จำได้ลางๆว่าไประยองครั้งสุดท้ายตอนอายุ 10กว่าขวบ เพื่อไปร่วมงานแต่งลูกชายของป้า หลังจากนั้นแทบไม่ได้ย่างกายไปจังหวัดนี้อีกเลย แม้จะรู้ว่าไม่ได้ไกลจากกรุงเทพฯ แต่ในที่สุดก็มีโอกาสได้มาหลังจากเวลาผ่านไปกว่า 26 ปี มาตามคำเรียกร้องของสามี สามีชอบระยองมาก เพราะไม่ใช่เมืองท่องเที่ยวที่พลุกพล่านด้วยคนต่างชาติ ทะเลสงบ ค่าครองชีพยังราคาไม่สูง อาหารทะเลสดอร่อย ที่นี่จึงเป็นที่ปลาบปลื้มของสามีอย่างมาก การเดินทางมาครั้งนี้เราอยากหาสถานที่ที่เขาไม่เคยไป จึงนั่งค้นหาข้อมูลจากกูเกิ้ล มาสะดุดที่ย่านเมืองเก่าถนนยมจินดา จึงลองอ่านข้อมูลคร่าวๆ ก็ได้ความว่าย่านนี้ยังคงสภาพบ้านเรือนแบบเก่าย้อนไป 30-40ปี ถนนยมจินดาคือย่านที่เป็นเขตเศรษฐกิจแรกๆของเมืองระยอง ปัจจุบันมีร้านอาหาร ร้านกาแฟสวยๆ น่ารัก ดูดีมีสไตล์ หลังจากศึกษาข้อมูลและเส้นทางสักพัก จึงตกลงใจว่าจะลองไปดูสักหน่อย เมื่อมาถึงถนนยมจินดา เราก็ได้มาเจอกับร้านอาหารน่ารักๆ ชื่อ "เชย" เราค่อนข้างตื่นตาตื่นใจกับการตกแต่งภายในร้านด้วยของสมัยคุณพ่อคุณแม่ยังหนุ่มยังสาว อาทิ ถังสังกะสีใส่ลูกอมฮอลล์ในรสชาติต่างๆ กระป๋องชาไทย ภาพโฆษณายุค 60-70 รวมทั้งการเลือกเฟอร์นิเจอตกแต่งร้านสีสันสดใส ทำให้เรารู้สึกประทับใจตั้งแต่แรกย่างก้าวเข้าไปในร้าน แล้วเราก็ต้องว้าวกับการเสิร์ฟน้ำในขันเงิน ทำให้คิดถึงบ้านที่ต่างจังหวัดและความทรงจำสมัยเด็กๆที่อยู่กับปู่ย่าขึ้นมา จริงๆไม่ได้ตั้งใจจะมาทานอาหาร คิดแค่ว่าจะมาเดินเล่น แต่มันเป็นจังหวะช่วงเวลาอาหารกลางวัน และสามีอยากหาที่นั่งและดื่มเบียร์เย็นๆ จึงลองสั่งอาหารมาทานเล่นๆ ซึ่งเราเลือกข้าวผัดรถไฟ อันดับแรกด้วยชื่อที่เก๋ๆ อีกอย่างอยากรู้ว่าส่วนผสมใส่อะไรบ้าง สอบถามพนักงาน เธอบอกว่ามันคือข้าวผัดที่ใช้ซอสแบบเดียวกับเย็นตาโฟ จะได้ข้าวผัดสีชมพูน่ากิน เอ้า!ลองหน่อยแล้วกัน นานๆมาที เมนูนี่ไม่ผิดหวังแถมถูกปากเราทั้งคู่มาก รสชาติกลมกล่อมกินคู่กับหมูกรอบที่โป๊ะมา เติมพริกน้ำปลาไปนิด บีบมะนาวหน่อย อร่อยเหาะไปเลย แต่เมนูนี้เด็ดไม่พอ หลังจากทานข้าวผัดรถไฟเข้าไปแล้ว กระเพาะคงอยากเติมอาหารเพิ่ม อีกอย่างสามีอยากทานอาหารรสจัดถึงแม้ว่าจะเป็นคนอเมริกันก็เถอะ รอช้าอะไร