อื่นๆ
ยายน้อยปากแดง
ยายน้อยปากแดง
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของผมพอจะจำได้ในตอนเด็ก ปิดเทอมผมมีโอกาสไปอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัดในภาคอีสานเป็นเวลา 3 เดือนช่วงปิดเทอม ช่วงนั้นผมก็ใช้ชีวิตทั่วไปตามประสาเด็กบ้านนอก ไม่ได้มีความหวือหวาอะไร เรื่องราวที่จะเล่านี้เกิดขึ้นจริงเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ความเชื่อทางภาคอีสานที่สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่นคือเรื่องของปอบ จะเห็นได้โดยทั่วไปคือ มีเสื้อแดงแขวนไว้หน้าบ้าน ติดป้ายไว้ว่าบ้านนี้ไม่มีคนเกิดวันพุธอะไรทำนองนี้เป็นเสียส่วนมาก ตอนนั้นผมก็คิดว่าเป็นเพียงเรื่องราวหลอกเด็กเท่านั้นแหละ
ในระแวกบ้านที่ผมไปอยู่เป็นหมู่บ้านที่มีบ้านติด ๆ กันทั้งหมู่บ้าน ทำให้รู้จักคนทั้งหมู่บ้านเลยเชียว ตรงข้ามหน้าบ้านแม่ของผมเป็นบ้านของยายลี ซึ่งแกอยู่คนเดียวไม่มีลูกเต้าที่ไหน เท่าที่จำได้คือแกเป็นคนจิตใจดี บางวันก็ทำกับข้าวมาแบ่งผมกับแม่บ้างตามวิถีชีวิตคนบ้านนอก เดือนแรกที่ผมไปอยู่ก็ราบรื่นดีไม่มีอะไรผิดสังเกต พอเข้าเดือนที่สองผมพบกับเหตุการณ์น่าสนใจ ในยามโพล้เพล้จะมีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวสีสันฉูดฉาดหน้าขาววอก ทาลิปสีแดงสด จัดจ้านในย่านนี้มาก ผู้หญิงคนนั้นดูทรงก็ราว ๆ ป้า แกมายืนมองชะเง้อชะแง้หาอะไรสักอย่างอยู่หน้าบ้านยายลีมาระยะหนึ่ง บางทีก็หลบ ๆ ซ่อน ๆ ผมนึกว่าแกสองคนคงมีธุระอะไรกันแน่เลย เลยไม่ได้ติดใจอะไร แต่นานวันเข้ามันก็ยังเป็นอยู่แบบนั้น ประกอบกับพักหลังมานี้ไม่เห็นยายลีเลย แม่จึงกลายเป็นผู้คลายความสงสัยได้ดีที่สุดและผมก็ได้คลายปมไปหนึ่งปมคือ ยายลีแกป่วยนอนอยู่ในบ้านลุกไปไหนไม่ได้ คนที่ดูแลก็เป็นญาติห่าง ๆ ของแก ด้วยความเป็นเด็กผมก็คิดไปว่า อ๋อ!! ยายคนปากแดง ๆ คงเป็นห่วงยายลี
Advertisement
Advertisement
เย็นวันหนึ่งเมื่อตะวันใกล้ตกดิน ผมนั่งเล่นหน้าบ้านกับแม่พอดี เลยถามแม่ว่าทำไมยายคนนั้นเขาไม่เข้าไปในบ้านยายสักทีล่ะ แม่ผมหันไปมองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่ายายน้อยน่ะเหรอ ผมเลยบอกไปว่าคนปากแดง ๆ แม่พยักหน้าแต่ก็ไม่พูดอะไรต่อ ตกดึกผมถามแม่แต่แม่ก็ไม่ยอมพูดออกมาแต่อย่างใด จนกระทั่งอยู่ในความเงียบ แม่พูดขึ้นมาว่า ยายน้อยแกน่าจะมาดูว่ายายลีใกล้ตายหรือยัง คนแถวนี้เขารู้กันหมดแหละว่ายายน้อยแกไม่ใช่คนธรรมดาอย่างเรา ๆ แต่เขาไม่พูดกัน ผมเกิดความสงสัยในใจ-แล้วยายน้อยเป็นอะไร แม่พูดขึ้นแม่อีกว่าแต่ก่อนยายน้อยแกเป็นผีฟ้ารักษาคนป่วย ต้องถือศีลถือกฎอะไรมากมาย แต่พอยายน้อยแกไปทำผิดกฎของผีฟ้า ของแกเลยเสื่อม ปอบเลยกินแกไปหมด จนตอนนี้ใคร ๆ ก็รู้ว่าแกเป็นปอบ ดีไม่ดีใครที่โดนของแกแล้วอาจเป็นอันเจ็บไข้ได้ป่วยไปหมด ของแบบนี้รักษาจะให้หายก็ยาก ผมถามแม่ต่อว่า ของ คืออะไรหรอแม่ ทำไมมันไม่ดี ภาษาไทยเขาเรียกว่าพวกคุณไสยหรือมนตร์ดำอะไรพวกนั้น-แม่ตอบ แม่ก็พูดต่อไปว่ายายลีอาจจะโดนของยายน้อยก็ได้นะ อยู่ดี ๆ แกก็ล้มป่วยไปเลยแล้วยายน้อยก็โผล่มาหน้าบ้านยายลีทุกวัน แล้วแม่ผมก็ตัดบทไปให้นอนและหลังจากนั้นผมก็ไม่กล้าพูดเรื่องนี้อีกเพราะกลัว
Advertisement
Advertisement
ตลอดครึ่งเดือนให้หลังที่ผมจะอยู่ที่นี่ผมก็เห็นยายน้อยแกมาจ้อง ๆ มอง ๆ หน้าบ้านยายลีตลอด จนวันที่ผมใกล้กลับโรงเรียนประจำ ยายลีตาย ผมก็ไม่เห็นยายน้อยปากแดงมางานศพยายลีเลย จนกระทั่งวันเผา ผมอยากรู้ว่ายายน้อยจะมางานไหม จึงเป็นนักสำรวจคนมางานตลอดเวลา แล้วมีคนมาสะกิดผม เป็นยายแก่เคี้ยวหมากพูดกับผมว่า 'มองหาใครระวังโดนดีนะไอ่นาย...' แล้วแกก็เดินยักแย่ยักยันออกไป เสียงแผ่ว ๆ ของแกทำผมขนลุกซู่ไปหมด ผมไม่อยากอยู่แล้ว รบเร้าแม่ให้กลับบ้านทันที
ปิดเทอมครั้งนี้ผมไม่เคยลืม
ความคิดเห็น