อื่นๆ
ห้องเช่า...เรื่องเล่าป้าทิง
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนผมยังเด็กมาก เรื่องนี้ป้าทิงบ้านตรงข้ามได้นำมาเล่าให้ผมฟัง ตอนนี้ผมอยู่อนุบาล 2 อาศัยอยู่กับพ่อและน้อง บ้านที่ผมอาศัยเป็นเหมือนห้องเช่าประตูเหล็กเลื่อน มีทั้งหมด 5 ห้อง ฝั่งตรงข้ามจะเป็นบ้านของป้าทิงขายของชำ ห้องเช่าที่ผมอยู่เป็นห้องแรก และห้องที่ 3 มีแค่ 2 ห้องที่เช่าอยู่
คนที่เช่าห้องที่ 3 เป็นผู้หญิง 40 ปลายๆ ทำอาชีพขายไส้กรอกอีสานเป็นรถเข็น 3 ล้อ เข็นไปขายแถวหน้าโรงพยาบาล อาศัยอยู่คนเดียว ยายทิงเล่าให้ผมฟังว่า แกจะเป็นคนเชื่องช้าบางครั้งเหมือนพูดจาไม่รู้ไม่ชอบออกมาพูดคุยกับใครมาก บางวันก็ได้ยินแกพูดคนเดียว เหมือนคนสติไม่ดีแต่ก็ยังใช้ชีวิตปกติเหมือนคนอื่นได้ ป้าทิงเล่าว่าแกเหมือนมีโรคประจำตัวเพราะแกชอบไออยู่บ่อยๆ คนแถวนั้นบอกให้แกไปหาหมอแต่ก็ไม่เคยเห็นแกไป ขายไส้กรอกบางวันก็ขายได้บ้างบางวันก็แทบขายไม่ได้
Advertisement
Advertisement
เที่ยงของวันหนึ่ง ป้าทิงเห็นแกเดินเข็นรถกลับมาไว เพราะปกติแกจะเข็นรถกลับมาห้องก็ประมาณ 6 โมง แต่วันนี้แกกลับเที่ยง ป้าเลยถามอ่าวทำไมกลับมาใว แกเงยหน้ามองป้าแล้วยิ้มนิดๆโดยที่ไม่ได้ให้คำตอบ แล้วแกก็เข็นรถเข็นเข้าห้องปิดประตูเลื่อนเหล็ก
เช้าวันถัดมา 10 โมง ก็ยังไม่เห็นแกออกจากห้อง ป้าทิ้งเลยให้หลานไปเคาะเรียกแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาทุกอย่างเงียบ ป้าทิงเลยให้คนเอากุญแจห้องไปไขประตู ป้าเล่าว่าสิ่งแรกที่ก้าวเข้าไปได้กินคราวและเหม็นอับ เดินตรงเข้าไปเปิดประตูด้านในห้อง สิ่งที่เห็นเจอแกนอนแน่นิ่งไร้ลมหายใจไปแล้ว ป้าโทรแจ้งตำรวจรถร่วมมาเก็บศพ แกไม่มีญาติพี่น้องไม่มีลูกไม่สามารถติดต่อใครได้เลย ทุกอย่างผ่านพ้นไป โดยป้าทิงเป็นเจ้าภาพงายศพให้แก
ตกดึกของงานศพคืนแรก ทุกอย่างเงียบสงัด หมาหอนยาวมาตั้งแต่กลางซอย ป้าทิงลุกมาเจ้าห้องน้ำ มองผ่านลอดหน้าต่างกระจกฝั่งตรงข้ามที่ตรงกับห้องแก ป้าได้ยินเสียงรถเข็นที่เหมือนมีใครเข็นเดินเข้ามาใกล้ๆ ใกล้ๆแล้วก็หายไป สักพักเสียงไอที่ดังมากจากในห้อง เสียงไอที่เหมือนจะดังขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความที่ป้าทิงเป็นคนไม่กลัวเรื่องแบบนี้ เลยยืนจ้องมองผ่านกระจกอยู่สักพัก มีแสงไฟจากข้างในห้องที่กระพริบเป็นจังหวะ พร้อมกับเสียงไอ ป้าพูดขึ้นมาด้วยเสียงค่อยๆว่า ไม่ต้องมาหลอกมาหลอนกันเลยเดี๋ยวจะทำบุญไปให้ แล้วเสียงก็เงียบไป เหลือไว้แต่เสียงหมาที่หอน
Advertisement
Advertisement
ในคืนที่สองและสาม คนในละแวกที่อยู่ในซอย เลิกงานตอนดึกๆ เดินผ่านหน้าห้องเช่าที่ติดถนนบ้าง ก็ได้ยินเสียงไอบ้างก็เห็นไฟในห้องกะพริบเอง ทำให้คนละแวกนั้นๆ ต่างพวกกันกลัวไปสักพักใหญ่ๆ
แม้แต่วันเผาศพก็ไม่เคยเห็นญาติแกเลยสักคน
ป้าทิงบอกช่วงนั้นซอยนั้นเฮี้ยนมาก เวลากลางคืนแทบไม่มีใครอยากออกจากบ้านเลย ป้าทิงจะทำบุญใส่บารตให้แกอยู่ตลอดๆ จนวันเวลาผ่านไปทุกอย่างค่อยๆจางหายไปจนคนแถวนั้นหลงลืม
“เราอาจจะไมีรู้ว่าคนที่มีชีวิตอยู่บนโลก เมื่อตายไป เขายังคงใช้ชีวิตเช่นปกติที่เคยเป็น”
Cr.ป้าทิง
ความคิดเห็น
