บ้านที่ไม่ได้มีแค่เรา

"บ้านเป็นสถานที่ที่อบอุ่น" คำนี้อาจจะใช้ได้กับหลายๆครอบครัว แต่ของเราจะบอกว่ามันอบอุ่นมั๊ยก็อบอุ่นค่ะ เพราะเราอยู่กันครบหน้าครบตา ครอบครัวเราประกอบด้วย พ่อ แม่ น้องสาว เราและสุนัขอีกนับสิบตัว แต่ด้วยสภาพบ้านที่เราไปอยู่นั้นมันเป็นบ้านไม้เก่า มีสองหลังคือหลังด้านหน้าคือบ้านที่เราใช้อาศัย และหลังด้านในสุดเราปล่อยร้างไม่มีใครอยู่ แต่ที่น่ากลัวกว่านั้นบ้านหลังในมีเสาตกน้ำมันและเสาต้นนั้นคือเสาต้นตะเคียน นี่คือจุดเริ่มต้นในการเล่าเรื่องหลอนๆของเราวันนี้ค่ะ

เราจำได้เลยตอนนั้นเราเพิ่งย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้กับครอบครัว ด้วยความย้ายมาใหม่เราก็จุดธูปไหว้เจ้าที่ตามความเชื่อของที่บ้านบอกเจ้าที่เจ้าทางว่าเราจะมาอาศัยอยู่ให้เค้าช่วยปกปักรักษาเรา พออยู่ๆไปซักพักเราก็ฝันว่าเราเดินหลงทางอยู่ในป่าที่กว้างมากๆ มีแต่ต้นไม้ใหญ่รายล้อมเต็มไปหมด เราเดินเข้าไปในป่าลึกมาก จนมาเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งเขาสวยมาก แต่เขาสวมชุดไทยประมาณยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น เราถามชื่อเขาในฝันของเราว่าเขาชื่ออะไร เขาตอบกลับมาว่าชื่อจันทร์หอม เราก็ถามอีกว่าทำไมเขามาอยู่ในป่า เขาบอกว่าบ้านเขาอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้เขาย้ายไปอยู่อีกที่แล้ว เขาถามเราว่าอยากไปดูบ้านเขาไหม เราก็ตอบตกลงไปกับเขา เราเดินมาถึงบ้านที่เขาบอกจะพาไป สรุปมันคือบ้านของเรา เราก็บอกกับคุณจันทร์หอมว่านี่มันบ้านของเรา แล้วคุณมาบอกว่าอยู่บ้านเราได้ยังไงคุณอยู่ตรงไหน คุณจันทร์หอมเลยชี้ไปทางบ้านหลังด้านใน แล้วบอกว่าบ้านเขาอยู่นั่น เขาเจอเราตั้งแต่เข้ามาอยู่แล้ว