จัดเมนูถัดไปคือผัดกระเพราโจร ฟังชื่อแล้วจินตนาการถึงความเผ็ดร้อนที่น่าจะจัดจ้านไม่น้อย แน่นอนเพราะนี่คือผัดกระเพราที่ใส่เครื่องของผัดฉ่าเข้ามาด้วย ทั้งกระชายและพริกไทยอ่อนขนมาเต็มสวนเลยทีเดียว แม่ครัวถามว่าใครกิน คนไทยหรือต่างชาติ สามีบอกว่าขอรสชาติไทยแท้มาเลย (แอบกลัวท้องไส้สามีเหมือนกัน แต่จะบอกว่าสามีทานเผ็ดเก่งกว่าเรามาก) กระเพราโจรเผ็ดร้อนชนิดที่ทานไปเหงื่อออกไป แต่หยุดกินไม่ได้ คนระยองถือได้ว่าทำอาหารรสจัดจ้านอยู่แล้ว ซึ่งผัดกระเพราจานนี้เลอค่ามากๆ ได้อารมณ์ทั้งผัดกระเพราและผัดฉ่าในคราวเดียว (ระหว่างที่พิมพ์ก็กลืนน้ำลายตลอด เพราะนึกถึงรสชาติอาหาร) ขออนุญาตเป็นคนอวด ผ สระ อัว นิดนึงค่ะ สามีเก่งมากทานผัดกระเพราโจรจนเกลี้ยงเลย และก็ชมตลอดว่าอร่อยมาก เผ็ดดี อยากทานอีก (ทั้งที่หน้าแดง ปากแดง เหงื่อแตกพลั่ก) แถมพวงด้วยยำเชย ซึ่งเป็นลูกชิ้นหมูยอสูตรของที่ร้าน แน่นอนว่าอร่อยจนทานไม่เหลือ พ่วงด้วยเบียร์เย็นๆ นี่คือช่วงเวลาที่ดีของคุณสามี ต้องขอบอกว่าการเดินทางไประยองครั้งนี้ ไม่ผิดหวังจริงๆ แถมยังได้เจอร้านอาหารที่น่ารักและอาหารถูกปาก ราคาเป็นกันเอง แม้ว่าตอนแรกจะเกิดการเข้าใจผิดนิดหน่อย เพราะทางร้านมีเมนูภาษาอังกฤษที่เป็นราคาต่างชาติ และเมนูภาษาไทยที่เป็นราคาคนไทย ซึ่งเราจ่ายในราคาคนไทยค่ะ บรรยากาศร้านโดยรวมน่านั่ง มีสองชั้น ชั้นสองเป็น Open Air สามีไม่ชอบขึ้นไปเพราะกลัวพวกยุงหรือแมลง ชั้นล่างเป็นห้องแอร์ พนักงานอัธยาศัยดี ราคาอาหารต้องใช้คำว่า Value For Money มากๆ หากมีโอกาสขอแนะนำร้านเชย ถนนยมจินดา ห่างจากลานวัฒนธรรมยมจินดาประมาณ 100เมตร ถ้าใครไปมาแล้วมาแชร์กันได้นะคะ ว่าชอบทานอะไร รับรองว่ากลับไปคราวหน้าจะรีวิวอาหารจานอื่นๆมาฝากอีกนะคะ พิกัด ถนน ยมจินดา เทศบาลนครระยอง เบอร์ติดต่อร้านโทร 095 497 6949 facebook page https://th-th.facebook.com/pg/%E0%B8%A3%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%99-%E0%B9%80%E0%B8%8A%E0%B8%A2-%E0%B8%96%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%A2%E0%B8%A1%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B2-764242743733427/about/?ref=page_internal