เรื่องเล่าจากเจ้าถิ่น "วิญญาณ"

เรากับเพื่อนสนใจสมัครเข้าร่วมเวิร์กชอปกับทรูไอดีฯ  แต่เพื่อนเราด่วนจากไปเสียก่อน...เราก็เลยล้มเลิกความคิดนั้น เพราะไม่รู้จะเล่าอะไร ก็ย้ายที่อยู่ไม่ซ้ำกัน คงเป็นเจ้าถิ่นไม่ได้ งบเที่ยวก็หมดเลยวางแผนกลับบ้าน ลงมาบอกคืนห้องที่ร็อบบี้ แล้วเดินไปซื้อตั๋วรถไฟประจวบฯ - กรุงเทพฯ เราออกเดินทางตอนเย็น เพราะกลางวันร้อน และแสงจ้ากลัวเพื่อนเราที่เป็นวิญญาณตามมาไม่ได้ เราเข้าใจอย่างนั้นเพราะดูหนังผีมักจะสร้างให้ผีมาตอนกลางคืน นั่งรอรถไฟสักพักก็ได้กลิ่นปลาหมึกแห้งย่างลอยมาอีกแล้ว มองดูรอบๆ ก็ไม่มีใครย่าง ก็ไม่ได้คิดอะไรมากแค่อยากกิน และแล้วรถไฟก็มาพอดี เราขึ้นรถไฟไปพร้อมกับกลิ่นปลาหมึกแห้งย่าง  ก็อยากรู้เหมือนกันจะได้กลิ่นไปจนถึงกรุงเทพฯ ไหม เอาให้น้ำลายสอไปตลอดทางเลย....

นั่งดูวิวบนรถไฟไปเพลินๆ ก็เผลอหลับ เพื่อนที่ตายก็มาเข้าฝันบอกอยากหล่อพระ พาไปหน่อยเข้าไม่ได้ รออยู่ที่แถวศาลตาดำ ใกล้ๆ ที่พักที่ดำเนินนะ ถามลุงเจ้าของที่พักว่างานอยู่ที่ไหนเขาคนพื้นที่ เขารู้ดี อย่าลืมนะ งานหล่อพระ วันที่ 7 พ.ย. 62  ได้เงินค่ารีวิวมาแล้วนี่ แบ่งส่วนของเราทำบุญให้ด้วย เสร็จแล้วเขียนรีวิวให้ที จะไปร่วมงานเวิร์กชอป เผื่อได้ความรู้ดีๆ จะได้มาแนะนำวิธีเขียนให้เรา เมื่อเขียนผ่านจะได้นำเงินส่วนแบ่งไปทำบุญให้เธอ เพราะเธอเป็นคนอนาถาไม่มีญาติทำบุญไปให้ มีเพื่อนอย่างเราก็จน เลยไม่อยากรบกวน ได้แต่ขออาศัยร่างเราทำงาน เพื่อสร้างบุญให้กับตนเอง...

เรามาถึงศาลตาดำ ที่อยู่ใกล้ที่พักตามที่เพื่อนวิญญาณบอกให้มารับ ประมาณตีห้ากว่าๆ  วังเวงได้ใจเพราะที่ตรงนั้นเป็นป่าช้าเก่า พอไปถึงฝูงหมาก็วิ่งมาต้อนรับ โดยการเห่า หอนกันยกใหญ่ เห่าไม่เท่าไหร่  หอนนี่สิ น่าคิด แล้วทันใดนั้นเองมือเย็นๆ ก็มาแตะที่บ่าเรา เอ้า! ฆ่ากันให้ตาย กลัวจนขี้ขึ้นสมองแล้ว ตายเป็นตาย เราหันไปมองเจ้าของมือนั้น ก็มีแต่ความว่างเปล่า และกลิ่นปลาหมึกแห้งย่าง เราจึงเรียกชื่อเพื่อนให้ตามมาแล้วก็เดินฝ่าฝนและฝูงหมาไปที่บ้านพักโดยมีกลิ่นปลาหมึกแห้งย่างตามมาตลอดทาง

เราพบลุงเจ้าของที่พักยืนยิ้ม ต้อนรับเราอยู่ที่หน้าบ้าน และบอกกับเราว่าเพื่อนหนูจองห้องไว้ให้ อีกทั้งยังฝากให้ลุงช่วยพาหนูไปร่วมพิธีหล่อพระที่วิหารหลวงพ่อบ้านแหลมด้วย อ้อ! เธอบอกว่าฝากเงินไว้กับหนู อย่าลืมไปทำบุญหล่อพระนะ ไม่งั้น...โป้ง

ปล. ทำบุญหล่อพระให้แล้วนะ... สาธุ