ความเงียบ 4โล

สวัสดี เพื่อนๆนักอ่านทุกท่านครับผมเป็นนักปั่นมือใหม่จะมาเล่าประสบการณ์สุดพิเศษที่ผมได้รับจากการปั่นจักรยานครั้งเเรกของผมครับ

มันเริ่มจากความต้องการจะลดน้ำหนักของตัวผมเองจึงมองหาหนทางการออกกำลังกายต่างๆเเละในที่สุดผมก็เลือกที่จะมาปั่นจักรยาน เลยกลายเป็นจุดเริ่มต้นให้ผมได้พบกับประสบการณ์ที่แสนธรรมดาเเต่น่าหลงใหลอย่างไม่น่าเชื่อเพราะสิ่งที่การปั่นจักรยานได้ให้ผมนั้นไม่ใช่เเค่น้ำหนักที่ลดลง หรือสุขภาพที่ดีขึ้นเท่านั้น เเต่ผมยังได้พบกับความสงบภายในใจของผมที่เกิดขึ้นระหว่างเส้นทางประมาณ4กิโลเมตรของเส้นทางปั่นจักรยาน ที่สวนสาธารณะแก่งดอนกลาง อำเภอเมืองจังหวัดกาฬสินธุ์แห่งนี้

ช่วงบ่ายวันหนึ่งเป็นช่วงที่ผมเตรียมตัวกำลังจะไปปั่นจักรยานที่พึ่งซื้อมาใหม่ ด้วยความเห่อของใหม่ผมตัดสินใจหยุดงานเร็วขึ้นเเล้วเริ่มไปปั่นตั้งเเต่บ่าย3โมงเลย พอไปถึงแก่งดอนกลางที่แก่งค่อนข้างเงียบเเละสงบมากเพราะเวลาบ่าย3แดดค่อนข้างจะร้อนทำให้ยังไม่มีใครมาออกกำลังกายกันเลยเเม้แต่คนเดียว บรรยากาศเเม้จะร้อนอบอ้าวเเต่ด้วยความที่สวนสาธารณะแห่งนี้มีแหล่งน้ำขนาดใหญ่เเละต้นไม้น้อยใหญ่มากมายขึ้นตามข้างทางเเละมีลมพัดค่อนข้างเเรงทำให้พอบรรเทาเรื่องความร้อนไปได้บ้าง

หลังจากผ่านหมู่ไม้ยืนต้นขนาดกลางมาส่วนตอนไปเป็นป่าสนยืนต้นสูงตระง่านช่วงนี้ร่มรืนที่สุดเเละเย็นสบายที่สุดในแก่งดอนกลางหลังจากข้ามสะพานเล็กๆมาผมก็รู้สึกถึงลมเย็นๆปะทะตัวผม ต้นไม้สูงๆที่อยู่รอบๆตัวทำให้รู้สึกเหมือนว่าผมตัวเล็กนิดเดียวเเละรู้สึกเหมือนกำลังปั่นจักรยานอยู่ในป่าใหญ่ ธรรมชาติทำให้ผมตระหนักถึงชีวิตชีวิตมนุษย์ธรรมดาที่สั้นมากเมื่อเทียบกับธรรมชาติเเต่ทำไมปัญหามันถึงใหญ่นักหนาราวกับโลกจะเเตกก็ไม่ปาน เเล้วผมก็ตระหนักได้ในที่สุดเเท้จริงเเล้วปัญหาทั้งหมดมันเเค่อยู่ในความคิดของผมเองทั้งหมด การออกมาปั่นจักรยานเเละผ่อนคลายกับธรรมชาติ เป็นการช่วยย้ำเตือนว่าผมก็เพียงสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งบนโลกเกิดมา มีชีวิตเเละคงจะต้องดับไป การเคร่งเครียดหรือมีความรู้สึกทุกข์มากเกินไปสุดท้ายปัญหามันก็ไม่ได้ถูกแก้ไขอยู่ดี ต้นไม้ก็จะยังคงเติบโตต่อไปธรรมชาติก็จะยังคงงดงามเสมอไม่ว่าผมจะทุกข์หรือไม่ก็ตาม เเล้วผมจะเลือกเเบกความทุกข์เอาไว้ในชีวิตที่เเสนสั้นของผมเมื่อเทียบกับธรรมชาติทำไมละครับจริงมั๊ย

เเล้วในที่สุดผมก็ปั่นมาถึงช่วงท้ายของเส้นทางส่วนนี้ไม่มีต้นไม้ทั้งเล็กใหญ่ใดใดรายล้อมข้างทางมีเเต่เพียงทุ่งหญ้าที่ปลิวสไวไปตามเเรงลม เป็นจุดสุดท้ายที่จะผ่านก่อนจะวนครบ1รอบหรือประมาณ4กิโลเมตรรอบเเก่งดอนกลางเนื่องจากไม่มีต้นไม้คอยบังลมจุดนี้จึงเป็นจุดที่ลมปะทะค่อนข้างเเรงต้องออกกำลังเยอะ ทำให้เหนื่อยกว่าจุดอื่นๆเป็นจุดที่จะวัดใจนักปั่นว่าจะปั่นต่ออีกสักรอบหรือจะหยุดเเละพอก่อนดี เมื่อปั่นมาถึงจุดที่ใกล้ความสำเร็จที่สุดเเละเป็นจุดที่เหนื่อยที่สุดด้วยเช่นกัน

จากประสบการณ์การปั่นจักรยานครั้งนี้ผมได้อะไรกลับมาเยอะมากจากที่คาดหวังไว้ในตอนเเรกแค่เรื่องสุขภาพกายเเต่กลับได้พบการเยียวยาจิตใจอย่างที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเป็นโบนัส การเรียนรู้จากธรรมชาติที่ไม่ได้กล่าวคำสอนใดใดกับผมเเต่ธรรมชาติทำเป็นตัวอย่างให้ผมได้ขบคิดเเละเรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างไม่รู้จบ

เเล้วเพื่อนๆละครับเคยพบกับประสบการณ์บางอย่างที่ทำให้พื่อนๆประหลาดใจแบบผมรึเปล่า

บางทีการออกไปทำอะไรใหม่ๆอาจมอบประสบการณ์ที่คาดไม่ถึงให้เพื่อนๆเหมือนกับที่ผมเจอก็ได้นะครับ^^