ขอบคุณภาพจาก : Bahsan - Urai Anantaklin- Nathawadee Yang - Razia Zia - Kawika L -edi purnomo -Free-Photos บ้านผมอยู่ชนบท...ครอบครัวผมใช้ชีวิตตามแนวพระราชดำรัสเศรษฐกิจพอเพียง ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว...เส้นทางเดินตามคันนาที่ทอดยาว ผมชอบที่จะสะพายย่ามเดินตามหาเสียงกบเขียดที่ร้องกันระงมในยามย่ำเย็น เมื่อเติบโตขึ้น ตึกรามบ้านช่องเกิดขึ้นมากมาย ชีวิตเราไม่เคยอยู่นิ่ง การศึกษาทำให้เราต้องก้าวไกล ไกลออกไปจากบ้านเกิด แต่ผมก็ไม่เคยลืมวันเวลาเก่าๆ ช่วงชีวิตวัยเยาว์อันแสนสุขใจ ภาพหมู่ต้นตาลสูงๆ ที่เกาะกลุ่มกันเหนือทุ่งข้าว แสงสุดท้ายที่ตกกระทบผืนน้ำ หรือแม้แต่แสงแรกที่จะผ่านมาถึงในเช้าอีกวัน ทำให้ผมรู้ว่า ชีวิตเรามีทั้งด้านมืดและทางสว่าง ทุกครั้งที่ผมมีเวลา ผมเลือกที่จะกลับบ้าน ได้นอนพักในบ้านไม้กลางทุ่ง ท่ามกลางสายลมพัดเย็นไม่ต้องพึ่งเครื่องทำความเย็นใดๆ ที่สำคัญ ผมมักจะได้กินของโปรดจากฝีมือแม่เสมอ ขนมตาล หรือแม้แต่ลูกตาลสดๆ นำมาเชื่อมให้หอมๆ แค่นั้นผมก็ชื่นใจแล้วล่ะ... ผมชอบดูแม่ทำขนมตาลครับ มีวิธีง่ายๆ ไม่กี่ขั้นตอน แต่ยากสุดก็ตอนขึ้นตาลไปเอาลูกตาลลงมานี่ล่ะ ไม่ต้องฝันเลยว่าผมจะขึ้นไป เพราะผมเป็นเด็กชนบทที่กลัวความสูงมาก แมมักจะจ้างให้คนขึ้นตาลมาขึ้นต้นตาลคราวละมากๆ ไม่ต้องจ้างกันบ่อยๆ แต่ในการทำขนมตาลแต่ละครั้ง แม่ก็มักจะบอกผมเสมอเวลาผมไปนั่งดูแม่ทำขนม ว่ามันสำคัญสุดก็ตรงเนื้อลูกตาลสุกนี่ล่ะ เพราะลูกตาลหายาก บางเจ้าที่ทำขนมขาย อาจได้มาแค่กลิ่น แต่ของเรา คือลูกตาลสดจากต้น มาพร้อมกับน้ำตาลทราย กะทิ 3 ถ้วย แป้งข้าวเจ้า ผงฟู ส่วนมะพร้าวขูดเส้นเล็ก แม่เตรียมไว้เยอะพอควร เพราะแม่รู้ว่าผมชอบครับ อันนี้เอาไว้โรยหน้าขนมตาลเลย รวมทั้งเกลืออีกเล็กน้อย เพื่อคลุกให้มะพร้าวเส้นกลมกล่อมและอร่อยยิ่งขึ้น นั่งดูแม่ทำเพลินๆ เริ่มจากละลายน้ำตาลทรายในกะทิให้เข้ากัน แล้วแม่ก็ใส่เนื้อลูกตาลลงไป คนให้เข้ากันอีกที จากนั้นแม่ก็เติมแป้งและผงฟูลงไป คนให้เข้ากันจนเนียน กรองส่วนผสม พักไว้ ประมาณ 10 นาที จนขนมขึ้นฟู ได้เวลาก็ใส่น้ำลงในชุดนึ่ง เรียงถ้วยตะไล เปิดไฟกลาง อย่าแรงจนเกินไป จากนั้นค่อยตักส่วนผสมหยอดลงในถ้วยตะไลจนเต็มถ้วย นึ่งประมาณ 15-20 นาที ก็ได้เวลายกลงจากเตา เย็นหน่อยค่อยแซะออกจากถ้วยหรือใบตอง โรยหน้าด้วยมะพร้าวเส้น แค่นี้ผมก็ได้รับประทานขนมตาลในตำนานของแม่แบบฟินเว่อร์แล้วล่ะ เห็นแบบนี้ ใครอยากลองทำขนมตาลทานเองดู ก็สามารถทำได้ไม่ยากเลยนะ ที่ยากกว่าคือการหาต้นตาลและลูกตาลเพื่อให้ได้เนื้อตาลมาก่อนนี่ล่ะ สำหรับผม แค่ได้กลับมาสูดลมหายใจลึกๆ เหนือทุ่งข้าว มองดูยอดตาลสูงๆ ก็เพิ่มเติมกำลังใจให้กลับไปทำงานสู้ต่อไปกันได้แล้ว เพราะชีวิตคือการต่อสู้ ส่วนต้นตาล ก็ยังคงเป็นตำนานท้องทุ่งสำหรับผมตลอดกาลไม่เคยเปลี่ยน !