สิ่งที่คุณจะเจอ เมื่อได้เลี้ยงเจ้าตูบ

สำหรับใครที่เคยเลี้ยง สุนัข ก็คงจะทราบดี ถึงพฤติกรรมของสุนัขที่ปฏิบัติต่อเจ้าของ ซึ่งจะมีทั้งความน่ารัก ความซน รวมถึงความยียวนกวนประสาทจนทำให้ทาสสุนัขอย่างเราต้องปวดหัว แต่ถึงยังไงพฤติกรรมต่างๆเหล่านี้จะทำให้คุณต้องตกหลุมรักมันโดยไม่รู้ตัว

ผมเลี้ยงหมาอยู่หนึ่งตัว ชื่อ "ปีเตอร์" ปีนี้อายุก็เข้าปีที่ 12 แล้วครับ ถ้าเปรียบเทียบเป็นคนก็จะมีอายุครบ 71 ขวบ! แต่ถึงยังไงมันก็ยังมีแรงเหลือเฟือ ที่จะทำให้ผมปวดหัวกับมันได้เสมอ มันจะชอบหอนส่งเสียงดัง เหมือนในหนังสยองขวัญ แต่ไม่ใช่มันเจอสิ่งลี้ลับอะไรหรอกครับ มันแค่ต้องการเรียกร้องความสนใจ เมื่อไม่ได้รับในสิ่งที่ต้องการ

มีอยู่เช้ามืดคืนนึง เวลาประมาณตีสี่ ในขณะที่ผมออกมาซ้อมวิ่ง ก็ได้ยินเสียงหมาหอนลากยาว ประกอบด้วยบรรยากาศที่เงียบสงัด ผมไม่ทันได้คิดตัดสินใจว่าจะทำอะไรต่อ ขาเจ้ากรรมก็รีบวิ่งกลับบ้านโดยเร็วที่สุด ปรากฏว่าเมื่อมาถึงบ้านก็ได้รู้ว่าเป็นเสียงหอนของสุนัขของผมเอง เพื่อต้องการจะออกไปกับผมด้วย พร้อมกับกระดิกหางราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น แต่มันจะรู้ไหมว่าต้องมีบ้านในละแวกนั้นไม่ต่ำกว่าหนึ่งหลัง ต้องตื่นเพราะเสียงของมันแน่ๆ

ยังไม่รวมถึงการที่สุนัขมอบความไว้วางใจ ความเชื่อใจให้เจ้าของ โดยการเข้ามาคลอเคลียเมื่อเวลาต้องการที่จะเล่นด้วย หรือแม้แต่มีสัญชาตญาณรับรู้เมื่อเวลาเราไม่สบาย ไม่รู้ว่าเป็นข้อดีหรือข้อเสีย ที่เวลาสุนัขรักใครเป็นเจ้าของแล้ว มันจะไม่มีทางเลิกรักเจ้าของอย่างเด็ดขาด และจะเป็นเช่นนั้นตลอดจนหมดอายุขัยของมัน

ผมยอมรับสารภาพว่าเคยอยากจะปันใจจากเจ้า "ปีเตอร์" ไปหาเจ้า "เคนโด้" มาก เคนโด้คือสุนัขพันธุ์บีเกิ้ลของคุณวีระศักดิ์ ศรีสุข ซึ่งทั้งสองเป็นนักวิ่งครับ เคนโด้ไม่ใช่หมานักวิ่งธรรมดา แต่มีดีกรีชนะเลิศได้ถ้วยมาแล้วหลายรายการ อย่างนี้จะไม่ให้อดใจอยากที่จะเอาเจ้า "เคนโด้" มาไว้ที่บ้านได้อย่างไร เราจะได้ออกงานวิ่งคู่กันเหมือนคุณวีระศักดิ์บ้าง แต่พอกลับมามองแววตาเจ้า "ปีเตอร์" ความคิดนั้นก็หายไป ผมย้ำอีกครั้งครับแววตาสุนัขช่างทรงพลังเหลือเกิน ถึงแม้ "ปีเตอร์" จะวิ่งไม่เก่งเท่า "เคนโด้" แต่ในทุกเช้าจะมีหน้าที่ของมัน คือคอยเดิน Cool Down ด้วยกันกับผม หลังจากวิ่งเสร็จ แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้วครับ

ขอบคุณภาพจาก: เฟสบุ๊คเพจ Kendo the Runner

จากการสังเกตุสุขภาพของสัตว์เลี้ยงของผม ถ้าช่วงไหนที่เจ้าของมีสุขภาพร่างกายไม่ค่อยจะแข็งแรงนัก สุนัขของเราก็จะมีอาการป่วยอิดๆออดๆตามเจ้าของ ถ้าช่วงไหนที่เจ้าของแข็งแรง สุนัขก็จะมีอาการร่าเริงอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้จะไม่มีการยืนยันทางการแพทย์ แต่ผมเชื่อว่าถ้าผมยังวิ่งในตอนเช้าสม่ำเสมอ เจ้า "ปีเตอร์" ของผมจะพร้อมออกเดินเคียงข้างด้วยกันทุกเช้าตลอดอายุขัยของมันแน่นอน

นอกจากจะเดินในหมู่บ้านเป็นประจำทุกวันแล้ว สถานที่ที่ผมกับ “ปีเตอร์” ชอบไปกันประจำคือที่สวนสาธารณะของกระทรวงสาธารณสุข หรืออุทยานมกุฎรมยสราญ จังหวัดนนทบุรีครับ สวนแห่งนี้อนุญาตให้สุนัขเข้าได้ แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องดูแลความสะอาดให้เรียบร้อยเวลาสุนัขขับถ่าย ด้วยความกว้างของสวน และมีบรรยากาศที่ร่มรื่น ทำให้มีกลุ่มคนรักสัตว์มากมายพาสัตว์เลี้ยงมาเดินเล่น

ผมชอบที่จะเอาเสื่อไปปู นั่งเล่นในสนามหญ้าของสวนมองสุนัข มองผู้คน มองพฤติกรรมการให้ความรักที่สุนัขมีให้กลับเจ้าของ และขอบคุณในความโชคดีของเรา ที่มีใครสักคนมอบความรักโดยไม่สนใจเงื่อนไข และข้อจำกัดของตัวเรา

พิกัด: อุทยานมกุฎรมยสราญ กระทรวงสาธารณสุข จังหวัดนนทบุรี

ช่วงเวลาที่แนะนำ: ทุกวัน 07.00-09.00, 1600-1800

ถ้ามาในวันเสาร์และอาทิตย์ จะต้องเข้าทางประตูด้านถนนติวานนท์ หน้ากระทรวง

ขอบคุณภาพจาก: www.baanlaesuan.com

อ้างอิง

https://www.facebook.com/kendotherunner/

https://www.honestdocs.co/how-long-do-dogs-live

https://www.healthaddict.com/content/trend_talk/วิธีบอกรักแบบหมาๆ-มาดูกันว่าเจ้าตูบทำยังไงบ้าง

https://www.baanlaesuan.com/79801/design/location-review-u-delight-rattanathibet