อื่นๆ
[เล่าเรื่องผี] - ตอน เด็กผี !!
สวัสดีค่ะ, เพื่อน ๆ วันนี้โต๊ะเขียนหนังสือจะมาเล่าเรื่องสยองขวัญชวนขนลุกที่อาจจะเป็นเรื่องจริง หรือเรื่องไม่แต่ง ก็อยู่ที่พิจารณาของท่านผู้อ่านเท่านั้นแหละค่ะ ไปดูเรื่องราวกันเลย !!
ณ รีสอร์ทแห่งหนึ่ง เป็นรีสอร์ทที่อยู่ในจังหวัด ระยอง แต่งเติมสไตล์ยุโรป มีทุ่งดอกไม้สวยงาม รีวิวที่ถ่ายรูปได้สวยงาม 🌻🌼🌷
ย้อนเวลากับไป 14 ปีก่อน
ครั้งนั้นฉันยังเป็นเด็กน้อยอายุราว 6 - 7 ขวบ พ่อกัยแม่และพี่ชาย พาฉันไปสถานที่แห่งหนึ่งเป็นรีสอร์ทที่กว้างใหญ่ สไตล์วินเทจ สวยดุจสวรรค์ และสิ่งที่ฮันชอบที่สุดก็คือ คนมันน้อย แต่เงียบสงบ เหมาะแก่การพักผ่อนหย่อนใจเป็นที่สุด
ขอบคุณภาพจาก : Pixabay
มาต่อเรื่องเล่ากันเลยนะคะ
ผ่านเวลาไป 9 ปี นับจากวันที่เคยไปสมัยเด็ก
ฉันกลับมาที่รีสอร์ทนี้อีกครั้ง ฉันมาเที่ยวกับเพื่อนผู้หญิงอีก 2 คน มานอนพักค้างคืนที่รีสอร์ทแห่งนี้ 3 วัน 2 คืน ก่อนกลับกรุงเทพ โดยมีผู้ปกครองติดตามมาด้วยนั่นก็คือ แม่ของเพื่อนทั้งสองคน เพื่อนของฉันเป็นฝาแฝดกัน วันแรกที่เข้ามาพักนั้นไม่มีอะไรผิดปกติ แต่มันเกิดขึ้นวันที่สอง วันนั้นฉันชวนเพื่อนลงไปเที่ยวเดินเล่นชมนกชมไม้ข้างล่าง แต่เพื่อน ๆ ของฉันอยากนอนพักผ่อนมากกว่า ฉันจึงลงไปคนเดียว ฉํนเดินไปเรื่อยๆ ไปที่สวนต้นไม้เรียกว่า Amazon Zone มีแอ่งน้ำน้อย ๆ ไหลผ่านโขนหิน มีก้อนหินใหญ่ที่สามารถนอนได้ ฉันเดินเข้าไปนอนเล่น ดูปลาตัวน้อย ๆ ว่ายน้ำกันอย่างเอื่อยเฉื่อย และผลอยหลับไป.
Advertisement
Advertisement
ผ่านไป 2-3 นาที ฉํนก็สะดุ้งตื่น ฉันลุกขึ้นกระทันหัน เนื่องจากได้ยินเสียงเหมือนมีคนเดิน แต่เมื่อลืมตาขึ้นกับไม่มีใครเลย ฉันจึงรีบลุกขึ้นยืน และเดินกับไปยังโรงแรมทันที
วันต่อมา วันที่สุดท้ายนี้ฉันชวนเพื่อนไปที่เนินเขาที่เคยไปกับพี่ชายในสมัยเด็กนั้น เพื่อน ๆ ฉันก็ยอมไป เพื่อน ๆ ของฉันปิดตาฉํนและพาเข้าลวดวงกต ขณะที่เดินมาสุดทาง พวกเพื่อนจะให้ฉันเดินหาทางออกจากเขาวงกตเอง จู่ ๆ ฉันก็เกิดอาการขนลุกขึ้น และไม่ใช่เฉพาะฉันคนเดียวเท่านั้นที่มีอาการแบบเดียวกัน ขณะที่ฉันจะเดินออกจากลวดวงกต ฉันเห็นแสงนวล ๆ สีขาวรูปร่างเหมือนเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายจับมือกันผ่านหน้าฉันไป ฉันเดินตามไป จนออกจากวงกตลวดได้ไม่กี่นาที จนเพื่อนก็ประหลาดใจกัน
หลังจากนั้นพวกเราเดินไปยังเนินเขา เนินเขานั้นไม่มีอะไรเลย มีแต่บ้านที่ผุพังแล้ว มีสิ่งนึงที่เหมือน กายกรรม มีจักรยานอยู่ข้างบน เหล็กอะไรสักอย่างฉันไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร จู่ ๆ เพื่อนของฉันก็ขนลุกและรีบลงไปยังเนินเขา โดยทิ้งฉันไว้ และขณะที่ฉันกำลังจะลงจากเนินเขา ฉันก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อของฉัน เป็นเสียงเด็กผู้หญิง พอฉันหันหลังกลับไปทันทีทันใดนั้น ที่ได้ยินเสียงเรียก สิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉันคือเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ใส่ชุดเดรสสีขาวลายดอกไม้สีม่วง ใส่รองเท้าขาด ๆ ผมของเธอยุ่งเหมือนไม่ได้สระผม ผมเธอปิดหน้าปิดตา เนื้อตัวของเธอ เหมือนไปคลุกกับขี้เถ้า มอมแมม และไม่กี่วิเดียว ก็มีเด็ก ๆ อีกหลายชีวิต เดินเข้ามาเรื่อย ๆ ด้านเด็กผู้หญิคนนั้นที่ฉันเห็น เข้ามาทีละคน ๆ มีทั้งเด็กเล็ก เด็กโต เนื้อตัวมอมแมม เสื้อผ้าขาด ๆ บางคนมีแผลที่หน้า เหมือนฝูงซอมบี้เด็กบนเนินเขาเลย เหมือนกับทุกคนโดนเผาทั้งเป็นบนเนินเขาแห่งนี้ พวกเขายืนมองสักพัก สายตาของฉันก็เลือน มองไม่เห้ฯและหลับตาสักพัก เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ทุกอย่างเหมือนดั่งความฝัน ไม่มีใคร ไม่มีสิ่งใดอยู่บนเนินเขาเลย
Advertisement
Advertisement
ฉันจึงหันหลังเดินจะกลับที่พัก แต่ทันใดนั้นเอง ฉันได้ยินเสียง แกร๊ก !! อย่างลั่น ฉันจึงหันกลับไปทันที จักรยานที่อยู่บนเหล็กตั้งแต่แรกนั้น หล่นห้อยลงมา ทั้ง ๆ ที่ มันอยู่แบบนั้นมาราว 20 ปีแล้ว ไม่เคยหล่นห้อยลงมาเลย.
จบ
ปล.พวกฉันกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ
// โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน //
ผู้เขียน : โต๊ะเขียนหนังสือ
Thank you
ความคิดเห็น