ตามชื่อเรื่องทุกคนคงคิดว่า บอลแมทช์แรกคงเป็นการลงเล่นฟุตบอลแมทช์แรกใช่ไหมหละ แต่เปล่าเลยบอลแมทช์แรกของเรา คือ เรามีโอกาสได้ไปดูฟุตบอลที่สนามช้างอารีน่าครั้งนั้นเป็นครั้งแรกซึ่งเป็นการดูฟุตบอลในสนามใหญ่ๆที่เราไม่เคยได้ดูมาก่อน หลายคนคงคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดูแสนจะธรรมดาใช่ไหม จริงๆเราว่าคิดแบบนั้นมันก็ไม่แปลกนะสำหรับคนที่มีโอกาสได้ดูฟุตบอลในสนามใหญ่ๆบ่อยๆ แต่สำหรับเรามันเป็นเรื่องที่ตื่นเต้นมากๆ!!! เพราะเด็กต่างจังหวัด ที่บ้านอยู่ห่างไกลจากเมืองหรือพูดง่ายๆก็คือบ้านนอกนั่นแหละ เขาหาโอกาสที่จะเข้ามาดูฟุตบอลแมทช์ใหญ่ๆแบบติดขอบสนามยากมาก ไม่พูดถึงใครที่ไหนไกล ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือตัวเราเอง ฮ่าๆๆ ขอเล่าย้อนไปนิดหนึ่งนะ คือเราเป็นเด็กผู้หญิงต่างจังหวัดบ้านอยู่ในชนบทเลยแหละ ในต่างจังหวัดฟุตบอลจะไม่ค่อยได้รับความนิยมมากเท่าไหร่ในหมู่ของเด็กผู้หญิง ซึ่งหาโอกาสยากมากๆที่จะเล่นฟุตบอลหรือแม้แต่ที่จะไปดูฟุตบอลในสนามช้างอารีน่าที่เป็นสนามใหญ่ๆแบบนั้น แต่ถ้าว่าจะให้ที่บ้านพาไปดูหนะหรอ???? อือออ!!!มันคงเป็นเรื่องที่ยากมากๆอีกแหละ ไหนจะการเดินทางไปที่ค่อนข้างลำบากเพราะจากบ้านไปสนามช้างอารีน่าก็ไม่ใช่ใกล้ๆ ไหนจะตอนกลับอีก ซึ่งตอนนั้นมันไม่ได้มีรถ24ชม.เหมือนทุกวันนี้ อีกอย่างที่บ้านก็ต้องทำงานแต่เช้าถ้าจะให้พาไปดูฟุตบอลติดขอบสนามแบบนั้นคงไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน ตอนนั้นทำได้ดีสุดก็คือดูผ่านทีวี ฮ่าๆๆๆๆ แต่พอเราโตขึ้นมาหน่อยได้มีโอกาสได้รู้จักกับพี่ๆกลุ่มหนึ่งซึ่งพี่แกก็เป็นผู้หญิงที่ชอบฟุตบอลเหมือนกันเลยคุยกันถูกคอ พี่เขาชวนไปดูบอลด้วยกันที่สนามช้างอารีน่า ซึ่งแมทช์นั้นเป็นแมทช์ที่ใหญ่มากๆ เพราะเป็นการลงเล่นเพื่อแย่งชิงตำแหน่งจ่าฝูงของลีก ถ้าจะให้ทุกคนเดาว่าเราไปไหมก็คงจะเดากันถูกหมดใช่ไหมหละ ฮ่าๆ แหมมมมมม!!!!! พี่เขาชวนขนาดนี้มีโอกาสแล้วเราก็ต้องไปอยู่แล้วแหละเนาะ จริงไหม ฮ่าๆ ความรู้สึกตอนนั้นที่ได้เข้าไปดูแบบใกล้ชิดขนาดนั้น คือ ตื่นเต้นมากๆ ประทับใจมากๆ เสียงกลอง เสียงร้องเพลง เสียงคนตะโกนเชียร์ทีมรักของตัวเอง มันเป็นอะไรที่เราไม่เคยสัมผัสมาก่อน มันเป็นบรรยากาศที่แตกต่างจากที่เราดูผ่านทีวีมาก เอาจริงๆความรู้สึกนั้นมันยังอยู่ในความทรงจำจนถึงทุกวันนี้อยู่เลยนะ และวันนั้นการดูฟุตบอลที่สนามช้างอารีน่าแมทช์แรกและในสนามของเราจบลงด้วยการชนะของทีมที่เราเชียร์ ซึ่งเรารู้สึกประทับใจกับเรื่องราววันนั้นมาก หลังจากนั้นเราก็มีโอกาสได้ไปดูเรื่อยๆ จากตอนแรกที่แค่รู้สึกแค่ชอบ แต่ตอนนี้เราว่าเรารู้สึกหลงรักฟุตบอลเข้าแล้วแหละถ้ามีโอกาสถ้าว่างเราจะไม่พลาดที่จะไปเชียร์ทีมรักของเราเลย สิ่งที่เราอยากจะบอกก็คือ “คนเราสามารถสร้างและแสวงหาโอกาสได้ด้วยตัวเราเอง หากเราพยายามมากพอ” เราคิดว่าหลายคนที่ได้อ่านคงเคยมีโมเมนต์แบบนี้หรือใกล้เคียงกับเรื่องราวนี้ หวังว่าคนที่ได้อ่านจะชอบเรื่องราวของเรานะ