เล่าเรื่องจริง ตอน "นร.ชายกับคืนเฝ้าศพ"

นร.ชายกับคืนเฝ้าศพ

สำหรับเรื่องเล่าเรื่องจริงวันนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตอนผมเรียนอยู่ชั้นม.3 ซึ่งโรงเรียนเป็นโรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งของจังหวัดบุรีรัมย์ ในทุก ๆ ปีจะมีการจัดให้นักเรียนชั้นม.1-3 ได้เข้าค่ายอบรมคุณธรรมจริยธรรม แต่ส่วนมากผมและเพื่อน ๆ จะเรียกกันว่าค่ายธรรมะ เพราะตอนเข้าค่ายจะมีพระที่พวกเราเรียกว่า "พระอาจารย์" มาบรรยายธรรมะและอบรมสั่งสอนในเรื่องคุณธรรมจริยธรรม โดยปรกติการเข้าค่ายธรรมะจะจัดค่ายเป็นเวลา 3 วัน สองคืน แต่ปีที่ผมเรียนอยู่ม.3 ก็เกิดเรื่องแปลกขึ้นมาเพราะโรงเรียนจัดค่ายให้แค่ 2 วัน 1 คืน ในตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จนวันที่ได้เดินทางไปยังวัดสถานที่จัดค่าย เป็นวัดหนึ่งของจังหวัดบุรีรัมย์ที่สภาพแวดล้อมโดยรอบมีแต่ป่า เมื่อถึงวัดคำตอบที่สงสัยก็ถูกคลายลงเพราะภายในวัดมีการจัด "งานศพ" อยู่ ตรงกับวันที่ทางโรงเรียนได้จัดค่ายพอดี จึงทำให้ได้เข้าค่ายแค่ 2 วัน 1 คือ ซึ่งมันเป็นบ่อเกิดของเรื่องราวประสบการณ์ชวนขนหัวลุกของเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้

ภาพ : Pixabay

ผมก้ไม่รอช้าที่จะเร่งให้เพื่อนออกมาจากห้องน้ำเร็ว ๆ พอเพื่อนออกมามันก็ถามผมว่าได้ยินเสียงอะไรไหม ผมพูดอะไรไม่ออกได้แต่พยักหน้า เพื่อนผมเลยกำมือผมแน่นแล้วก็บอกว่าให้วิ่งไปที่พักให้เร็วที่สุด พอถึงผมกับเพื่อนก็นอนเอาผ้าคลุมทั้งตัวเพราะกลัวเสียงโหยหวนกับเสียงหมาหอนเป็นอย่างมาก จนเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็สว่างแล้ว พอเช้าลุงสัปเหร่อแกก็เดินมาถามพวกผมว่า "เมื่อคืนนอนหลับสบายดีไหม" (แกพูดพร้อมกับยิ้มแบบมีอะไร) แล้วแกก็พูดต่อไปว่า "พอดีเมื่อคืนลุงปิดไฟเสร็จลุงก็กลับไปนอนที่บ้าน" พอได้ยินลุงพูดแบบนั้นผมกับเพื่อนก็สะกิดถามกันว่า แล้วคนเมื่อคืนที่นั่งอยู่หน้าโรงศพที่ขอให้ช่วยเปิดไฟให้คือใคร? ผมเลยถามกับลุงสัปเหร่อว่าลุงได้ให้ใครมาเฝ้าศพแทนลุงไหมพร้อมกับบอกรูปร่างลักษณะของคนเมื่อคืนที่ผมกับเพื่อนเห็น พอผมถามเสร็จลุงสัปเหร่อแกก็หัวเราะ แล้วพูดว่า "สงสัยเป็นไอ้บอยมั้งมันคงเหงา ไม่มีใครคุยด้วย ตอนที่มันยังอยู่มันเป็นคนพูดเก่งคุยเก่ง" ดังนั้นก็แสดงว่าสิ่งที่ผมกับเพื่อนเห็นก็คือวิญญาณของร่างที่นอนอยู่โลงศพ ผมกับเพื่อนรู้สึกช็อกและกลัวเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วไม่รู้ตั้งแต่เมื่อคืนจนเช้า ในหัวผมตอนนั้นคิดอยู่ตลอดเวลาว่าเมื่อไรจะได้กลับบ้าน เมื่อไรจะได้ออกไปจากบริเวณนี้สักที พอถึงเวลา 06:30 พระอาจารย์ก็พานักเรียนทุกคนไปเดินจงกลม พอเดินไปถึงจุดที่มีศาลหลังหนึ่งตั้งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ พระอาจารย์ก็บอกให้นักเรียนทุกคนมารวมกันอยู่ที่หน้าเพราะจะมีเรื่องเล่าให้ฟัง พระอาจารย์บอกว่าศาลหลังนี้เป็นของโจรที่เมื่อ 10 ปีก่อนได้มาขโมยของภายในวัดพออกจากวัดไปรถก็ชนตายอยู่หน้าวัด สภาพศพเละจนไม่รู้ว่าเป็นใครและไม่มีญาติมาติดต่อรับศพ พระอาจารย์เลยจัดการทำศพให้ และได้ตั้งศาลหลังนี้ใต้ต้นไม้ใหญ่ให้เขาอยู่ ในทุก ๆ คืนถ้าเขาเห็นใครที่อยู่ในวัดเขาจะร้องขอส่วนบุญส่วนกุศลเพื่อให้ได้ไปเกิดเพราะตอนนี้เขาเป็นเปรตตนหนึ่งที่อยู่ภายในวัด พอเล่าเสร็จพระอาจารย์ก็ถามว่าเมื่อคืนมีใครได้ยินเสียงอะไรไหม ผมกับเพื่อนมองหน้ากันแล้วก็ส่งสายตาแห่งความกลัวสื่อหากันด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว เวลาได้ผ่านไปจนในที่สุดก็ถึงเวลากลับบ้าน แต่ก่อนกลับบ้านผมชวนเพื่อนไปหาพระอาจารย์เพื่อเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้พระอาจารย์ฟัง พร้อมกับให้พระอาจารย์พากรวดน้ำอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร และผีเปรตตนนั้น...

สำหรับประสบการณ์ชวนขนหัวลุก เล่าเรื่องจริงของผมเรื่อง "นร.ชายกับคืนเฝ้าศพ" ก็จบลงแล้ว เรื่องหน้าจะเป็นประสบการณ์หลอนอะไร ที่ไหน คอยติดตามกันได้นะครับ... "เล่าเรื่องจริง"