรียน ผมเห็นคนท่าทางแปลกๆ หลายคนเลย บ้างก็ใส่ชุดธรรมดา บางคนก็แต่งกายชุดสภาพโทรมๆ แต่สิ่งที่ผมรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนคือ กลิ่นธูป
ผมเลยได้ถามเพื่อนว่าเห็นเหมือนกันไหม เขากลับบอกว่าไม่ ผมก็เลยถามว่าวันนี้วันอะไร เขาเลยบอกว่าพรุงนี้วันพระใหญ่ แต่ผมก็ไม่ได้บอกเพื่อนของผมนะครับว่าผมเห็นแบบไหน เดี๋ยวเขาจะตกใจ เมื่อเลิกเรียนผมก้กลับบ้านแต่เมื่อมองไปก็ไม่เห็นอะไรที่สระนั้นจนวัดต่อมาผมก็ได้ไปที่วัดทำบูญข้าวประดับดินตามประเพณี
Advertisement
Advertisement
เป็นการเอาข้าวมาให้วิญญาณของคนที่เสียชีวิตไปแล้ว ให้พวกเขามาเอาข้าวและเป็นการเป็นประตูของนรกละสวรรค์ที่มีเพียงปีละครั้ง ซึ่งเป็นตำนานที่คนแก่เล่าให้ผมฟัง ว่าถ้าไม่ได้ข้าวหรือไม่มีลูกหลานทำข้าวหรือบุญให้ในวันนั้น วิญญาณตนนั้นก็จะไม่ได้อาหารกลับไป และต้องรออีกปีหนึ่ง
และเมื่อผมมองดูเหล่าผู้คนที่อยู่ในวัดนั้น ผมก็เห็นพวกเขาถือตะกร้าอย่างที่ผมมเห็นเมื่อวานเต็มวัดเลย จนชาวบ้านเริ่มเอาข้าวและของไปวางตามต้นไม้ผมก็เห็นพวกเขาเหล่านั้นเก็บเอา และนั่นจึงทำให้ผมรู้ว่าเขาคือวิญญาณ และทำให้ผมเชื่อว่ามีประตูสู่นรกในที่ต่างๆ และคอยมาเอาบุญที่ลูกหลานไดทำให้ ผมจึงเชื่อว่าประเพณีนี้เป็นเรื่องจริง มิได้เป็นเรื่องแต่งที่คนเฒ่าคนแก่พูดกันแต่เป็นเรืองจริง
ขอบคุณที่อ่านนะครับ ไว้เจอกันใหม่ สวัสดีครับ
ขอบคุณรูปภาพจาก Pixabay.com
ความคิดเห็น
